آیاشما هم به ترس دور ماندن از موبایلتان مبتلا هستید؟

اگر طاقت دوری از موبایل تان را ندارید، بخوانید

دوری از موبایل برای برخی افراد سخت و طاقت فرساست آن ها قادر نیستند بدون گوشی هوشمندشان لحظه ای طاقت بیاورند، دائما در دستان این افراد تلفن همراهشان را میبینید. گردن آن ها همیشه به سمت موبایلشان خم شده است و در همه حال این وسیله شخصی از آن ها جدا نخواهد شد .

اگر موبایل خود را در خانه جا گذاشته و در مسیریابی ناتوان مانده اید یا اگر باتری موبایل تان در خارج از خانه تمام شده و دربه در به دنبال شارژر گشته اید، احتمالا به «ترس دورماندن از تلفن همراه» دچارید که اصطلاحا «نوموفوبیا» نامیده می شود.

طبق نتایج موسسه پیو ۶٧ درصد کاربران موبایل خود را جهت مشاهده تماس ها، پیام ها و فعالیت های شبکه اجتماعی کنترل می کنند، حتی در زمانی که تلفن آنان زنگ نمی خورد.

۶۶ درصد مردم دنیا به ترس دورماندن از تلفن همراه خود دچارند، نکته قابل تامل این جاست که اگر ۶۶ درصد بزرگسالان که قاعدتا باید خویشتن دار بوده و توان کنترل علایق خود را داشته باشند، به این ترس مبتلا باشند، دیگر در مورد نسل جوان چه می توان گفت که هنوز باید برای تقویت حس مسئولیت پذیری و خودکنترلی تلاش کنند؟

چه مدت طاقت دوری از موبایل خود را دارید؟

به گفته روانشناسان، پاسخ این سوال دست کم در میان جوانان ١٨تا ٢۶ ساله احتمالا چند دقیقه است. در یک پژوهش مشخص شد که احتمال بروز رفتار پراسترس در افرادی که گوشی از آنها گرفته شده بود، در مقایسه با سایرین، بیشتر است. پژوهشگران معتقدند راحتی ناشی از تلفن همراه، جایگزین تعاملات واقعی و رودرروی انسان ها شده است، مثل زمانی که کودک دور از آغوش والدین، با گرمای یک پتوی نرم، احساس رضایت می یابد.

تبعات دسترسی نداشتن به تلفن همراه، زمانی به شکل جدی تری رخ می نماید که بدانیم طبق پژوهش های انجام گرفته در سال٢٠١۶ تقریبا ٧٣ درصد افراد وقتی متوجه می شوند که گوشی خود را به همراه ندارند، می ترسند، ١۴ درصد مستاصل و ٧ درصد بیمار می شوند و تنها ۶ درصد احساس رهایی دارند.

نگرانی جداشدن از گوشی

اعتیاد به گوشی های هوشمند در آسیا

تحقیقی تعداد هزار دانش آموز در کره جنوبی را مورد بررسی قرار داد. این کشور جایی است که ٧٢ درصد کودکان در سن ١١ یا ١٢ سال یک تلفن هوشمند دارند و به طور متوسط در روز ۵ساعت ونیم با آن کار می کنند. در نتیجه مشخص شد که حدود ٢۵ درصد از این بچه ها به تلفن همراه معتاد هستند. نتایج این پژوهش که در سال٢٠١۶ به چاپ رسید، نشان داد که استرس یک شاخص مهم از احتمال اعتیاد افراد به تلفن همراه محسوب می شود و افرادی که از گوشی هوشمند خود برای دسترسی به شبکه های اجتماعی استفاده می کنند، بیشتر احتمال دارد که به آن معتاد شوند.

درست است که تلفن های هوشمند در بسیاری از جوامع، نقطه کانونی زندگی شهروندان به شمار می آیند، اما واقعیت این است که به روش های مختلف با جوامع آسیایی آمیخته و یکپارچه شده اند. قاره آسیا با ۵/٢ میلیارد کاربر تلفن همراه، جریانی از اخبار ناگوار را ایجاد کرده است. کم نبوده اند افرادی که به دلیل تمرکز بر صفحه گوشی خود با خطرات جانی مواجه شده اند، اما نگرانی های دیگری نیز وجود دارد، مثلا موضوع اصلی در سنگاپور کاهش یافتن سن افراد در معرض اعتیاد است. این کشور با جمعیت ۶ میلیون نفر بیشترین ضریب نفوذ گوشی های هوشمند را دارد. همین مسأله باعث شده متخصصانی در امر اعتیاد دیجیتال دست به کار شوند و برای پایش آن، به طور رسمی کلینیک سلامت سایبری راه اندازی کنند. مدیر یکی از این کلینیک ها می گوید جوان ترها هنوز به پختگی نرسیده اند و همین امر مدیریت استفاده از تلفن های هوشمند را برای آنان دشوار می کند، چراکه خودکنترلی چندانی ندارند.

در آغاز، گوشی همراه به منزله یک ابزار کلیدی به منظور بیشتر کردن تماس انسان ها با یکدیگر در نظر گرفته می شود، اما به مرور زمان افزون بر این کارکرد اصلی، برای مقاصد دیگری نیز مورد استفاده قرار گرفت. امروزه گوشی های هوشمند، مفهوم اولیه تلفن های همراه را عوض کرده اند. دیگر فقط برای ارتباطات صوتی مورد استفاده قرار نمی گیرند. گوشی های هوشمند این امکان را فراهم کرده اند تا دوربین، جهت یاب، بازی های ویدیویی و حتی کتابخانه مجازی را در مشت خود داشته باشیم و البته مهم ترین جنبه این است که یک گوشی هوشمند امکان دستیابی به اینترنت را فراهم می آورد.

نشانه های اعتیاد به گوشی های هوشمند از نگاه کارشناسان امر

کارشناسان معتقدند تاثیر استفاده از تلفن هوشمند در خلق وخوی یک فرد تقریبا شبیه چگونگی عملکرد داروها بر رفتار او است. مانند معتادان به موادمخدر، معتادان به گوشی های هوشمند نیز علایمی از قبیل بی قراری، نگرانی و حتی خشم نشان می دهند. دانشگاه دربی در انگلستان به تازگی درباره تاثیرات رفتاری صاحبان گوشی های هوشمند به بررسی پرداخته است. یافته اصلی این است:گوشی های هوشمند از نظر روانی برای کودکان اعتیادآورند و با تشویق خودشیفتگی، مشکلاتی در سلامتی آنان ایجاد می کنند. این امر امروزه بخشی از معضلات جوامع مدرن است تا درباره سلامت روان شهروندان خود بیشتر بیندیشند.

سخن آخر

نگرانی جداشدن از گوشی اساسا بخشی از زندگی انسان ها در عصر حاضر است. یکی از روانشناسان بالینی درباره نوموفوبیا می گوید متاسفانه این ترس بسیار واقعی است و مانند دیگر علایم اضطراب، نوموفوبیا این ظرفیت را دارد که زندگی افراد را ویران کند. برای برخی این نگرانی سطح تحریف واقعیت را بالا می برد و این دقیقا همان زمانی است که به یک موضوع مهم مبدل می شود:نگرانی از قطع شدن ارتباط. فاجعه وقتی اتفاق می افتد که تلفن خود را همراه نداشته باشید.