تصاویر آثار بیماران مغزی
مبتلایان به آسیبهای مغزی در بیمارستانی در لندن تحت درمان شیوه ای جالب توجه به نام هنردرمانی قرار دارند تا با مصور کردن آنچه در ذهنهای آسیب دیده آنها می گذرد، علاوه بر بیان حالات روحی خود با استفاده کردن از ابزار مختلف توانایی های فیزیکی خود را نیز بهبود بخشند.
به گزارش خبرگزاری مهر، شاید نمایشگاه Brainboxes and Boundless در موزه “هکنی” لندن نمایشگاه کوچکی باشد، اما بسیار تاثیرگذار و قدرتمند است. در این اتاقک کوچک آثار هنری که توسط بیماران ساکن آسایشگاه توانبخشی عصب شناختی در بیمارستان هومرتون خلق شده به نمایش گذاشته شده است. جعبه ها، کتابها و یادداشتها و نقاشی هایی که طی دوره های هنردرمانی از این بیماران خلق شده تنوع بالایی دارند.
بیشتر بیماران در واحد توانبخشی به نوعی از آسیبهای مغزی مبتلا هستند و به عنوان بخشی از دوره توانبخشی خود با هنرمندان و اساتید مشهوری تمرین می‌کنند. به گفته “شان کاتن” یکی از هنرمندان حاضر در این دوره ها فرصت استفاده از تصاویر برای بیان حالات روحی می‌تواند برای بیمارانی که تحت تاثیر آسیبهای مغزی از تکلم ناتوانند، بسیار ارزشمند باشد.
به گفته وی بیماران در این مرکز توانبخشی صدای خود را از میان کارگاه های هنری می‌شنوند. در عین حال این شیوه برای بیماران فواید فیزیکی نیز دارد زیرا آموختن استفاده از قلم مو می‌تواند کنترل فیزیکی بیماران را بر روی اعضای بدنشان افزایش داده و منجر به تقویت روحیه آنها شود.
یکی از تاثیرگذارترین این نقاشی ها با عنوان “سفری به بهبودی” نمایی هوایی از باغی پر پیچ و خم را به تصویر کشیده است، چیزی شبیه پازلهایی که در کتاب کودکان دیده می‌شوند، که در آن تعداد زیادی بن بست فریب دهنده که بر ورودی برخی از آنها عبارت “وارد شو” نوشته شده، وجود دارند اما در واقع تنها یک مسیر درست در میان این پیچ و خمهای سبز رنگ وجود دارد. هدف از مصور ساختن چنین ایده ای آشکار است: مسیری که به بهبودی ختم می‌شود شاید بارها باعث عقب نشینی و بازگشت شود، اما مارپیچ که در واقع تصویری تخیلی از بیمارستان هومرتون است کاملا قابل حل است.
نقاشی دیگر که کمی وهم انگیز نیز به نظر می‌آید، پیچکهای درهم پیچیده و نقره ای رنگی را بر روی پس زمینه‌ای سیاه نمایش می‌دهد که در کنار هم به تصویری از شبکه عروق خونی مغز و یا صورت انسان شباهت دارد. در تصویری دیگر ترکیبی از دو تصویر چهره یک زن است که در هم شکسته و از هم پاشیده بوده و هر یک از اعضای آن به گوشه ای از تصویر پرتاب شده، نقاشیی که نشان دهنده رنج و افسوس بیمار است.
بر اساس گزارش نیوساینتیست، احساسات به کار گرفته شده در خلق این آثار هنری به اندازه ای قوی هستند که با دیدن تصاویر و آثار می توان به خوبی آنها را احساس کرد. دیدن این آثار هنری سئوالات زیادی را در رابطه با خالق آنها در ذهن به وجود می آورد. مخفی بودن هویت خالقان آثار نیز از دیگر ویژگی هایی است که این نمایشگاه را تاثیر گذارتر می کند. شاید در حالت عادی هرگز نتوان وضعیت و حالات یک مبتلا به آسیبهای مغزی را درک کرد، اما دیدن تصاویر این نمایشگاه که ایده آثار آن از ذهن آسیب دیده بیماران برخواسته است می تواند علاوه بر متحول کردن افکار انسان، باعث شوند درصدد این برایید که مارپیچ ذهن خود را نیز حل کنید.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: mehrnews.com
روشی برای درمان آلزایمر با نقاشی‌های پابلو پیکاسو
نشانه‌شناسی یک ضد آگهی درخصوص نکشیدن سیگار+تصویر
تئاتر: راه حلی برای مشکلات روانی
ریشه‌های تئاتردرمانی در نظریه‌های ارسطو
در تعطیلات نوروزی چقدر تلویزیون ببینیم؟!
