پژمان جمشیدی بازیگر سریال “پژمان” می گوید غیر از بازیگری، کار موسیقی هم می کند. او همچنین تاکید می کند نقش پژمانی که در این سریال بازی کرده است با خودِ واقعی او فاصله دارد و او فقط به یک نقش جان داده ولی نام خودش را برای این نقش انتخاب کرده تا به فوتبالیست ها برنخورد.
پژمان جمشیدی را سال ها است همه می شناسند البته نه به عنوان بازیگر بلکه به عنوان هافبک راست در تیم های مختلفی از جمله پرسپولیس، سایپا، پاس تهران، تیم ملی و …. اما این روزها پژمان جمشیدی فوتبالیست، تیتر صفحه فرهنگی و هنری مطبوعات ایران است.
پژمان جمشیدی این روزها ستاره یک سریال پرطرفدار کمدی به نام “پژمان” شده است. او از بازی در این سریال بسیار راضی و معقتدست که هیچ گاه فکر نمی کرد این سریال بتواند تا این اندازه مورد قبول مخاطبان تلویزیون قرار بگیرد و حضور در این سریال و بازی در کنار هنرمندانی که از هر نظر از او حمایت کردند، مهمترین موفقیت او بوده است.
جمشیدی بر این باور است که پژمان دراین سریال تنها یک شخصیت است و هیچ شباهتی به شخصیت اصلی او ندارد.
او که این روزها استعداد بازیگری خود را بروز داده قرارست در یک تله فیلم هم بازی کند. به همین بهانه با او گپی زده ایم:
بعد از حضور در سریال “پژمان” پیشنهاد بازی در یک تله فیلم هم به شما شده است، آیا قرار است پژمان جمشیدی را از این به بعد به عنوان یک بازیگر بشناسیم؟
شرف خانواده فاضل” یک تله فیلم است که بعد از بازی در “پژمان” پیشنهاد بازی در آن به من داده شد و در حال حاضر مشغول بازی در این تله فیلم هستم.
البته این فیلم نسبت به “پژمان” کاملا متفاوت است و من نقشی کاملا جدی را در این فیلم بازی می کنم، این فیلم داستان خانواده ای را روایت می کند که همه اعضای آن پزشک هستند و تنها یکی از فرزندان خانواده نتوانسته به جایی برسد که نقش آن را من بازی می کنم. متن این تله فیلم را پیمان قاسم خانی نوشته و عنایت بخشی، بهاره رهنما، شقایق دهقان، رضا رشیدپور، بیژن بنفشه خواه و من در این فیلم حضور داریم.
با توجه به اینکه اولین حضور تلویزیونی شما در حوزه بازیگری حضور در نقشی طنز است، فکر نمی کنید بازی در یک نقش جدی واکنش های متفاوتی را از سوی طرفدارانتان داشته باشد؟
هیچگاه هدفمند به دنیای بازیگری پا نگذاشته و تصمیم برای ادامه فعالیت در حوزه بازیگری ندارم، اما اگر بخواهم در این راستا قدم بردارم بی شک دوست ندارم تنها در یک ژانر بازی کرده و ترجیح می دهم ژانرهای دیگر را نیز تجربه کنم.
از حضور خود در سریال “پژمان” بگویید. تا چه اندازه فکر می کردید این سریال بتواند در جذب مخاطب موفق عمل کند؟
از زمان پخش سریال “پژمان” خوشبختانه رسانه ها توجه خاصی به من داشته و بارها و بارها در خصوص حضورم در این سریال صحبت کرده ام. “پژمان” ایده ای بود که با همکاری پیمان قاسم خانی آن را کار کردیم و خوشبختانه با استقبال بسیاری از سوی مخاطبان همراه بود.
این استقبال و خوش آمدگویی ها تنها از سوی مخاطبان عام نبوده و از سوی هنرمندان نیز مورد لطف قرار گرفتم. پیش از این گفته بودم که سریال “پژمان” می تواند ادامه فیلم سینمایی “سوپر استار” تهمینه میلانی باشد، جالب این جاست که در یک از اجراهای تئاتر “عامدانه، عاشقانه، قاتلانه” تهمینه میلانی را دیده و او از این که این سریال را ادامه فیلم سینمایی او می دانستیم، خوشحال بود.
این روزها در محافل هنری حضور پررنگ تری دارید، برخورد هنرمندان با شما به عنوان یک فوتبالیست چگونه بوده است؟
زمانی که برای دیدن نمایش “عامدانه، عاشقانه، قاتلانه” رفتم به جرات می توانم بگویم که شوکه شدم. بسیاری از هنرمندان حاضر در این اجرا از حضور من در این سریال استقبال کرده و نسبت به من ابراز لطف داشتند که از جمله این سینماگران می توان به ابوالحسن داوودی، تهمینه میلانی، هنگامه قاضیانی و حمیرا ریاضی اشاره کرد. همین مسئله و ابراز لطف از سوی حرفه ای های سینما و تلویزیون ایران سبب شد تا انرژی بسیاری برای ادامه فعالیت خود بگیرم.
شخصیت پژمان جمشیدی در این سریال به گونه ای است که مخاطب احساس می کند مستقیم و بدون واسطه دوربین، پژمان جمشیدی را می بیند. با توجه به اینکه اولین حضور حرفه ای شما در تلویزیون بود، چطور توانستید بازی روانی داشته باشید؟
اگر بخواهم در خصوص حضورم جلوی دوربین حرف بزنم با توجه به اینکه مخاطب لحن من را در هنگام بیان این مطالب نمی شنود، فکر می کند که خودستایی می کنم اما از مخاطبان می خواهم با کمی تخیل هیجان ناشی از خوشحالی بدست آوردن این موفقیت را از صدای من درک کند تا بگویم که تنها در سکانس اول دوربین را می بینم و این راحتی جلوی دوربین را مدیون حضور هنرمندانی چون پیمان و مهراب قاسم خانی و سروش صحبت می دانم.
البته چگونگی بازی من در این سریال و نقشی که بازی کردم باعث شد عده ای از دوستان با طعنه بگویند که پژمان نقش خود را در این سریال بازی کرده است. اما از همین تریبون استفاده می کنم و می گویم که نقش من در سریال “پژمان” فاصله بسیاری با خودم دارد و تنها اسم و فامیل من را یدک می کشد. من برای بازی در این نقش، تکه های شخصیت پژمان داستان را کنار هم چیدم تا به این نقش برسم که خوشبختانه موفق بودم. حال فرق چندانی نمی کند که بگویند این نقش را خوب بازی کرده و یا کاملا اتفاقی به آن دست پیدا کرده است.
بی شک حضور بازیگران حرفه ای در این سریال در خوب از آب در آمدن این نقش بی تاثیر نبوده است. اینکه چنین گروه بازیگری ریسک کردند تا در سریال بازی کنند که نقش اول آن را یک نابازیگر بازی می کند، برای من قابل احترام است. درواقع بازیگران “پژمان” پاسورهای خوبی بودند که من توانستم نقش خوبی را بازی کنم.
خیلی ها می گویند اگر پژمان جمشیدی بازیگری را زودتر شروع می کرد، بیشتر از فوتبال در عرصه بازیگری موفق بود. نظر شما در این رابطه چیست؟
این جزو تعریف هایی است که چندان من را خوشحال نمی کند. من از زندگی ورزشی خود راضی هستم و به آنچه که می خواستم رسیده ام. از سن 21 سالگی بازی در پرسپولیس و تیم ملی را آغاز کردم و توانستم جزو فوتبالیست های تاثیرگذار در تیم های خود باشم. از جمله افتخارات من این است ک همه پست های فوتبال را به صورت رسمی بازی کرده ام، عمر زندگی ورزشی من کم نبود اما زود تمام شد ولی به آنچه که می خواستم رسیدم.
از نظر شما، طرفدارانتان در زمان زندگی ورزشی تان بیشتر بود یا زندگی هنری؟
آن زمان که به عنوان فوتبالیست فعالیت می کردم تنها قشر خاصی از جامعه متشکل از مردان که مخاطبان فوتبال هستند جزو طرفداران من بودم اما امروز بازی در سریال “پژمان” سبب شد تا بتوانم وارد خانواده ها شده و هر شب از طریق تلویزیون وارد خانه خانواده هایی می شوم که تمام اعضای آن خانواده من را دوست دارند.
این روزها وقتی به خیابان می روم بچه ها با خوشحالی من را نشان می دهند و من از این همه علاقه احساس لذت می کنم. باز هم تکرار می کنم که هیچ گاه فکر نمی کردم با حضور در این سریال اینقدر مخاطب جذب کنم. همین مسئله سبب می شود تا انرژی لازم برای بازی بهتر در نقش های دیگر را داشته باشم.
به غیر از بازیگری به هنر دیگری هم علاقه دارید؟
پیش از بازیگری موسیقی را دنبال کردم که بازی در “پژمان” سبب شد تا از این هنر کمی فاصله بگیرم، اما به زودی فعالیت در این عرصه را از نو آغاز می کنم.
گفتگو از نیوشا روزبان
