انتقاد ارسطو از ماشین های چینی در ایران

 «تو خیابونای پکن که می چرخم می بینم از ماشینای بی کیفیت چینی که این روزا تو خیابونای تهران و شهرای دیگه کشورم زیاد دیده می شه و روز به روز هم بیشتر می شه خبری نیست. اینجا اکثر ماشینایی که سوار می شن ماشینای روز و باکیفیت اروپایی و ژاپنی و کره ای هستن. ماشینای چینی هم زیادن اما اونام ماشینای با کیفیتی هستن که کاملا با نمونه های خارجی قابل رقابتن …

به راستی چرا از اون ماشینا و جنسای بی کیفیت تو کشور من زیاده ولی اینجا نیست یا اگه هست خیلی کمه؟

 

 

به راستی عامل اصلی ورود و استفاده از این جنسای بی کیفیت تو کشور من کیه؟

– چینی هایی که به سفارش ما این جنسا رو تولید می کنن؟

– بازرگانانی که به خاطر نابخردی و سود بیشتر اینا رو سفارش میدن؟

– کسانی که می تونن از ورود این اجناس جلوگیری کنن ولی به خاطر منفعت شخصی نمی کنن یا ماهایی که اونا رو می خریم و مصرف می کنیم؟

خدایا آیا این حق ایران و ایرانیه؟ خدایا به من – خودِ خودِ من – این قدرت تشخیص و توانایی رو بده که بیش از اینکه به فکر منافع و مصالح شخصی خودم باشم به فکر منافع و مصالح عمومی جامعه ام باشم. خدایا به من – خودِ خودِ من – این قدرت تشخیص و توانایی رو بده که خوب باشم و به هموطنام خوبی کنم، نه به خاطر ترس از تو بلکه به این دلیل ساده که خوبی، خوبی میاره و بدی … بدی»