در این مطلب اطلاعاتی را در مورد 8 بازیگر سرشناس کشورمان که در جشنواره امسال با بازی های خوب و متفاوت خود بسیار مورد توجه قرار گرفته اند در اختیار شما قرار می دهیم.
تنها بازیگر جوانی است که دو بار در فاصله سه ساله سیمرغ نقش اول را گرفته. دومی به خاطر «سنتوری» بود که اتفاقا شاه نقش کارنامه اش هم لقب گرفته است. رادان حالا بعد از یک دوره کم کاری، دو فیلم کاملا متفاوت در جشنواره سی و سوم دارد. «عصر یخبندان» فرصت خوبی است تا این بازیگر وجه دیگری از توانایی اش را نشان دهد به ویژه آن که فیلم مثل ساخته قبلی مصطفی کیایی یعنی «خط ویژه» موضوعی اجتماعی دارد و در نقد آقازادگی است.
به گواه کسانی که فیلم را دیده اند، رادان در «عصر یخبندان» یکی از بهترین بازی هایش را انجام داده و از شانس های مهم سیمرغ جشنواره است.
«حکایت عاشقی» دیگر فیلم رادان است که موضوعی کاملا متفاوت دارد. او نقش یک خبرنگار را ایفا کرده که یکی از بازماندگان بمبان شیمیایی حلبچه است.
سوپراستار دهه قبل سینما، از زمان بازی اش در «کنعان»، در سال 86، نزدیک به هفت سال است که در نقشی قابل توجه بازی نکرده و فیلم هایش هیچ کدام در فروش هم موفق نبوده اند.او از اواسط دهه هفتاد تا اواسط هشتاد، بارها کاندیدای دریافت سیمرغ شد و برای فیلم های «قرمز» و «به آهستگی»، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را دریافت کرد اما یکمرتبه موفقیتش فروکش کرد.
حالا بعد از این همه سال، حضورش در فیلم «شیفت شب» نیکی کریمی، حکم کاری سرنوشت ساز را دارد. او بعد از تجربه همکاری با نیکی کریمی در چهار فیلم «دو زن» ، «زن دوم»، «شبانه روز» و «بر باد رفته»، حالا در پنجمین همکاری مشترک، در فیلم خود کریمی بازی کرده. و نقشش به نسبت فیلم های اخیر متفاوت است و امکان اینکه مورد توجه قرار بگیرد هست.
شهاب حسینی در جشنواره سی و سوم دو فیلم دارد:«دوران عاشقی» علیرضا رییسیان و «طعم شیرین خیال» کمال تبریزی. در اولی بازیگر روبروی لیلا حاتمی است و طبعا برای پیگیران سینما، دیدن این دو بازیگر در یک قاب جذابیت دارد.
در دومی اما با نازنین بیاتی همبازی است. بیاتی بازیگر تازه نفسی است که از «دربند» چهره شد و حالا بازیگر تثبیت شده سینمای ما است. نکته مهم درباره فیلم های شهاب حسینی تفاوت صد و هشتاد درجه ای آنها است؛ اولی رئال است و دومی فانتزی.
حالا باید دید شهاب حسینی با وجود رقبای بسیار سرسخت، چطور این نقش ها را بازی کرده و آیا توانسته داوران جشنواره را راضی کند یا خیر؟
لیلا حاتمی
«دوران عاشقای» و «در دنیای تو ساعت چند است؟؛ لیلا حاتمی با این دو فیلم در جشنواره سی و سوم حضور دارد. «دوران عاشقی» سومین همکاری او با علیرضا رییسیان بعد از فیلم های «ایستگاه متروک» و «چهل سالگی» است که اتفاقا در هر دو، بازی قابل قبولی ارائه داده است.
نکته جذاب فیلم، نقش متفاوت این بازیگر است که نقش یک فعال حقوق زنان را ایفا کرده. خب دیدن این بازیگر در شمایل یک زن مدافع حقوق هم جنسانش باید جذاب باشد.
«در دنیای تو ساعت چند است؟» دیگر فیلم لیلا حاتمی است که یک بار دیگر همسرش علی مصفا نقش مقابل او را بازی کرده و مادرش (زهرا حاتمی) بعد از چند سال دوری از سینما، با او همبازی شده. «در دنیای تو ساعت چند است؟» فضایی کاملا متفاوت از «دوران عاشقی» دارد و نقش حاتمی هم به کلی متفاوت است. این اختلاف باعث می شود وسوسه تماشای هر دو نقش دو چندان شود، به ویژه آن که هر دو فیلم از آثار قابل بحث جشنواره هستند.
مهتاب کرامتی
امسال با چهار فیلم «عصر یخبندان»، «ارغوان»، «مزار شریف» و «جامه دران» در جشنواره فجر حضور پیدا کرده که سه تای اول در بخش سودای سیمرغ قرار دارند و از این بابت شانس اش برای سیمرغی شدن بیشتر است.
با اینحال حضورش در نقش یک معتاد به شیشه در «عصر یخبندان» آنقدر واقعی و جذاب از آب درآمده که به تعبیر خیلی ها از همین الان می شود روی دریافت سیمرغ توسط او حساب کرد.
او در «مزار شریف» هم نقش متفاوتی ایفا کرده و در قالب زنی افغان فرو رفته. البته درباره موفقیت این فیلم فعلا نمی شود خیلی جدی اظهار نظر کرد. کرامتی بارها نشان داده که استاد بازی در نقش های متفاوت با گریم های شدید است.سیمرغ بلورین او برای بازیگر نقش مکمل در فیلم «بیست» بهترین گواه برای این گفته است.
امسال با بازی در نقش اصلی دو فیلم از دو کارگردان مطرح، سرنوشت سازترین جشنواره فیلم فجر را می گذراند. آقاخانی تا پیش از این همیشه به عنوان بازیگر و کارگردان عرصه کمدی شناخته می شد.
برخلاف عطاران و مدیری که بارها فرصت بازی در نقش های جدی را پیدا کردند؛ هیچ وقت چنین امکانی بریاش فراهم نشد و حتی در ژانر کمدی هم امکان بازی در نقش اصلی را نداشت تا اینکه فرزاد موتمن بعد از تست چند بازیگر سراغش رفت و برای نقش اصلی «خداحافظی طولانی» انتخابش کرد.
بازی آقاخانی در این فیلم آنقدر سروصدا به پا کرد که بهرام توکلی هم موقع انتخاب بازیگران فیلم «من دیه گو مارادونا هستم»، بدون هیچ شکی، نقش اصلی را به او سپرد.
او سال گذشته با اولین فیلم سینمایی اش؛ «لامپ 100» در جشنواره ظاهر شد اما امسال، برای او سال ویژه ای است و احتمال سیمرغی شدنش وجود دارد.
محسن تنابنده از جمله بازیگران خوشکام جشنواره فیلم فجر است. برای «استشهادی برای خدا» و «هفت دقیقه تا پاییز» سیمرغ گرفته. امید داشت این اتفاق با «ندارها» و «لامپ 100» تکرار شود که نشد.
او اما مسیر پیشرفت در بازیگری را دارد به سرعت طی می کند. «ایران برگر» نمونه دیگری است که می تواند بُعد دیگری از توانایی بازیگری تنابنده را به رخ بکشد. این فیلم برای او سهل و ممتنع است؛ نمونه نقش های روستایی را پیش تر در سه گانه «پایتخت» بازی کرده و حالا باید ور دیگری از توانایی خود را نشان دهد.یکی از برگ های برنده «ایران برگر» را می توان حضور متفاوت محسن تنابنده تلقی کرد و با توجه به پیشینه او به موفقیت این نقش امید داشت.
جزو بازیگران پرکار جشنواره است؛ با چهار فیلم:«روباه»،« شکاف»، «مرگ ماهی» و «من دیه گو مارادونا هستم». هیچ کدام هم در یک ژانر نیستند و همین انگیزه مضاعف احتمالی بابک حمیدیان برای پذیرش آنها است.
حمیدیان سال پیش هم پرکار بود و البته مزد بازی خوبش را برای «چ» و «رستاخیز» گرفت و نامش به عنوان سیمرغ داران جشنواره سی و دوم ثبت شد. کار او امسال اما سخت تر است. رقیبان گردن کلفتی دارد و باید دید او چطور گلیمش را از آب بیرون می کشد. پس باید به انتظار فیلم های او بنشینیم؛ به ویژه اینکه همگی از آثار خوب جشنواره امسال هستند.
