قرمزی و خشکی پوست، مسئله‌ای است که اغلب ما در برهه‌ای از زندگی تجربه کرده‌ایم. قرارگرفتن در معرض آفتاب مستقیم، شستشوی نادرست صورت ،استفاده از محصولات نامناسب پوستی و بسیاری موارد دیگر می‌تواند باعث تحریک پوست و قرمزی آن در هر فردی بشود. اما برخی افراد بدون اینکه هیچ مشکلی در نحوه مراقبت از پوست خود داشته باشند، دچار این قبیل مشکلات پوستی می‌شوند. ابتلا به بیماری رزاسه یا رُزیِشا یکی از علل این مسئله است. از آنجا که عدم توجه به درمان این بیماری، آن را تشدید و مشکلات را جدی‌تر می‌کند، اطلاع از نحوه کنترل و اقدامات درمانی اهمیت زیادی دارد. با ما همراه باشید.
بیماری رزاسه چیست؟
بیماری رزاسه (آکنه‌ی رزاسه) یک اختلال پوستی شایع است. گاهی این بیماری با آکنه ولگاریس (که بیشتر در افراد جوان‌تر شایع است) اشتباه گرفته می‌شود. پوست فرد مبتلا به رزاسه، سرخ و ملتهب می‌شود. همچنین، رزاسه ممکن است تمام صورت، گوش‌ها، قفسه‌ی سینه و کمر فرد مبتلا را درگیر کند.
افرادی که نژاد سفید یا پوست روشن دارند، بیشتر ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. همچنین، این بیماری بیشتر در زنان 30 سال به بالا مشاهده می‌شود. رزاسه تقریباً 5 درصد از مردم جهان را درگیر کرده است. این بیماری گاهی شدت می‌یابد و گاه از شدت آن کاسته می‌شود.
معمولاً متخصصان، رزاسه یا لکه های قرمز روی پوست همراه با خارش را یک مشکل پوستی مزمن در نظر می‌گیرند؛ بیماری رزاسه یک بیماری پیش رونده است که اگر درمان نشود به مرور زمان شدیدتر می‌شود. از آنجا که درمان قطعی رزاسه مشخص نیست، درمان‌های پزشکی فقط آن را کنترل و پیشرفتش را مهار می‌کند.
علائم بیماری رزاسه
علائم رزاسه از فردی به فرد دیگر متفاوت است و مبتلایان در بیشتر مواقع، فقط بخشی از علائم رزاسه را مشاهده می‌کنند، اما در هر حال، این بیماری حداقل یکی از علائم زیر را به همراه دارد:
برافروختگی
بیشتر مبتلایان رزاسه، سابقه‌ی سرخ شدن یا برافروختگی مکرر پوست را دارند. یکی از اولین نشانه‌های این اختلال قرمزی و التهاب صورت در بازه‌های مختلف زمانی است. البته، نباید این نشانه‌ها را با تغییرات پوستی قبل از قاعدگی اشتباه گرفت.
رگ‌های خونی متورم
یکی از نشانه‌های دیگر این بیماری متورم شدن رگ‌های خونی است. این رگ‌ها یا شبیه خط‌های مارپیچ کوچکی در زیر پوست دیده می‌شوند یا به دلیل قرمزی پوست از دید پنهان می‌شوند.
علائم دیگر رزاسه عبارتند از:
- سوزش یا سوزن سوزن شدن پوست
- خشک شدن پوست
- ایجاد برآمدگی‌های قرمز روی پوست
- تورم صورت
- سوزش یا خارش چشم، التهاب پلک‌ها، گل مژه و قرمزی چشم
- ضخیم شدن پوست، التهاب، قرمزی و گوشتی شدن بینی
تشخیص رزاسه
از آنجا که بیماری رزاسه به شیوه‌های مختلفی بروز می‌کند، تشخیص آن برای پزشکان دشوار است. بیماری رزاسه بیشتر با موارد زیر اشتباه گرفته می‌شود:
- آکنه ولگاریس
- درماتیت سبوره‌ای
- چربی نابهنجار پوست (سبوره)
- کراتوز پیلاریس یا پوست مرغی
- آلودگی به دمودکس (نوعی انگل پوستی)
- ضایعات آکنه شکل ناشی از مصرف استروئید
- پیودرما فاسیال (نوعی آکنه)
- درماتیت دور دهان و غیره
متخصصان پوست، آکنه رزاسه را به چهار دسته اصلی تقسیم می‌کنند.
1) اریتما توتلانژکتاتیک (Erythematotelangiectatic)
در این نوع از رزاسه، پوست فرد مبتلا برافروخته و قرمز است و بیمار حس می‌کند که پوستش می‌سوزد و سوزن سوزن می‌شود. دیدن رگ‌های خونی و سفت و پوسته پوسته شدن پوست از نشانه‌های دیگر رزاسه اریتما توتلانژکتاتیک است.
2) پاپولوپوسچولار (Papulopustular)
در این نوع رزاسه، بیمار جوش‌های متورم قرمزی شبیه آکنه بر پوست خود می‌بیند. گاهی رزاسه‌ی پاپولوپوسچولار با قرمزی و سوزش پوست همراه است. در این نوع نیز ممکن است رگ‌های خونی زیر پوست دیده شوند.
گاهی رزاسه ی پاپولوپوسچولار به آکنه‌ی ولگاریس شبیه است با این تفاوت که جوش سر سیاه (کومدون) روی پوست دیده نمی‌شود. مگر اینکه بیمار به طور هم زمان آکنه‌ی ولگاریس داشته باشد.
3) فیماتوس (Phymatous)
رزاسه‌ی فیماتوس با ضخیم شدن و ایجاد بافت ناهموار در پوست همراه است. در این نوع، بینی بیمار، گوشتی و متورم می‌شود. گاهی نیز رگ‌های خونی فرد بیمار دیده می‌شوند.
4) چشمی
رزاسه چشمی، چشم‌های فرد بیمار را درگیر می‌کند. علائم این بیماری عبارتند از آبریزش، قرمز و پرخون شدن چشم، سوزش، خارش و قرمزی پلک، حساسیت به نور، تاری دید، گل مژه و احساس جسم خارجی در چشم.
رزاسه چشم اغلب با انواع دیگر رزاسه همراه است. به همین دلیل، ممکن است بیمار علاوه بر درمان چشمی به درمان موضعی هم نیاز داشته باشد.
علت بیماری رزاسه چیست؟
گرچه متخصصان پوست هنوز موفق نشده‌اند علت قطعی رزاسه را شناسایی کنند، اما به نظر می‌رسد رزاسه ناشی از عوامل ارثی و محیطی باشد. محققان، عوامل زیر را با رزاسه مرتبط می‌دانند:
- اختلال در رگ‌های خونی صورت
- رنگ روشن پوست
- افزایش انگل دمودکس فولیکولاروم
- هلیکوباکتر پیلوری
- سابقه‌ی خانوادگی (وراثت)
عوامل زیر نیز (با افزایش جریان خون به سطح پوست) باعث بروز یا تشدید رزاسه می‌شوند:
- نوشیدنی‌ها و غذاهای تند
- کافئین، غذاهای ادویه دار و لبنیات
- مصرف الکل
- هوای گرم
- نور خورشید، رطوبت یا باد
- ورزش شدید
- حمام داغ و سونا
- استرس ، اضطراب و عصبانی شدن
- داروهایی مانند کورتیکو استروئیدها (کورتون)
- برخی بیماری‌های مزمن مثل فشار خون بالا
- داروهای درمان فشار خون بالا
- شرایط پزشکی حاد مثل سرماخوردگی ، تب یا سرفه
درمان دارویی رزاسه
بیماری رزاسه درمان قطعی ندارد و درمان‌های موجود فقط علائم و نشانه‌های آن را کاهش می‌دهند. با این حال، برخی درمان‌ها توانسته‌اند نشانه‌های این بیماری را تسکین دهند. شماری از این درمان‌ها را در ادامه می‌خوانید:
داروهای موضعی موثر در درمان بیماری رزاسه
بهتر است در فرایند درمان رزاسه، پزشک و بیمار ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر داشته باشند. داروها و پمادها حتماً باید با تجویز پزشک مصرف شوند. بیشتر پزشکان داروهایی را توصیه می‌کنند که التهاب و قرمزی لکه‌های پوستی را کاهش می‌دهند.
معمولاً لازم است که مبتلایان این داروها را یک یا دو بار در روز مصرف کنند. مترونیدازول، بنزوئیل پراکسید، بنزوئیل پراکسید/ کلیندامایسین، آزلائیک اسید، سولفاستامید 10% و سولفور 5% برخی از داروهایی هستند که برای درمان رزاسه تجویز می‌شوند.
ایزوترتینوئین برای بیماری رزاسه
معمولاً اگر بیماری رزاسه شدید باشد و با روش‌های دیگر درمان نشود، پزشکان ایزوترتینوئین را تجویز می‌کنند. این دارو به ویژه، برای بیماران جوان و مبتلایان به رزاسه‌ی فیماتوس مؤثر است.
آنتی بیوتیک‌های خوراکی (مهم‌تر از همه، داکسی سایکلین)
آنتی بیوتیک های خوراکی معمولاً سریع‌تر از داروهای موضعی اثر می‌کنند. البته، استفاده از این داروها باید محدود باشد و پزشکان مصرف طولانی مدت آنها را توصیه نمی‌کنند.
درمان رزاسه با لیزر
معمولاً متخصص پوست این درمان را انجام می‌دهد. استفاده از لیزر، رگ‌های خونی منقبض، قرمزی و سایر علائم رزاسه را کاهش می‌دهد. لیزر گاهی با درد همراه است اما معمولاً به بی‌حسی نیازی ندارد.
ریفاکسیمین (درمان SIBO)
بر اساس یک تحقیق جالب که در نشریه‌ی پزشکی معتبری منتشر شده است، باکتری‌های روده‌ی کوچک (SIBO) در مبتلایان به رزاسه، نسبت به دیگر افراد، بیشتر هستند.
از این رو، محققان برای بیماران ریفاکسیمین (یک آنتی بیوتیک قوی) تجویز کردند. با تجویز این دارو باکتری‌های SIBO کاهش یافتند یا ریشه کن شدند. در نتیجه، علائم رزاسه در 20 نفر از 28 بیمار کاملاً برطرف شد و در 8 نفر دیگر نیز به طور چشمگیری بهبود یافت. همچنین اثرات مثبت این درمان حداقل برای 9 ماه باقی ماند.
عوامل مؤثر در درمان بیماری رزاسه
ضد آفتاب بزنید و از کرم‌های ضد آفتاب مناسب استفاده کنید.
قرار گرفتن در معرض نور مستقیم آفتاب یکی از محرک‌های آکنه رزاسه است. سعی کنید از کرم ضد آفتاب فاقد عطر و ضد حساسیت با ترکیب زینک اکساید استفاده کنید.
از محصولات محرک پوست بپرهیزید.
طبق این مقاله، صابون، محصولات حاوی سدیم لوریل سولفات، لوسیون های قابض منافذ پوست (Astringents)، تونرها، منتول و کامفور ممکن است پوستتان را تحریک کند یا بسوزاند. پس، بهتر است از مصرف این محصولات بپرهیزید.
درمان‌های خانگی و طبیعی برای بیماری رزاسه
برای کاهش علائم این بیماری، درمان‌های گیاهی متنوعی نیز وجود دارند. می‌توانید برای اطلاع از آنها، مقاله دیگر ما درباره درمان های خانگی روزاسه را بخوانید.
دیدگاه شما
اگر در مورد بیماری رزاسه سؤالی دارید که در مقالۀ بالا پاسخی برای آن پیدا نکردید، می‌توانید آن را در قسمت نظرات، مطرح کنید و نظرات و پیشنهادات خود را بگویید.
منابع:
https://www.acne.org/rosacea.html
تیم نویسندگان
دکتر مهدیه بهشادفر
