تجربه علیرام نورایی از زندگی در کنار مدافعان حرم

یکی از مهم ترین چهره های سینمای ایران در سال 95 علیرام نورایی بود که تلاش ها بسیاری برای خلق شخصیت های ماندگارِ ملی میهنی داشت و آثاری ارزنده از او در سینمای مقاومت همچون «یتیم خانه ی ایران» و «جشن تولد» به اکران درآمد و فیلم ضد داعشی «امپراتور جهنم» نیز که همراه با نقش آفرینی اش بوده است، به شکلی مهجور از بخش مسابقه ی جشنواره ی فجر کنار گذاشته شد!

 

علاقه ی شما برای نقش آفرینی در آثار ملی و تاریخی قابل ستایش است. این تعهد برای انتخاب چنین آثاری از کجا نشأت می گیرد؟

 

از باور و اعتقاداتی که در قبال سرزمین خود دارم. من همیشه بازی در فیلم های اکشن و تاریخی و ملی را به بازی در فیلم های آپارتمانی و سطحی ترجیح می دهم و خوشبختانه افتخار بازی در آثار جدی سینمای ایران را پیدا کرده ام که اولین آن در پروژه ی «جابربن حیان» بود و بعدها هم امکان این را یافتم که در فیلم های ارزنده ای حضور پیدا کنم. نمی خواهم به وطن دوستی دیگر دوستان هنرمند خدشه ای وارد کنم و فقط درباره ی خودم حرف می زنم؛ وقتی در فیلمی بازی می کنم که به سرزمین و دینم ارتباط دارد، یک احساس خاص و مثبتی در من ایجاد می شود.

 

 

پذیرش بازی در نقشی حساس در فیلم «قلاده های طلا» که جزء حساس ترین شخصیت های مرتبط با فتنه ی 88 بوده است، می تواند نشان از جسارت شما داشته باشد. به خصوص می دانستید که بازی تان در این فیلم می تواند تبعاتی هم در مسیر سینمای ایران به دنبال داشته باشد که متأسفانه این چنین هم شد و حاشیه هایی را به دنبال داشت!

 

بله، هنگامی که آن نقش به من پیشنهاد شد به عواقبش فکر کردم اما به شکل حرفه ای به آن نگاه کردم و خیلی دوست داشتم در این پروژه به آقای طالبی کمک کنم. منکر تبعات و اتفاقات بدی که پس از بازی در فیلم «قلاده های طلا» برایم پیش آمد هم نیستم که چه شرایط بدی برایم رقم زدند. اما من همه ی تلاشم را برای بازی در این فیلم به کار بردم. در فیلم «جشن تولد» هم می دانستم که چه اتفاقات دشواری در زمان فیلمبرداری و در مواجهه با داعشی ها خواهیم داشت، اما با همه ی وجودم به سوریه رفتم. اطمینان هم دارم که پیشنهاد بازی در این فیلم به خیلی از بازیگران دیگر هم شد اما به دلیل شرایط سخت منطقه قبول نکردند! نمی خواهم وارد حاشیه ها شوم اما برای من حضور در این فیلم خیلی مهم بود.

 

 

برای پذیرش بازی در فیلم «جشن تولد» و در مدت زمان حضور در منطقه ی نظامی سوریه دچار ترس و واهمه ای هم شدید؟

 

هنگامی که چراغ های داخل هواپیمای ما حدود 20دقیقه قبل از فرود در فرودگاه دمشق خاموش شد و مهمانداران به ما درباره ی اتفاقاتی که خواهد افتاد توضیحاتی ارائه دادند، بیشتر فهمیدم که وارد کجا شده ام! اما من باید این سفر را تجربه می کردم و برای زندگی ام لازم بود تا در کنار مدافعان حرم و مردان بزرگ مدافع سرزمینم قرار بگیرم. فیلم «جشن تولد» را در شرایط خیلی سختی فیلمبرداری کردیم، در لوکیشنی واقعی که دشمن مقابل ما قابل رؤیت بود و گاهی حتی لازم بود مثل بچه های مدافع حرم مقابل آن ها قرار بگیریم! اما برایم افتخاری بود که در چنین پروژه ای باشم و بتوانم گوشه ای از رشادت های سربازان رشید اسلام را نشان دهم.

 

 

اگر زمان به عقب برگردد باوجود مخاطراتی که در قبال بازی در فیلم هایی نظیر «قلاده های طلا» و «جشن تولد» برایتان پیش آمد، باز هم حضور در این پروژه ها را می پذیرید؟

 

حتما این کار را انجام می دهم و با وجود همه ی سختی هایی که برایم پیش آمد باافتخار سرم را بالا می گیرم و از این که در چنین فیلم های میهن پرستانه ای بازی کردم، احساس غرور می کنم.

 

 

به نظرم حضورتان در پروژه های ملی همانند «یتیم خانه ی ایران» و «جشن تولد» و حضور در منطقه حساس سوریه، شمایلی تازه در جنس بازی و حتی شخصیت رفتاری شما به جای گذاشته است و حتی موجب پوست اندازی تان شده است. این را قبول دارید؟

 

صد در صد. خیلی صادقانه با شما حرف می زنم که قبل از رفتن به سوریه برای فیلمبرداری «جشن تولد» من هم جزء آن دوستانی بودم که ابهاماتی در وجودشان باقی است که چرا ایران باید به مردمان سوریه و عراق و فلسطین کمک کند! هنگامی که وارد خاک سوریه شدم و از نزدیک و در شرایطی بسیار دشوار حضور دشمن را در آن جا دیدم و مظلومیت مردمان بی دفاع و مظلوم منطقه را مشاهده کردم، دیگر همه چیز برایم حل شد. فهمیدم که اگر نجنبیم دشمن در چند قدمی ماست و دیدم که چگونه غربی ها برای ضربه زدن به ایران اقدام به سرمایه گذاری روی نیروهای وحشی داعش کرده اند. هنگامی که اقدامات کثیف صهیونیسم را در ایجاد دشمنی میان مردم مسلمان و برنامه ریزی برای حمله به ایران از طرق مختلف می بینید، دیگر حضورمان در منطقه و رشادت های مدافعان حرم ارزشمند خواهد شد.

 

 

با مدافعان گران قدر حرم مواجه شدید و خاطراتی از مدت حضور در منطقه ی نظامی سوریه شکل گرفت؟

 

یک ماه در سوریه و در محله ی سیده زینب نزدیک پایگاه داعش بودیم و در آن جا بچه های گُل مدافع حرم را از نزدیک ملاقات کردم که چه عزیزان بزرگی هستند و چقدر بی منت و با تمام وجود برای دفاع از خاک اسلام و وطن می جنگند. برخی از آن باغیرت ترین ها در زمانی که در سوریه بودیم، به شهادت رسیدند. برخی هم مرا می شناختند و هنگامی که در شرایطی خارج از فیلمبرداری با عزیزان مدافع حرم مواجه می شدم اظهار لطف می کردند. برایم خیلی ارزشمند و عزیز بود هنگامی که در کشوری دیگر هموطن خود را می دیدم که لباس رزم به تن کرده و مصمم و پُرافتخار برای مردمان سرزمینش، جانش را در برابر گلوله های دشمن قرار می دهد.

 

 

شما در آثار دفاع مقدسی همچون فیلم «گلوگاه شیطان» هم بازی داشتید. به نظرتان چرا در سال های اخیر توجه لازم برای ساخت این گونه آثار صورت نگرفته است؟

 

این گفته ی شما واقعا برای خودم هم سوال است که چرا سینمای دفاع مقدس نزد مسئولان فراموش شده است. من عاشق بازی در این فیلم ها هستم و با چند نفر از دوستانِ علاقه مند تلاش هایی برای انجام این پروژه ها داشتیم اما هیچ حمایت کننده ای وجود ندارد. ببینید که برای ساخت فیلم «گلوگاه شیطان» چه سختی هایی داشتیم و به دلیل امکانات محدودی که وجود داشت، کار فوق العاده خطرناکی بود و اتفاقات عجیبی برایمان افتاد. متأسفانه هیچ نوع امکاناتی برای این گونه فیلم ها در نظر نمی گیرند درحالی که آمریکایی های متجاوز به گونه ای فیلم می سازند که مخاطب را فریب دهند اما ما درباره ی سینمای دفاع مقدس و عزیزانی که برای این مملکت جانشان را تقدیم کرده اند، هیچ کاری نکردیم!

 

 

بله، حضور در این فیلم ها تجربه ی خیلی خوبی برایم بود و باوجودی که اندازه ی نقشم در این فیلم ها زیاد نبود، اما برایم ارزش خاصی داشتند. فیلم «استرداد» فوق العاده حرفه ای ساخته شد و فیلم «نفوذی» را دوست داشتم اما مورد حمایت قرار نگرفت و دیده نشد! فیلم «هشتمین روز هفته» را هم در فضایی متفاوت بازی کردم که اصلا اکران نشد.

 

 

یکی از مهم ترین اتفاقات کارنامه ی بازیگری شما ایفای نقش «محمدجواد بنکدار» در فیلم «یتیم خانه ی ایران» بود؛ فیلمی که به یک موضوع کاملا فراموش شده در تاریخ این سرزمین اشاره داشته و قهرمانی ملی را به سینمای ایران ارائه می دهد. هنگامی که فیلمنامه ی این کار را خواندید چه احساسی درباره ی کشته شدگان قحطی ایران پیدا کردید؟

 

متأسفانه آن مقطع تاریخی را کلا از تاریخ ما حذف کرده بودند و هنگامی که آقای طالبی نسخه ی اولیه ی فیلمنامه ی «یتیم خانه ی ایران» را همراه یکسری کتاب های مرتبط به من دادند واقعا از اتفاقی که در سرزمینم افتاده بود، شوکه شدم. پیش از آن هیچ اطلاعی از آن واقعه نداشتم و از خواندن برخی موارد خیلی ناراحت شدم.

 

 

متأسفانه سینمای ایران مواجهه خوبی با این فیلم نداشت! فکر نمی کنید اکران بین المللی فیلم «یتیم خانه ی ایران» می تواند به نمایان سازی دسیسه های صورت گرفته توسط غربی ها علیه ایران کمک کند؟

 

حتما همین طور است و به نظرم چند وقت پیش اکرانی هم در کشور آرژانتین داشته است. باید همه کمک کنیم که این گونه فیلم ها در سطح داخلی و بین المللی نمایش داده شوند و به مردمان عدالت خواه جهانی این مظلومیت مردمان ایران در طول تاریخ را منتقل کنیم. اما متأسفانه نه تنها برای اکران های بین المللی کمکی نمی شود بلکه در داخل هم باوجود شعارهایی که برخی مسئولان می دهند، دیدیم که چگونه فیلم به شکل مهجوری اکران شد. واقعا جای سوال دارد، باید از مسئولان پرسید که چرا فیلم هایی مانند «یتیم خانه ی ایران» یا «جشن تولد» این قدر نادیده گرفته می شود! حالا که ما حرف می زنیم فردا برایمان حاشیه درست می کنند اما چگونه می توان درباره ی این شرایط سینمای ایران حرفی نزد؟ فیلم «یتیم خانه ی ایران» نگاهی استکبارستیزانه دارد اما انگار این موارد برای برخی مسئولان اهمیتی ندارد! اتفاق شگفت انگیز دیگر عدم انتخاب فیلم ارزشمند و ضد داعشی «امپراتور جهنم» ساخته ی آقای شیخ طادی در جشنواره ی فیلم فجر بود.

 

 

مسئولان اعلام کردند که دلیل عدم انتخاب فیلم «امپراتور جهنم» در بخش رقابتی جشنواره ی فجر تکمیل نشدن آن بوده است!

 

کدام یک از فیلم های جشنواره ی فجر در آن زمان تکمیل شده بود که این حرف را زدند؟! این ها توجیه نامناسبی است و می دانیم که چه مسائلی پشت قضیه وجود دارد! فیلم «امپراتور جهنم» که با همه ی سختی ها و با تمام وجود و بازی کم نظیر بزرگواری چون علی نصیریان ساخته شد، اثری علیه داعشی است که همه از آن ها تنفر دارند و درباره ی ارتباط آل سعود با آن هاست. اما این فیلم را از جشنواره به بهانه ای حذف می کنند درحالی که شنیدیم چه آثار ضعیفی در جشنواره بودند! واقعا عجیب است که فیلمی از پرویز شیخ طادی که از فیلمسازان مهم کشور است، این گونه به راحتی نادیده گرفته شد. البته من از قبل می دانستم که چنین اتفاقی برای فیلم پیش خواهد آمد و اگر اتفاقاتی را که درباره ی فیلم های مختلف ارزشی پیش آمده است کنار هم قرار دهید، حتما جواب این پازل به دست خواهد آمد! من تکلیفم با خودم مشخص است و خدا را شکر می کنم که با وجود همه ی سختی ها مانند برخی ها بلاتکلیف در بازیگری نیستم و افتخار می کنم که چنین مسیری را در بازیگری پیمودم و برای کسانی که شاید حالشان از این گفته ام به هم بخورد، عنوان می کنم که اگر باز به گذشته برگردم دوباره همین مسیر بازی در فیلم های ارزشی را خواهم پیمود.

 

 

و ضمن آرزوی سال پربارتر برای شما، مهم ترین اتفاق سال 95 برای شما چه بود؟

 

مهم ترین اتفاقی هم که برایم در سال 95 پیش آمد جایزه ای بود که از طرف خانواده های معظم شهدا گرفتم که واقعا حالم را خوب کرد.