ستاره | سرویس زناشویی – آیا می‌دانید اختلال ارگاسمی زنان با کاهش میل جنسی ارتباط مستقیم دارد؟ وقتی رابطه جنسی لذت‌بخش نباشد، ممکن است میل جنسی کاهش یابد و تعداد دفعات رابطه جنسی نیز کمتر شود. در نتیجه روابط میان زوجین به رو به سرد مزاجی جنسی پیش خواهد رفت. در ادامه با علائم، علت و راه‌های درمان این عارضه آشنا می‌شوید.
علائم اختلال ارگاسمی زنان
برای بعضی زنان، عدم علاقه به رابطه جنسی ممکن است منجر به تنفر جنسی یا درگیری ذهنی از فکر آمیزش یا فعالیت جنسی شود. واضح‌ترین نشانه آن عدم توانایی رسیدن به ارگاسم است. برخی زنان هیچ‌وقت به ارگاسم نمی‌رسند. همین امر می‌تواند موجب عدم علاقه جنسی شود، گرچه ممکن است به خشکی واژنی نیز مرتبط باشد که می‌تواند موجب درد در طول آمیزش شود. عدم وجود میل جنسی یکی از نشانه‌های بارز احتمال اختلال ارگاسمی زنان است. علائم به صورت زیر خلاصه می‌شود:
علت
حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد زنان هیچ‌وقت به ارگاسم نمی‌رسند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد تقریباً نیمی از زنان از دفعاتی که به ارگاسم می‌رسند راضی نیستند. واکنش جنسی مستلزم کار کردن ذهن و بدن به شیوه‌ای پیچیده است. هر دوی آن‌ها باید به‌خوبی کار کنند تا ارگاسم اتفاق بیافتد. عوامل بسیاری می‌تواند منتهی به اختلال ارگاسمی زنان شود. این عوامل عبارتند از:
- سابقه سوءاستفاده جنسی یا تجاوز
- دل‌زدگی از فعالیت جنسی یا داشتن رابطه
- خستگی و استرس یا افسردگی
- فقدان دانش درباره عملکرد جنسی
- احساسات منفی درباره رابطه جنسی (اغلب در دوره کودکی یا نوجوانی فرا گرفته می‌شود)
- کمرویی یا شرم از درخواست نوع لمسی که برای شما جواب می‌دهد
مشکلات سلامتی که می‌توانند منجر به مشکل در رسیدن به ارگاسم شوند عبارتند از:
- برخی دارو‌های تجویزی خاص. بیشتر دارو‌های مورد استفاده برای درمان افسردگی ممکن است این مشکل را ایجاد کنند. این دارو‌ها شامل فلوکستین (پروزاک)، پاروکستین (پاکسیل) و سرترالین (زولوفت) می‌شود.
- اختلالات یا تغییرات هورمونی مانند یائسگی
- بیماری‌های مزمن که بر سلامت و علاقه جنسی تأثیر می‌گذارند.
- درد لگنی مزمن مانند درد ناشی از اندومتریوز
- آسیب به عصب‌هایی که به لگن ختم می‌شوند در اثر بیماری‌هایی مانند مولتیپل اسکلروز، آسیب عصبی دیابتی، و آسیب نخاعی
- اسپاسم عضلات اطراف واژن که غیرارادی هستند.
- خشکی واژن
درمان
به یاد داشته باشید که اختلال عملکرد جنسی تنها زمانی مشکل محسوب می‌شود که شما را آزار دهد. اگر شما را ناراحت نمی‌کند، نیازی به درمان نیست. روش‌های درمان اختلال ارگاسمی زنان متنوع است. اهمیت دارد که شما نگرانی‌های خود را با فردی در میان بگذارید و بدن خود و واکنش جنسی نرمال آن را درک کنید. به‌علاوه، اهداف شما برای زندگی جنسی خود در انتخاب روش درمان و ارزیابی میزان اثربخشی آن روی شما تأثیر زیادی دارند. زنانی که نگرانی جنسی دارند اغلب از رویکرد درمانی ترکیبی که هم به مشکلات پزشکی و هم به مسائل مربوط به رابطه دو طرف و مشکلات عاطفی می‌پردازد بهتر جواب می‌گیرند.
۱. درمان غیردارویی
برای درمان اختلال ارگاسمی زنان، پزشک ممکن است گزینه‌های زیر را به شما پیشنهاد کند:
- گفت و شنود داشته باشید. گفتگوی صریح با شریک زندگی خود تفاوت بسیار زیادی در رضایت جنسی شما ایجاد می‌کند. حتی اگر عادت ندارید درباره چیز‌هایی که دوست دارید یا ندارید حرف بزنید، یادگیری این کار و بازخورد دادن به شیوه‌ای غیرتهاجمی زمینه را برای صمیمیت بیشتر آماده می‌کند.
- عادات سبک زندگی سالمی داشته باشید. مصرف الکل را محدود سازید. نوشیدن بیش‌ازحد مشروبات الکلی می‌تواند واکنش جنسی شما را کم کند. ازلحاظ جسمی فعال باشید. فعالیت جسمی منظم می‌تواند بنیه و استقامت شما را افزایش دهد و نشاط‌بخش باشد که موجب افزایش احساسات رمانتیک می‌شود. راه‌هایی برای کاهش استرس پیدا کنید تا بتوانید روی تجربیات جنسی خود تمرکز کرده و از آن‌ها لذت ببرید.
- مشاوره بگیرید. با مشاور یا روان‌پزشکی که در زمینهٔ مشکلات و روابط جنسی تخصص دارد مشورت کنید. این نوع درمان اغلب شامل آموزش درباره نحوه بهبود واکنش جنسی بدن شما، شیوه‌های بالا بردن صمیمیت با همسر خود، و پیشنهاد محتوای مطالعاتی یا تمرین‌های دو نفره می‌شود.
- از لوبریکانت (روان کننده جنسی) استفاده کنید. اگر شما با مشکل خشکی واژن یا درد در طول رابطه جنسی مواجه هستید، لوبریکانت واژنی می‌تواند در طول آمیزش مفید واقع شود.
- تحریک کلیتوریس را فراموش نکنید. انگیزش جنسی را می‌توان با تحریک کلیتوریس بالا برد. برای مثال از ویبراتور برای تحریک کلیتوریس استفاده کنید.
۲. درمان دارویی
درمان مؤثر اختلال عملکرد جنسی اغلب مستلزم رفع یک اختلال پزشکی زیرساخت یا تغییرات هورمونی است. پزشک شما ممکن است توصیه کند داروی مصرفی خود را تغییر دهید یا دارویی جدید برای شما تجویز کند. درمان اختلال ارگاسمی زنان مرتبط با علل هورمونی می‌تواند شامل موارد زیر شود:
- درمان با استروژن. درمان موضعی با استروژن در فرم قرص یا کرم موجود است. این درمان به عملکرد جنسی با بهبود حجم و انعطاف پذیری واژن، افزایش جریان خون در واژن و کاهش خشگی کمک می‌کند. ریسک درمان هورمونی بسته به سن شما، ریسک مشکلات سلامتی دیگر مانند بیماری قلبی عروقی و سرطان، دوز و نوع هورمون و اینکه آیا استروژن به دوز هایی تجویزشده یا به همراه پروژسترون می‌تواند متفاوت باشد. با پزشک خود درباره مزایا و ریسک‌های درمان حرف بزنید. در برخی موارد، ممکن است درمان هورمونی مستلزم نظارت دقیق از سوی پزشک شما باشد.
- اسپمیفن (اسفنا). این دارو یک مدولاتور گیرنده استروژن انتخابی است و به کاهش درد زنان مبتلا به آتروفی ولوواژینال در طول رابطه جنسی کمک می‌کند.
- درمان با اندروژن. اندروژن‌ها شامل تستوسترون می‌شوند. تستوسترون در عملکرد جنسی سالم در زنان و مردان نقش دارد، گرچه زنان سطوح بسیار پایین‌تری از تستوسترون دارند. درمان اختلال ارگاسمی زنان با اندروژن جای بحث دارد. برخی مطالعات نشان داده‌اند این درمان برای زنانی که سطوح پایین تستوسترون دارند و دچار اختلال در عملکرد جنسی شده‌اند مفید است. مطالعات دیگر مزیت آن را کم دانسته یا هیچ مزیتی برای آن قائل نمی‌شوند.
- قرص فلیبانسرین (با نام تجاری آدی). فلیبانسرین، که در اصل به‌عنوان یک دارو ضدافسردگی معرفی شد، توسط وزارت غذا و دارو به عنوان درمان میل جنسی پایین در زنان در آستانه یائسگی تأیید شده است. آدی قرصی است که روزانه مصرف می‌شود، می‌تواند گرایش جنسی زنانی را که میل جنسی پایینی را تجربه کرده و رابطه جنسی را ناراحت‌کننده می‌یابند، افزایش دهد. عوارض جانبی جدی بالقوه آن شامل افتادن فشارخون، خواب‌آلودگی، حالت تهوع، خستگی، سرگیجه، و از هوش رفتن می‌شود. متخصصین پیشنهاد می‌کنند اگر پس از هشت هفته تغییری در گرایش جنسی خود مشاهده نکردید، که مصرف دارو را متوقف کنید.
۳. درمان‌های بالقوه
پیش از آنکه این دارو‌ها برای درمان اختلال عملکرد جنسی زنان پیشنهاد شوند، تحقیقات بیشتری لازم است:
- تیبولون. تیبولون یک داروی آستروئید مصنوعی است که در اروپا و استرالیا برای درمان پوکی استخوان پس از یائسگی استفاده می‌شود. به دلیل نگرانی درباره ریسک بالای ابتلا به سرطان سینه و سکته در زنانی که تیبولون مصرف می‌کنند، این دارو توسط وزارت غذا و داروی آمریکا تأیید نشده است.
- مهارکننده‌های فسفودی‌استراز. این گروه از دارو‌ها در درمان اختلال نعوظ در مردان مؤثر واقع شده است، اما به آن خوبی در درمان اختلال ارگاسمی زنان عمل نکرده‌اند. مطالعات روی میزان اثربخشی این دارو‌ها در زنان نتایج یکسانی نداشته‌اند.
مشکلات پیرامون اختلال عملکرد جنسی زنان معمولاً پیچیده‌اند. بنابراین، ابتدا اگر عوامل عاطفی یا اجتماعی حل و فصل نشوند. بعید است حتی بهترین دارو‌ها اثر داشته باشند. به نظر شما سایر روش‌های درمان این اختلال چیست؟ نظرات و دیدگاه‌های خود را در انتهای این صفحه در قسمت “ارسال نظر” با ما به اشتراک بگذارید.
برگرفته از: MedlinePlus
ترجمه توسط: شبکه مترجمین ایران
