امین حیایی با شمایل یک لات با موهای فرفری و راه رفتن پرانتزی اش در سریال نوروزی «خوب، بد، زشت» نقش جوانی به نام بهادر را بازی میکند که مدتی در زندان بوده و خانواده از دست او عاصی هستند اما دلباخته خانم دکتری می شود و تلاش می کند خود را تغییر دهد تا به ایده آل دختر مورد علاقه اش نزدیک شود. در ادامه گفتگویی با امین حیایی را درباره نقشهایش میخوانید.
مشابه نقش بهادر را پیش تر از شما دیده بودیم. جذابیت کاراکتر بهادر چه بود که آن را قبول کردید؟
– بهادر آدمی است که روی مسائلی مثل ناموس پرستی و حق و ناحقی خیلی حساسیت دارد؛ حتی بعضی وقت ها این حساسیت به جایی می رسد که او شر می شود و دعوا می کند. این مشخصه البته از نظر تماشاگر وجه مثبتی دارد و نمی شود گفت نقش منفی است. حتی در کلانتری سکانسی داشتیم که به بهادر می گویند کسی را که زده ای جیب بری حرفه ای است اما این وظیفه تو نیست که با او درگیر شوی، باید به کلانتری اطلاع بدهی.
این نقش یادآور کاراکترهای شما در کما ، مهمان ، اخراجی ها ، ساخت ایران ، شیش و بش و … بود. از نظر خودتان تفاوت «خوب، بد، زشت» با آن نقش ها چیست؟
– بهادر ترکیبی از نقش هایی است که قبلا بازی کرده ام اما طرز راه رفتن، شیوه حرف زدن، شر بودن و مرامش متفاوت از بقیه است. کاراکترهایی که قبلا بازی کرده ام بیشتر دزد بوده اند اما این آدم از جنس دیگری است. خیلی ساده است و عشقش پاک است. حتی به خاطر این عشق متحول می شود و خانواده اش را جمع می کند و در نهایت به یک موقعیت خوب خانوادگی می رسد. اینها همه چیزهایی است که شخصیت بهادر را از کاراکترهایی که قبلا بازی کرده ام جدا می کند.
اما مخاطب در صورتی متوجه این تغییرات می شود که تمام قسمت های سریال را پیگیرانه دنبال کند. ولی در یک نظر و ابتدای سریال نقش شما مخاطب را به یاد نقش های مشابه قبلی تان می اندازد.
– به هر حال این طبیعی است. نقش هایی که درباره یک آدم جنوب شهری نوشته می شود یکسری خصوصیات کلی دارند؛ فاکتورهایی مثل مرام و غیرت و ناموس پرستی که شاید به این شدت در بالاشهر شاهدش نباشیم.
به نظر خودتان چرا پیشنهادهایی که به شما می شود غالبا از یک جنس است؟
– چرا این نقش ها را مردم دوست داشته اند و در سینما و تلویزیون جواب داده. حتی در صحبت هایی که مردم با من می کنند بیشتر از این نقش ها خوششان آمده و تحت تاثیر قرار گرفته اند. با کاراکترهای اخراجی ها، مهمان و … مردم واقعا ارتباط برقرار کرده اند، چون اگر دزد هم بوده، دزدی است که به خاطر خصوصیاتش کسی از آن بدش نیامده. مردم من را به سمت این کارها سوق می دهند.
خودتان چطور؟ سوا از شباهت پیشنهادات و علاقه مردم، شخصا تمایل دارید به سمت چنین نقش هایی بروید؟
– خودم دوست دارم کارهایم متفاوت باشد. برای همین سال گذشته در چند کار متفاوت از هم بازی کردم. در فیلم «مرواریدهای خلیج فارس» نقش یک کاپیتان را داشتم. فیلم « خانوم » تینا پاکروان، « آتیش بازی » بهمن گودرزی و سریال « بر فراز آسمان » محمدرضا آهنج هر کدام ویژگی های خاص خود را داشتند و به هم شبیه نبودند.
با اینحال نقش کلیشه است.
– خیلی از نقش ها کلیشه است. کلا کارهای چارلی چاپلین کلیشه است ولی موقعیت ها بود که آن را شکل می داد و طنز به وجود می آورد. من در سه گانه اخراجی ها بازی کردم ولی در هر سه فصل، مخاطبان از بیژن مرتضوی خوششان آمد چون در موقعیت های مختلف قرار داشت. «خوب، بد، زشت» هم همینطور است. بهادر از موقعیت های دیگر مثل فیلم « مهمان »، « کما » و … به این سریال رسیده و جذاب است. مردم این شخصیت را در ذهن شان پرورانده اند و وقتی در موقعیت جدید قرار می گیرد برایشان جذاب است. در «ساخت ایران» با اینکه مدل لاتی کاراکتر تکراری بود مردم دوستش داشتند.
خودتان نگران این تکرار نیستید؟
– نه، چون خودم لذت می برم مطمئنا مردم هم لذت می برند.
خیلی از بازیگران چهره که ستاره سینما هستند و البته تعدادشان هم زیاد نیست نگران اند که حضور در سریال های تلویزیونی باعث تکراری شدن چهره شان شود و مردم رغبتی برای تماشای بازی شان در سینما نداشته باشند. شما هم همین نگرش را دارید؟
– به نظر من وقتی عوامل یک کار خوب باشند نتیجه هم خوب می شود. بنابراین مدیوم آن مهم نیست چون کار خوب در تئاتر، سینما سریال، تله فیلم یا شبکه نمایش خانگی دیده می شود. منتهی باید حواست به فاصله گذاری باشد. اگر سالی یک سریال بازی کنی بیشتر در ذهن می ماند و برای دیدن فیلمت راحت تر به سینما می آیند. من شخصا برای همه کارهایم انرژی زیادی می گذارم و خودم را متعهد به کارهایم می دانم. حالا اگر نتیجه یک کار آنطور که مد نظر بوده نشده به خاطر مسائلی مثل انتخاب نادرست برخی عوامل، مشکلات مالی و اتفاقاتی از این دست بوده.
