برنامه جشن رمضان هرشب ساعت 21:45 به مدت 80 دقیقه روی آنتن شبکه پنج سیما می رود. دو مجری این برنامه در هجدمین سال پخش آن، هومن حاجی عبداللهی و کاظم احمدزاده هستند.
هومن حاجی عبداللهی مجری جشن رمضان می گوید:به من ربطی ندارد که فلانی با آن یکی نمی سازد یا کسی می خواهد که آن یکی نباشد. من کار خودم را به عنوان یک مجری حرفه ای می کنم.
حاجی عبداللهی درباره استقبال مردم از این برنامه می گوید:از آنجایی که ما این برنامه را با حضور مردم در سالن ضبط می کنیم استقبال عجیب آن ها نشان می دهد که برنامه تأثیر مثبتی روی آن ها داشته است. ما در همین شب های دوم و سوم جوری با ازدحام مردم مواجه شدیم که علاوه بر صندلی ها مردم روی زمین هم نشستند و این میزان استقبال در شب های دهم، پانزدهم سری های قبل رخ می داد، حالا اما در همین شب های ابتدایی ما با محبت وسیع مردم مواجه شدیم.
او درباره اجرا در ماه مبارک رمضان می گوید:بالاخره من و کاظم احمدزاده هم همدیگر را می شناسیم و هم جنس مخاطب دست مان هست و می دانیم که در زمان فعلی تماشاگر از ما چه چیزی می خواهد. این یک برنامه شاد مناسب ماه رمضان است که تفکر هم می طلبد.
معمولاً وقتی نام برنامه ای تبدیل به برند می شود اگر مجری جدیدی بخواهد جا پای مجری گذشته آن بگذارد از فرد قبلی به نوعی رخصت می گیرد. این نکته را با حاجی عبداللهی در میان گذاشتیم و از او پرسیدیم آیا با محمود شهریاری درباره آمدنش به جشن رمضان صحبتی داشته که می گوید:نه من با ایشان صحبتی نداشتم چون آقای احمدزاده تهیه کننده این برنامه است و ایشان تعیین می کند چه کسی همراه شان باشد.
آقای احمدزاده به من گفتند بیا و برای همین به این گروه پیوستم. وقتی مدیر گروهم به من می گوید بیا این برنامه را اجرا کن نمی توانم بگویم اجازه بدهید که من بروم از فلانی اجازه و رخصت بگیرم! کار ما حرفه ای است و برنمی دارد و برنمی تابد که از این کارها بکنیم.
من مجری هستم و مدیر گروه اجتماعی شبکه پنج، آقای کریمان وقتی به من پیشنهاد اجرای برنامه را می دهد نباید ناز کنم یا نق و نوق کنم و چوب لای چرخ دیگران بگذارم که کار روی زمین بماند. آدم نباید حاشیه برای برنامه به وجود بیاورد، به من ربطی ندارد که فلانی با آن یکی نمی سازد یا کسی می خواهد که آن یکی نباشد. من کار خودم را به عنوان یک مجری حرفه ای می کنم. ضمن این که اگر من پیشنهاد اجرا در این برنامه را قبول نمی کردم شبکه منتظر من نمی ایستاد و کس دیگری را انتخاب می کرد.
او درباره شیوه اجرایش عنوان می کند که همه چیز با بداهه اما در اوج هماهنگی رخ می دهد و اضافه می کند:ما اول برنامه یک متن یک خطی به عنوان سوژه داریم و بعد آن را در طول برنامه پیش می بریم.
