عباس غزالی|گفتگو با عباس غزالی

او این روزها در حال بازی در سومین فیلم سینمایی خود است. فیلمی که به اعتقاد خودش حرف های زیادی برای گفتن دارد و در زمان اکرانش می تواند سر و صدای زیادی را به پا کند اما او ترجیح داده به درخواست سازندگان این اثر صحبتی در مورد جزئیات آن، نام کارگردان و نام فیلم نکرده و همه گفتنی ها را به بعد واگذار کند.

 

بله، به واسطه بازی در یک فیلم سینمایی مدتی به جنوب کشور سفر کردم. بخش هایی از فیلم که مربوط به جنوب کشور بود فیلمبرداریش به پایان رسیده و فیلمبرداری سی درصد از آن که قرار است در تهران انجام شود باقی مانده است.

 

 این فیلم یکی از بهترین آثاری است که در آن حضور داشته ام و به لحاظ سبک روایی، فرم و ساختار بسیار متفاوت است. ضمن این که در این اثر ایفاگر یک نقش متفاوت بودم. منتهی سازندگان این فیلم خواستند فعلا در مورد آن اطلاع رسانی انجام نشود به همین خاطر نمی توانم توضیحات بیشتری در موردش بدهم و تنها می توانم به این نکته بسنده کنم که این فیلم اولین کار کارگردانش محسوب می شود که حتی اجازه ندارم نام او را نیز بگویم اما از نگاه و بینش بسیار خوبی برخوردار بوده و از کار کردن با او بسیار لذت بردم.

 

آن طور که به ما گفتند قرار است این فیلم در سی وچهارمین جشنواره فجر به نمایش در آید که امیدوارم مورد توجه مخاطبان هم قرار بگیرد. چرا که این اثر از پتانسیل دیده شدن برخوردار است. شک ندارم این کار به دلیل قصه و ساختار متفاوتی که دارد در جشنواره فجر و اکران عمومی دیده خواهد شد.

 

بله، البته در ابتدای زمستان سال گذشته در فیلم سینمایی «دلبری» به کارگردانی سیدجلال دهقانی اشکذری ایفای نقش کردم ولی چون فیلمبرداری این کار به نوعی با هیاهوی جشنواره فجر همراه بود آن طور که باید در مورد این اثر ارزشی اطلاع رسانی نشد.

 

 

همین طور است. آن ها تلاش کردند این فیلم را به بخش سودای سیمرغ برسانند اما در زمانی که کار مونتاژ و صداگذاری فیلم به پایان رسید، بیست و دو فیلم منتخب هیات داوران انتخاب شده بود و این فیلم امکان ورود به آن بخش را پیدا نکرد. از آن جا که از نظر سازندگان «دلبری»، این فیلم صرفا مناسب حضور در آن قسمت بود از حضورش در سایر قسمت ها صرف نظر کردند و ترجیح دادند «دلبری» در جشنواره بعدی به نمایش در آید.

 

بله، همان طور که پیش تر هم اشاره کردم دلبری از فضای بسیار متفاوتی برخوردار است و نگاه ارزشی دارد. ضمن این که این فیلمی تک لوکیشن است و بار اصلی بازی بر دوش هنگامه قاضیانی است. در کنار او، من و آتیلا پسیانی هم ایفاگر نقش هایی مکمل هستیم.

 

نقش یک فرزند شهید را ایفا کرده ام. این نقش با وجود این که چندان طولانی نبود اما از شخصیت پردازی بسیار خوبی برخوردار بود و به من اجازه می داد تا با لایه های پنهان آن آشنا شوم.

 

بله، ایشان در سریال «حانیه» هم با وجود موانعی که پیش رو داشتند بسیار خوب عمل کردند و نشان دادند که کارگردانی توان مند هستند و می توانند به خوبی از کنار حاشیه ها عبور کنند و اثر خوب و غیر کلیشه ای به تصویر بکشند. همین موضوع باعث شد وقتی پیشنهاد بازی در این فیلم را به من دادند با خیال راحت بازی در این اثر را بپذیرم چرا که می دانستم این کار به فیلمی خوب و ماندگار بدل می شود.

 

 

امیدوارم که این طور باشد چرا که همیشه سعی کرده ام در انتخاب هایم با وسواس عمل کنم و بازی در هر کاری را قبول نکنم. چون مطمئنم اگر انتخاب هایم بدون بررسی و شناخت کافی باشد در بازیگری درجا خواهم زد و از آن جایگاهی که در ذهن دارم دور می مانم. به همین خاطر همواره سعی کرده ام در این راه با وسواس عمل کنم.

 

من قدر جایگاهی را که در آن قرار گرفته ام به خوبی می دانم. شاید بخشی از این موضوع به این خاطر است که با سختی به جایگاهی که در قرار دارم رسیده ام. پس بی گدار به آب نمی زنم و وسوسه نمی شوم. برای مخاطبانم ارزش قائل هستم و احترام متقابلی که مخاطبانم برای من قائلند را همیشه حفظ خواهم کرد. همیشه با خودم می گویم ای کاش هر بازیگری برای خودش یک مشاور داشت. در اغلب کشورهای دنیا مشاور با نام مدیر برنامه شناخته می شود و هنرمندان برای بهتر انجام دادن کارها از حضور چنین افرادی بهره می برند اما در ایران کارهایی که یک مدیر برنامه انجام می دهد در اصل آن چیزی نیست که در همه جای دنیا مرسوم است.