معرفی باشگاه فوتبال بارسلونا

معرفی باشگاه فوتبال بارسلونا

در 100 سال گذشته، بارها و بارها تاریخ ثابت کرده است که فوتبال، محبوب ترین و گسترده ترین ورزش در سرار جهان است؛ در بسیاری از بازی های حساس فوتبال، طرفداران تیم های مختلف، اشک شادی و ناراحتی برای تیم محبوبشان ریخته و برای حضور در استادیوم ها، ساعت ها در صف های طولانی ایستاده اند؛ از سوی دیگر رقابت های بزرگی مثل دربی کشور اسپانیا یا همان ال کلاسیکو، رکورد بیش از یک میلیارد بازدید کننده در سراسر جهان را به ثبت رسانده است؛

همه این موارد، نشان از بزرگی و محبوبیت این ورزش گسترده در میان مردم سراسر جهان دارد. همچنین سالانه میلیون ها دلار پول در این ورزش، برای خرید و فروش بازیکنان جا به جا می شود که بخش عمده ای از گردش مالی کشورهای بزرگ به حساب می آید؛ برای مثال می توان به خرید نیمار 222 میلیون یورویی توسط باشگاه فرانسوی پاریسن ژرمن اشاره کرد.

فوتبال بزرگ، از تیم های بزرگ و قدرتمند تشکیل شده است؛ حضور این تیم های بزرگ، جذابیت و محبوبیت این ورزش همه گیر را دو چندان کرده است. از تیم های بزرگ باشگاهی فوتبال در سراسر جهان می تواند به رئال مادرید اسپانیا (پرافتخارترین باشگاه جهان)، بارسلونای اسپانیا، آث میلان ایتالیا، بایرن مونیخ آلمان، پاریسن ژرمن فرانسه، یوونتوس ایتالیا و پورتو پرتقال اشاره کرد.

مسی ، اینیستا و سوارز ستاره های بارسلونا در یک قاب

همه باشگاه های بزرگ، طرفداران دو آتشه خاص خودشان را دارند که تعصب خاصی روی این تیم ها دارند؛ اصولا باشگاه های بزرگ، خرید های بزرگ انجام می دهند و ستارگان مطرح فوتبال جهان را به خدمت می گیرند. از سوی دیگر در رقابت های داخلی کشوری و اروپایی یا همان جام قهرمانان اروپا، نتایج قابل توجه و قهرمانی های زیادی کسب می کنند که همین موارد، دلیل اصلی بزرگی این باشگاه های فوتبال به حساب می آیند. در ادامه مطلب قصد داریم تا به بررسی کلی و تاریخچه یکی از این باشگاه های بزرگ فوتبال یعنی بارسلونا بپردازیم.

تاریخچه باشگاه فوتبال بارسلونا

باشگاه فوتبال بارسلونا در شهر بارسلون در منطقهٔ کاتالونیای اسپانیا قرار دارد. باشگاه فوتبال بارسلونا باشگاهی ورزشی ،اجتماعی با هزاران عضو بوده که تیم فوتبال بارسلونا بخشی از آن می باشد. باشگاه بارسلونا درلایگای اسپانیا جزو سه تیمی است که هرگز به دسته پایین تر سقوط نکرده است. شهرت تاریخی تیم این باشگاه به دلیل شیوه حمله ای ماهرانه و جذابش بوده که تأکیدش را بر بازی باز قرار می دهد.

باشگاه فوتبال بارسلونا در سال 1899 توسط عده ای سوئیسی، انگلیسی و اسپانیایی و به رهبری خوان گمپر تأسیس شد. بارسا به نوعی، نهادی برای ترویج فرهنگ کاتالان و کاتالانیسم است و از این رو عبارت «فراتر از یک باشگاه» الگو:کاتالانی را به عنوان شعار خود انتخاب کرده است. برخلاف بسیاری از تیم های جهان این باشگاه توسط هوادارانش اداره می شود.

استادیوم اختصاصی باشگاه بارسلونا

باشگاه بارسلونا دومین باشگاه ثروتمند جهان است. این باشگاه رقابت دیرینه ای با رئال مادرید دارد و به مسابقه ای که بین این دو تیم برگزار می شود اصطلاحاً ال کلاسیکو گفته می شود. نیوکمپ با گنجایش 99.786 تماشاگر، ورزشگاه خانگی بارسلونا و بزرگترین استادیوم اروپا است. حدود 25،7% مردم اسپانیا طرفدار بارسلونا هستند، این در حالیست که بارسلونا با دارا بودن 44،2 میلیون هوادار در اروپا، پرطرفدارترین تیم حاضر در اروپا نیز می باشد.

باشگاه فوتبال بارسلونا با 21 قهرمانی در لالیگا، 25 قهرمانی در کوپا دل ری، 10 قهرمانی در سوپرجام اسپانیا و 2 قهرمانی در کوپا دی لالیگا، بعد از رئال مادرید پرافتخارترین تیم اسپانیا است. بارسلونا تنها تیمی است که از سال 1955 تا 2011 در جام باشگاه های اروپا حاضر بوده است. افتخارات بارسلونا در اروپا شامل 4 قهرمانی در لیگ قهرمانان، 4 قهرمانی در سوپرجام اروپا، 4 قهرمانی در جام در جام اروپا و 2 قهرمانی در جام لاتین می شود.

در سال 2009، بارسلونا موفق شد اولین باشگاهی باشد که سه گانه لا لیگا، کوپا دل ری و لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. هم چنین تنها تیمیست که توانسته شش گانه جام ها را فتح کند. بارسلونا را می توان یکی از موفق ترین تیم های قاره اروپا دانست.

تأسیس باشگاه فوتبال بارسلونا

در 22 اکتبر سال 1899 میلادی، هانس گمپر تمایل خود را به صورت آگهی در روزنامه لوس دپورتس برای تأسیس باشگاه فوتبال اعلام کرد. در 29 نوامبر همان سال در جلسهٔ خیمناسیو سوله نتایج مثبتی حاصل شد و در نهایت یازده بازیکن شامل واتر وایلد، لوئیس دی اوسو، بارتومئو ترادس، اوتو کونزله، اوته مه یر، انریک دوکال، پره کبوت، کارلس پوجول، جوزپ لوبت، جانپارسونز و ویلیام پارسونز جذب شدند و باشگاه فوتبال بارسلونا متولد شد.

بازیکنان و ستاره های باشگاه بارسلونا

باشگاه بارسلونا شروع موفقیت آمیزی در مسابقات ملی و منطقه ای نظیر مسابقات فوتبال کاتالونیا و کوپا دل ری داشت. در 1902 میلادی باشگاه اولین جام خود، کوپا ماکایا را بالای سر برد و نیز در همان سال در فینال اولین دوره کوپا دل ری به مصاف بیزکایا رفت که 1 – 2 مغلوب شد. در 1908 میلادی، درحالی که باشگاه در شرایط مالی سختی قرار داشت و جز قهرمانی در مسابقات فوتبال کاتالونیا در 1905 میلادی تا آن زمان نتوانسته بود پیروزی دیگری به دست آورد، خوان گمپر به عنوان ریاست باشگاه برگزیده شد.

گمپر در 5 دوره متفاوت، در بین سال های 1908 تا 1925، ریاست باشگاه را بر عهده داشت، و مجموعاً حدود 25 سال را در خدمت باشگاه گذراند. از مهمترین دستاوردهای وی می توان کمک به بارسا برای به دست آوردن ورزشگاه اختصاصی را خاطر نشان کرد.

در 14 مارس 1909 ، بارسلونا به ورزشگاه اینداستریا نقل مکان کرد. از 1910 تا 1914 ، بارسلونا در جام پیرنه شرکت کرد و به عنوان بهترین تیم لانگیدوک، میدی، ناحیه آکیتن، باسک و کاتالونیا انتخاب شد. در آن زمان شرکت کردن در این رقابت های آزاد برای تیم بسیار مفید بود. در همین دوره زبان رسمی باشگاه از کاستیلن به کاتالونیایی تغییر کرد و تیم به تدریج به یکی از نمادهای مهم کاتالونیا تبدیل شد، تاجایی که برای بسیاری از طرفداران، حمایت از تیم بیشتر به واسطه جایگاه اجتماعی آن و نه بازی خود تیم اهمیت داشت.

استادیوم نیو کمپ

گمپر، جک گرینول را به عنوان اولین مربی بارسلونا انتخاب کرد. وی همچنین تلاش هایی برای افزایش تعداد اعضای باشگاه انجام داد، به طوری که در سال 1922 میلادی، تعداد اعضای باشگاه به بیش از 20٬000 نفر افزایش یافت. این افزایش اعضا به لحاظ مالی تیم را قادر به تهیه ورزشگاه جدید ساخت. در نهایت باشگاه به ورزشگاه لس کورتس که در همان سال افتتاح شده بود، نقل مکان کرد. ورزشگاه جدید 22٬000 نفر گنجایش داشت که بعدها به 60٬000 نفر هم رسید. در دوران گمپر، تیم فوتبال بارسلونا موفق شد یازده بار مسابقات فوتبال کاتالونیا، شش بار کوپا دل ری و چهار بار کوپا دی پیرنه را فتح کرده و نخستین «عصر طلایی» خود را تجربه کند.

ریورا جمهوری خواهی و جنگ داخلی

ریورا٬ جمهوری خواهی و جنگ دادر 14 ژوئن 1925، جمعیت حاضر در یکی از مسابقه در حرکتی خودجوش برای اعتراض به دیکتاتوری میگوئل پریمو ده ریورا سرود ملی را هو کردند که در پی آن حکومت در واکنش به این عمل ورزشگاه را شش ماه تعطیل کرد و گمپر نیز مجبور به کناره گیری از ریاست باشگاه شد. همزمان با حرکت باشگاه ها به سوی حرفه ای شدن، مدیران بارسلونا نیز در 1926 اولین گام را در این مسیر نهادند.

در 1928، بارسلونا پیروز جام اسپانیا شد، در مراسم اهدای جام ترانهٔ اودا اِ پلاکتو از رافائا آلبرتی یکی از اعضای اصلی گروه «نسل 27» در وصف عملکرد قهرمانانه دروازه بان بارسا خوانده شد. در 30 ژوئیه 1930، بنیان گذار باشگاه بارسلونا، خوان گمپر، بعد از دوره ای افسردگی به واسطهٔ مشکلات شخصی و اقتصادی اقدام به خودکشی کرد.

لوگوی باشگاه بارسلونا از سال 1899 تا به امروز

اگرچه بارسلونا با بازیکن سرشناسی چون جوزپ اسکولا به کار خود ادامه می داد، باشگاه به دلیل کشمکش های سیاسی که جامعه ورزشی را به کلی تحت شعاع قرار داده بود، وارد دوره ای از افت شد. باوجود کسب قهرمانی در سال های 1930، 1931، 1932، 1934، 1936 و 1938 در مسابقات کاتالونیا، بارسلونا هیچ موفقیتی در سطح ملی (بجز عنوان بحث برانگیز 1937) به دست نیاورده بود.

یک ماه پس از شروع جنگ داخلی اسپانیا در سال 1936، برخی از بازیکنان بارسلونا و اتلتیک بیلبائو داوطلب خدمت سربازی در جمع افرادی شدند که در مقابل شورشیان نظامی می جنگیدند. در 6 اکتبر همین سال جوزپ سانیول، مدیر باشگاه و از اعضای حامی حزب سیاسی استقلال طلب، توسط سربازان فالانژ در نزدیکی گواداراما به قتل رسید. در تابستان 1937، تیم به اردوی مکزیک و ایالات متحده رفت.

این اردو اگرچه به لحاظ مالی باشگاه را در امان نگه می داشت، اما نیمی از تیم به دنبال پناهندگی در کشورهای فرانسه و مکزیک بودند. در 16 مارس 1938، بارسلونا مورد بمباران هوایی قرار گرفت که به کشته شدن 3000 تن انجامید و دفتر باشگاه نیز از این بمباران در امان نماند. کاتالونیا چند ماه بعد به تصرف در آمد. باشگاه به نماد نافرمانی کاتالانیسم تبدیل شد و در پی محدودیت های ایجاد شده اعضای آن به 3٬486 نفر کاهش یافت. پس از جنگ داخلی، پرچم کاتالونیا ممنوع اعلام شد و تیم ها از استفاده از نام های غیراسپانیایی نیز منبع شدند. این اقدام باشگاه را مجبور به تغییر نام به (به اسپانیایی:Club de Fútbol Barcelona)‏ و حذف پرچم کاتالونیا از لباس تیم کرد.

نونیز و ثبات در مدیریت (2000–1978)

در سال 1978 جوزپ لوییس نونیز در انتخاباتی توسط اعضای باشگاه به عنوان مدیر جدید انتخاب شد. این تصمیم بسیار نزدیک و متصل به گذار اسپانیا در مسیر دموکراسی و پایان یافتن دیکتاتوری فرانکو در سال 1974 بود. هدف اصلی نونیز ارتقا دادن بارسا به سطح یک باشگاه جهانی از طریق ثبات بخشیدن به آن در زمین و خارج از آن بود. وی به توصیه کرایف، آکادمی جوانان بارسلونا، لا ماسیا را در 20 اکتبر 1979 تأسیس کرد. دوره ریاست او 22 سال به طول انجامید و بر بارسلونا تاثیر بسازایی گذاشت. از زمان نونیز سیاست های سختگیرانه ای برای دستمزد و نظم و انضباط به جا مانده است.

بازیکنان بارسلونا در سال 1910

در 16 مه 1979 بارسلونا با شکست 4–3 فورتونا دوسلدورف در مقابل بیش از 30٬000 طرفدار بارسلونایی که برای دیدن بازی به بازل سوئیس آمده بودند، توانست برای اولین بار جام در جام اروپا فتح کند. در 1982 مارادونا با قراردی به مبلغ 5 میلیون پوند از بوکا جونیورز خریده شد و دهمین رکورد جهان از حیث مبلغ قرار داد رقم خورد. در پایان فصل 1983–1982 بارسلونا توانست با مربیگری منوتی، رئال مادرید را شکست دهد و قهرمان کوپا دل ری شود.

حضور مارادونا در بارسا دیری نپایید و او بارسلونا را برای پیوستن به ناپولی ترک کرد. در آغاز فصل 1985–1984 تری وینابلز به عنوان مربی انتخاب شد و توانست لا لیگا را با هافبک برجستهٔ آلمانی، برند شوستر فتح کند. در فصل بعدی او تیم را به مرحله فینال جام باشگاه های اروپا برد که در ضربات پنالتی بارسا مغلوب استوا بخارست شد و عنوان نایب قهرمانی را کسب کرد.

پس از جام جهانی فوتبال 1986 باشگاه گری لینکر آقای گل آن رقابت ها را از باشگاه اورتون خرید و با دروازه بان آندونی زوبیزارتا قرار دادی طولانی بست. اما تیم در حالی که شوستر در محرومیت به سر می برد نتوانست موفقیت های زیادی کسب کند. وینابلز در آغاز فصل 1988–1987 از بارسا اخراج و لوییس آراگونز جانشین او شد. تمرد بازیکنان از نونیز در رویدادی که به هسپریا موتینی شهرت دارد در همین فصل رخ داد و این فصل با پیروزی 1–0 در مقابل رئال سوسیداد در فینال کوپا دل ری به پایان رسید.

ساخت استادیوم نیو کمپ

در سال 1988 کرایف به عنوان سرمربی به باشگاه بازگشت و به زبان ساده تر یک تیم رویایی جمع کرد. در حالی که باشگاه با ستاره های بین المللی چون روماریو، رونالد کومان، میشل لادروپ و هریستو استویچکوف قرار داد داشت، او ترکیبی از بازیکنان اسپانیایی چون خوزه ماری باکرو، جوزپ گواردیولا و تکسیکی بگیریستین را به زمین می برد. بارسا زیر نظر یوهان کرایف توانست چهار عنوان قهرمانی لالیگا را بین سال های 1991 تا 1994 پی در پی کسب کند.

در رقابت های اروپایی نیز با شکست سمپدوریا در فینال جام در جام اروپا 1989 و لیگ قهرمانان اروپا 1992 هر دو عنوان قهرمانی را به دست آورد. همچنین بارسا کوپا دل ری در سال 1990، سوپر جام اروپا در سال 1992 و سه سوپر جام اسپانیا را نیز ازآن خود کرد. یوهان کرایف با 11 عنوان قهرمانی، موفق ترین مربی باشگاه تا به امروز بوده و با 8 سال مربیگری پی در پی بیشترین مدت باقی ماندن در سمت مربیگری باشگاه را داراست. بخت یوهان کرایف در فینال دو فصل آخر مربیگریش برگشت و کسب نتایج ضعیف اسباب اخراج او توسط نونیز را فراهم کرد.

بابی رابسون جایگزین کرایف شد و تنها در فصل 1997–1996 در این سمت باقی ماند. او رونالدو را از پی اس وی خرید و توانست سه جام کوپا دل ری، سوپر جام اسپانیا و جام در جام اروپا را برای باشگاه به ارمغان آورد. حضور رابسون تنها یک راه حل کوتاه مدت بود تا لوئیس فن خال بتواند به باشگاه بپیوندد. رونالدو نیز چون مارادونا برای مدت کوتاهی در باشگاه ماند و سپس به اینتر میلان پیوست.

لیونل مسی فوق ستاره باشگاه بارسلونا

به هرشکل ستارگان تازه ای چون لوییس فیگو، پاتریک کلایورت، لوییز انریکه و ریوالدو در باشگاه ظاهر شدند و بارسا هر دو جام کوپا دل ری و لا لیگا را در سال 1998 بالای سر برد. در 1999 ریوالدو به عنوان چهارمین بازیکن بارسلونا توانست عنوان بهترین بازیکن فوتبال سال اروپا را کسب کند. علی رغم تمام این موفقیت ها داخلی، عدم پیروزی بارسا در فینال لا لیگا 2000 که سبب قهرمانی رئال مادرید شد، استعفای نونیز و فن خال را در پی داشت.

رفتن نونیز و آمدن لاپورتا

رفتن نونیز و فن خال از باشگاه قابل مقایسه با پیوستن لوییس فیگو به رئال مادرید نبود، فیگو نه تنها کاپیتان دوم تیم بلکه به عنوان قهرمانی قابل ستایش نزد هواداران بارسا شناخته می شد، تاجایی که بسیاری از کاتالونیایی ها او را از خودشان می دانستند. هواداران بارسا که از تصمیم پیوستن فیگو به رقیب دیرینه خود بسیار ناراحت بودند، این ناراحتی را با استقبال خشم آلود خود از حضور فیگو در نیوکمپ نشان می دادند، حتی در اولین حضور او در نیوکمپ به سمتش یک کله خوک و شیشه پر ویسکی پرتاب کردند.

در سال 2000 خوان گسپارت جایگزین نونیز شد و به مدت سه سال در این سمت باقی ماند. در این مدت باشگاه شاهد رفت وآمد مربیان بود. در نهایت فن خال برای بار دوم به باشگاه بازگشت ولی از آنجایی که نتیجه مثبتی حاصل نشد، فن خال و گسپارت هر دو استعفا دادند.

پس از دوران ناموفق گسپارت، باشگاه با ترکیبی از مسئولین جوان به اوج بازگشت. خوان لاپورتا جایگزین گسپارت شد و فرانک ریکارد بازیکن سابق تیم ملی فوتبال هلند به عنوان مربی بارسا انتخاب شد. تاثیر بازیکنان بین المللی و ترکیب آن ها با بازیکنان اسپانیایی تیم را به سمت کسب موفقیت مجدد سوق داد. بارسا توانست در سال 2005–2004 لا لیگا و سوپر جام اسپانیا را فتح کند و قرار دادی با رونالدینیو، بازیکن سال فوتبال جهان 2006 ببندد.

مارک آندره تراشتگن دروازه بان بارسلونا

در فصل 2006–2005 بارسا مجدداً قهرمان لا لیگا و سوپر جام اسپانیا شد. در فینال لیگ قهرمانان بارسلونا در مقابل آرسنال قرار گرفت، درحالی که آرسنال تا پیش از 15 دقیقه پایان بازی با 10 بازیکن پیروز میدان بود، بارسا توانست نتیجه بازی را 2–1 به نفع خود تغییر دهد و جام را بعد از 14 سال بالای سر بگیرد. در همان سال بارسلونا در جام باشگاه های جهان نیز شرکت کرد و در فینال با گل دقیقه 82 حریف برزیلی خود، مغلوب اینترناسیونال شد.

اگرچه بارسلونا فصل 2007–2006 را با قدرت شروع کرد، اما در پایان بدون کسب هیچ عنوانی فصل را به پایان رساند. بعدها اردوی پیش از فصل در ایالات متحده که منجر به مصدومیت ساموئل اتوئو و لیونل مسی شد، به عنوان دلیل عدم موفقیت باشگاه اعلام شد.

در لالیگا که بارسا در بیشتر فصل ها در جایگاه اول قرار داشت، در سال جدید بی ثباتی باشگاه فرصتی برای پیشی گرفتن رئال مادرید و قهرمانی آنان شد. فصل 2008–2007 برخلاف سال های گذشته موفقیتی برای باشگاه به همراه نداشت و در پی آن جوزپ گواردیولا مربی تیم دوم بارسلونا در پایان فصل جایگزین ریکارد شد.

بارسا در فینال کوپا دل ری 2009 با شکست 4–1 اتلتیک بیلبائو برای 25امین بار قهرمان این رقابت ها شد. سه روز پس از آن شکست رئال مادرید در رقابت های لالیگا جام را برای بارسلونا در فصل 2009–2008 به ارمغان آورد. بارسا در حالی فصل را به پایان رساند که در ورزشگاه المپیک رم، منچستر یونایتد فاتح سال قبل جام باشگاه ها را با نتیجه 2–0 شکست داد و سومین عنوان قهرمانی جام باشگاه های اروپا را فتح کرد.

لباس دوم تیم بارسلونا

در نتیجه برای اولین بار در اسپانیا اولین سه گانه را به دست آورد. بارسا با شکست مجدد اتلتیک بیلبائو در فینال سوپر جام اسپانیا 2009 و پیروزی در مقابل شاختار دونتسک در فینال سوپر جام اروپا 2009 دو جام دیگر را نیز بالای سر برد. در دسامبر 2009، بارسا جام باشگاه های جهان 2009 را نیز فتح کرد و اولین تیم تاریخ فوتبال شد که شش گانه جام ها را توانست کسب کند. همچنین بارسلونا با فتح لالیگا با 90 امتیاز و فتح سوپر جام برای نهمین بار توانست دو رکورد تازه در فوتبال اسپانیا به ثبت برساند.

باشگاه فوتبال بارسلونا (1978–1957)

بارسلونا با مربیگری هلنیو هررا و لوییز سوارز جوان (بازیکن سال فوتبال اروپا در 1960) و دو بازیکن مجارستانی به توصیه کوبالا با نام های ساندور کوچیس و زولتان زیبور توانست دو عنوان ملی دیگر در سال 1959 و لا لیگا و جام بین شهری را در 1960 کسب کند. در 1961 بارسلونا اولین باشگاهی بود که توانست رئال مادرید را در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا شکست دهد، اما در فینال با نتیجه 3–2 مغلوب بنفیکا شد.

کار ساخت ورزشگاه نیوکمپ در سال 1957 به پایان رسید و این بدین معنا بود که باشگاه مقداری پول برای خرید بازیکنان جدید داشت. دهه 1960 موفقیت های کمتری برای باشگاه به همراه داشت و لا لیگا کاملاً در دست رئال مادرید بود. از جنبه های مثبت دهه شصت می توان به ظهور بازیکنانی چون جوزپ فوسته و کارلس رکساچ و پیروزی باشگاه در کوپا دل جنرالیسمه در 1963 و جام بین شهری در 1966 اشاره کرد.

تیم بارسلونا در رقابت های 1977 UEFA Cup 

همچنین بارسلونا توانست رئال مادرید را در فینال کوپا دل جنرالیسمه در ورزشگاه برنابئو در حالی که فرانکو بازی را تماشا می کرد، شکست دهد و بخشی از اقتدار سابق خود را به نمایش بگذارد. با پایان یافتن دوره دیکتاتوری فرانکو در 1974، نام باشگاه به نام اصلیش تغییر کرد، طراحی تاج آن به شکل اولیه اش برگردانده شد و دوباره حروف اصلیش را به دست آورد.

فصل 1973–1974 شاهد حضور یوهان کرایف بود که برای ثبت یک رکورد جهانی به مبلغ 920 هزار پوند از آژاکس خریداری شد. یوهان کرایف در مصاحبه ای با یکی از خبرگزاری های اروپا گفت:«من بارسلونا را به رئال مادرید ترجیح دادم زیرا نمی توانم برای تیمی بازی کنم که با فرانکو ارتباط دارد.» و این مصاحبه خیلی سریع او را به چهره محبوب هواداران بارسلونا تبدیل کرد و زمانی که وی نام فرزندش را یوردی، یک نام محلی کاتالانی گذاشت، بر میزان این محبوبیت افزوده شد.

یوهان کرایف به همراه بازیکنان خوب دیگری چون خوان مانوئل آسنسی، کارلس رکساچ و هوگو سوتیل به باشگاه کمک کردند تا بتواند بعد از دهه 1960 با شکست 5–0 رئال مادرید در سال 1974 قهرمان لالیگا شود. یوهان کرایف در 1973 در اولین دوره حضورش در بارسا به عنوان بهترین بازیکن سال اروپا برای بار دوم انتخاب شد، او در سال 1971، زمانی که برای آژاکس بازی می کرد توانسته بود این عنوان برای اولین بار کسب کند، همچنین برای بار سوم در سال 1974 درحالی که همچنان برای بارسلونا بازی می کرد مجدداً این عنوان را تصاحب کرد.

هواداران باشگاه بارسلونا

نام مستعار طرفداران بارسلونا کولز است. گفته می شود 25٪ از جمعیت اسپانیا طرفدار بارسلونا هستند و بعد از رئال مادرید که 32٪ از اسپانیایی ها هوادار آن هستند، بارسا در جایگاه دوم قرار می گیرد. جایگاه سوم نیز به تیم والنسیا با 5٪ حامی تعلق دارد. در اروپا بارسا دومین تیم محبوب این قاره است. تعداد اعضای باشگاه از فصل 2003–04 از 100٬000 نفر به 170٬000 نفر تا سپتامبر 2009 افزایش قابل توجهی داشته است.

هواداران پر شور و منظم بارسلونا

علاوه بر عضویت، در ژوئن 2010، به طور رسمی 1٬335 نفر در نقاط مختلف جهان در انجمن هواداران بارسا ثبت نام کرده اند. انجمن های هواداران وظیفه تبلیغ بارسلونا در محل های مختلف را دارند و در مقابل در حین بازدید از بارسلونا خدمات مفیدی دریافت می کنند. همچنین بارسا هواداران بسیار برجسته ای تاکنون داشته که در این میان می توان به پاپ ژان پل دوم که عضو افتخاری باشگاه بود یا خوزه زاپاترو که نخست وزیر فعلی اسپانیا است اشاره کرد.

ورزشگاه نیوکمپ

کمپ نو («میدان جدید»)، که غالباً به طور اشتباه «نیوکمپ» خوانده می شود ، ورزشگاه فوتبالی است که در شهر بارسلون در کشور اسپانیا قرار دارد. این ورزشگاه از زمان احداثش در سال 1957، محل انجام بازی های خانگی تیم فوتبال بارسلونا است. این ورزشگاه جزو ورزشگاه های 5 ستاره یوفا بوده و تاکنون میزبان مسابقات بسیاری در رده های بالای بین المللی و فینال های لیگ قهرمانان اروپا، که آخرینش به سال 1999 مربوط است، بوده است.

گنجایش این ورزشگاه 99٫786 نفر است، که آن را تبدیل به بزرگترین ورزشگاه اروپا و یازدهمین ورزشگاه بزرگ دنیا می کند. اسم رسمی آن، «استادی دل اف سی بارسلونا» (ورزشگاه باشگاه فوتبال بارسلونا) بود که در سال 2000 با رای اعضای باشگاه مبنی بر تغییر نام آن به لقب محبوب کمپ نو، این نام به عنوان نام رسمی ورزشگاه انتخاب شد.

کنار کمپ نو، «پالائو بلوگرانا» قرار دارد، ورزشگاهی که محل انجام بازیهای داخل سالن است، و نیز در مجاورت آن «آیس رینک» قرار دارد که محل انجام بازیهای هاکی روی یخ و پاتیناژ است. پشت ورزشگاه نیز محل قرار داشتن مینی استادی است، ورزشگاهی که تیم بارسلونا اتلتیک بازی های خود را در آنجا برگزار می کند.

تغییرات در نیوکمپ

این ورزشگاه در سال 2018 شاهد تغییراتی خواهد بود. باشگاه بارسلونا قصد دارد ظاهر و ظرفیت نیوکمپ را نغییر و افزایش دهد. عملیات بازیسازی در ماه می سال 2022 به پایان خواهد رسید و ظریفیت نیوکمپ به 105 هزار مقر خواهد رسید. ضمن اینکه ورزشگاه هم مسقف می شود.

ال کلاسیکو

به دیدار بارسلونا و رئال مادرید ال کلاسیکو می گویند. از ابتدا این دو تیم به عنوان نماینده دو منطقه و شهر رقیب، کاتالونیا و کاستیل شناخته می شوند. این رقابت بازتابی از تنش های فرهنگی و سیاسی میان دو منطقه است که از جنگ داخلی اسپانیا نشئت می گیرد.

در مدت دیکتاتوری پریمو ده ریورا و بخصوص فرانسیسکو فرانکو (1939-1975) تمامی فرهنگ های محلی مورد سرکوب قرار گرفتند و تمام زبان های رایج در اسپانیا جز کاستیلایی ممنوع اعلام شدند. مردم کاتالان به یک نماد برای ابراز آزادی خواهی نیاز داشتند و بارسا تبدیل به فراتر از یک باشگاه برای کاتالان ها شد. به گفتهٔ مانوئل واسکس مونتالبان، پیوستن به بارسلونا بهترین راه برای کاتالان ها بود تا هویت خود را نشان دهند، این راه نسبت به پیوستن به جنبش های ضد فرانکو کم هزینه تر بود و امکان ابراز مخالفت را به آن ها می داد.

بزرگترین رقابت سنتی جهان 

از سوی دیگر رئال مادرید در بسیاری از موارد به عنوان تجسمی از تمرکز ظلم حاکمیت، رژیم فاشیستی و فراتر از آن بود. (سانتیاگو برنابئو که ورزشگاه رئال به نام اوست از افرادیست که علیه ملی گرایی فرانکو جنگید.) به هر شکل در طول جنگ داخلی اسپانیا، اعضای هر دوتیم نظیر جوزپ سانیول و رافائل سانچز گوئرا متحمل آسیب هایی از سوی هواداران فرانکو شدند.

در دهه 1950، زمانی که بحث انتقال آلفردو دی استفانو مطرح شد، اختلاف دو باشگاه تشدید یافت. در نهایت او رئال مادرید را انتخاب کرد و در آن فصل باعث موفقیت آن ها نیز شد. در دهه 1960 هر دو تیم در جام اروپا به مصاف با یکدیگر رفتند که رئال مادرید توسط بارسا حذف شد. همچنین در آخرین رویارویی دو تیم در سال 2002 که توسط رسانه های اسپانیا «رقابت قرن» نام گرفت، بیش از 500 میلیون نفر شاهد دیدار دو تیم بودند.

ستاره های باشگاه بارسلونا 

از ستارگان بارسلونا می توان به یوهان کرایوف ، رونالد کومان ، میشل لادروپ ، لوییز سوارز ، جوزپ گواردیولا ، روماریو ، مارادونا ، ریوالدو ، فیگو ، آندونی زوبیزارتا ، رونالدو ، رونالدینهو ، لیونل مسی ، ژاوی ، اینیستا ، پویول و … نام برد هر یک از این بازیکنان در دوره بازی خودشان جزء ستاره های بارسلونا محسوب می شدند.

رکوردها

ژاوی با مجموعاً 767 بازی برای بارسلونا و 505 بازی در لالیگا رکوردار بیشترین تعداد بازی در بارسا است.

برترین گلزن بارسا تاکنون در تمام رقابت های رسمی، لیونل مسی با 453 گل (یکشنبه 26 اردیبهشت 1395) بوده است. سزار رودریگز با 232 گل زده در بین سال های 1942 تا 1955 دومین گلزن برتر بارسا می باشد. در 2 فوریه 2009 بارسا به مجموع 5000 گل زده در لا لیگا رسید. گل 5000ام بارسا را مسی در بازی مقابل ریسینگ سانتاندر که بانتیجه 2–1 به نفع بارسلونا تمام شد، به ثمر رساند.

جام قهرمانی لیگ قهرمانان

در 18 دسامبر 2009 بارسا با شکست 2–1 استیودیانتس ششمین عنوان قهرمانی خود را در یک سال به دست آورد و تنها تیمیست که شش گانه جام ها را در تاریخ فوتبال فتح کرده است. همچنین بارسلونا با فتح 28 کوپا دل ری و 11 سوپرجام اسپانیا از این حیث نیز رکورد دار است. بارسلونا تنها تیمی است که موفق شد برای دوبار در سال های 2009 و 2015 سه گانه را کسب کند.

در 3 مارس 1986 در بازی یک چهارم نهایی جام اروپا، بارسا به میزبانی یوونتوس رفت که در آن بازی 120٬000 نفر به تماشای بازی پرداختند و رکورد بیشترین حضور حامیان بارسا رقم خورد. با توجه به نوسازی ورزشگاه در 1990 و قانون منع امکان تماشای بازی به صورت ایستاده احتمالاً این رکورد هرگز نمی شکند، زیرا ظرفیت ورزشگاه 99٬354 نفر است.

افتخارات باشگاه بارسلونا

رقابت های داخلی

لالیگا

قهرمانی (21)

1929–1928، 1945–1944، 1948–1947، 1949–1948، 1952–1951، 1953–1952، 1959–1958، 1960–1959، 1974–1973، 1985–1984، 1991–1990، 1992–1991، 1993–1992، 1994–1993، 1998–1997، 1999–1998، 2005–2004، 2006–2005، 2009–2008، 2010–2009، 2011–2010.

نایب قهرمانی (22)

1930–1929، 1946–1945، 1954–1953، 1955–1954، 1956–1955، 1962–1961، 1964–1963، 1967–1966، 1968–1967، 1971–1970، 1973–1972، 1976–1975، 1977–1976، 1978–1977، 1982–1981، 1986–1985، 1987–1986، 1989–1988، 1997–1996، 2000–1999، 2004–2003، 2007–2006.

کوپا دل ری

قهرمانی (25)

1910–1909، 1912–1911، 1913–1912، 1920–1919، 1922–1921، 1925–1924، 1926–1925، 1928–1927، 1942–1941، 1951–1950، 1952–1951، 1953–1952، 1957–1956، 1959–1958، 1963–1962، 1968–1967، 1971–1970، 1978–1977، 1981–1980، 1983–1982، 1988–1987، 1990–1989، 1997–1996، 1998–1997، 2009–2008.

نایب قهرمانی (10)

1903-1902، 1919-1918، 1932-1931، 1936-1935، 1954-1953، 1974-1973، 1984-1983، 1986-1985، 1996-1995، 2011-2010.

تقسیم شادی قهرمانی با هوادران در شهر بارسلون

کوپا دی لالیگا

قهرمانی (2)

1983–1982، 1986–1985.

سوپر جام اسپانیا

قهرمانی (9)

1983، 1991، 1992، 1994، 1996، 2005، 2006، 2009، 2010

نایب قهرمانی (7)

1985، 1988، 1990، 1993، 1997، 1998، 1999

کوپا اوا دیورته (سوپرجام اسپانیا جایگزین این رقابت ها شد.)

قهرمانی (4)

1945، 1948، 1952، 1953

نایب قهرمانی (2)

1949، 1951

رقابت های اروپایی

جام اروپا/لیگ قهرمانان اروپا

قهرمانی (4)

1992–1991، 2006–2005، 2009–2008، 2011–2010.

نایب قهرمانی (3)

1961–1960، 1986–1985، 1994–1993.

جام در جام اروپا

قهرمانی (4)

1979–1978، 1982–1981، 1989–1988، 1997–1996

نایب قهرمانی (3)

1969–1968، 1991–1990

جام بین شهری (لیگ اروپا جایگزین آن شد)

قهرمانی (3)

1958–1955، 1960–1958، 1966–1965

نایب قهرمانی (1)

1962–1961

سوپرجام اروپا

قهرمانی (3)

1992، 1997، 2009

نایب قهرمانی (4)

1979، 1982، 1989، 2006

جام لاتین

قهرمانی (2)

1949، 1952

 

رقابت های جهانی

جام بین قاره ای

نایب قهرمانی (1)

1992

جام باشگاه های جهان

قهرمانی (1)

2009

نایب قهرمانی (1)

2006

تاریخچه دیدار های ال کلاسیکو

• برد های رئال مادرید 93
• تساوی دو تیم 48
• برد های بارسلونا 90
• تعدا گل های رئال مادرید 390
• تعدا گل های بارسلونا 376
• مجموع تعداد بازی ها 231