چهره های مشهور ایرانی که در سیزدهم دی متولد با درگذشتند
امروز 13 دی ماه مصادف با سالروز تولد بسیاری از هنرمندان مشهور دنیا است. شاید برایتان جالب باشد که بدانید با کدام شخصیت معروف در یک روز به دنیا آمده اید. از میان این هنرمندان به چهره های مشهور ایرانی که امروز متولد شده اند می پردازیم و مروری کوتاه بر زندگینامه آنها خواهیم داشت.
علیرضا آرا
علیرضا آرا بازیگر سینما و تلویزیون 13 دی 1354 در تهران متولد شد.
علیرضا آرا همسر شبنم مقدمی بازیگر کشورمان است. او فارغ‌التحصیل رشته مهندسی عمران بوده و تجربه طراحی صحنه، دستیار کارگردان و گویندگی را نیز دارد.
سریال های افرا، زیر پای مادر، از سرنوشت، عقیق، فیلم های مردن در آب مطهر، زنبور کارگر، یک روز طولانی و … از آثار مشهور این هنرمند در سینما و تلویزیون است.
ماهایا پطروسیان
ماهایا پطروسیان متولد سیزدهم دی ماه سال 1348 بازیگر سینما و تئاتر ایران است.
ماهایا پطروسیان از دانشکده هنرهای زیبا در رشته تئاتر فارغ‌التحصیل شد. او در پی ازدواج با مردی مسلمان، تغییر دین داد و مسلمان شد ولی به گفته خویش همچنان به هر دو دین اسلام و مسیحیت عشق می ورزد.
این بانوی هنرمند با بازی در فیلم عشق و مرگ به کارگردانی محمدرضا اعلامی پا به عرصهٔ سینما گذاشت سپس با بازیگری در فیلم های پردهٔ آخر، دیگه چه خبر، نابخشوده، و کمکم کن، در سینمای امروز ایران مشهور شد.
ماهایا پطروسیان در سال 1381 به خاطر بازی در هفت پرده به کارگردانی موتمن سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم را دریافت کرد.
کیومرث ملک مطیعی
کیومرث ملک مطیعی بازیگر فقید ایرانی در 13 دی ماه سال 1315 در بندرانزلی زاده شد، او فارغ‌التحصیل کارگردانی و بازیگری تئاتر از دانشگاه تهران بود و بازی در تئاتر را سال 1347 در رشت و بازی در سینما را سال 1350 آغاز کرد.
ملک مطیعی در نزدیک به 50 فیلم سینمایی نقش آفرینی کرد ولی آنچه در سال های اخیر به شهرتش افزود حضور وی در مجموعه های تلویزیونی شب هزار و یکم، زیر آسمان شهر و مدرسه ما بود. در کارنامه بازیگری چهار دهه اخیر وی فیلم های متنوعی دیده می شود و در این مدت هیچگاه فعالیت هنری را ترک نکرد.
کیومرث ملک مطیعی 21 فروردین سال 1389 به علت ایست قلبی در همین بیمارستان درگذشت.
کامران قدکچیان
کامران قدکچیان متولد 13 دی ماه 1326 فرزند احمد قدکچیان کارگردان پر کار سینما است.
این کارگردان مشهور فعالیت در سینما را از سال 1348 با دستیاری کارگردان و فعالیت های جنبی آغاز کرد و نخستین بار با فیلم «ساحره» (1351) بر اساس فیلم نامه ای از سیروس الوند، در مقام کارگردانی قرار گرفت. درست یک سال بعد، تدوین و کارگردانی فیلم دومش «مکافات» را خود عهده دار شد و پس از آن پیوسته مشغول کارگردانی و تدوین فیلم های سینمایی گردید.
قدکچیان در کارنامه هنری اش بیش از 45 مورد تدوین و 21 مورد کارگردانی را به ثبت رسانده است.
نیما مسیحا
نیما مسیحا در 13 دی 1353 در تهران متولد شد. علاقه او به موسیقی و خواندن از همان دوران کودکی شکل گرفت. خانواده و پدر او که صدای خوبی هم دارد مشوق اصلی وی بودند.
نیما مسیحا فارغ‌التحصیل رشته ادبیات در مقطع لیسانس است و در سال 82 با مریم مسیحا ازدواج کرده است. این خواننده مشهور درسال 69 و در پی یک فراخوان در روزنامه همشهری که تالار وحدت برای تکمیل گروه کر هنرجو می پذیرفت، شرکت کرد و بعنوان وکالیست تنور شروع به خواندن کرد. او تا سال 70 با گروه کر تالار وحدت بود و در این سال از این گروه جدا شد ولی تا سال 78 تمرینات خود را شخصاً و انفرادی ادامه داد.
مسیحا زیر نظر مرحوم حسین سرشار آواز و از گرگین موسیسیان تئوری موسیقی را آموخت، وی در پی آشنایی با بابک بیات در سال 77، کار در زمینه ی موسیقی پاپ را آغاز کرد و با خواندن پروانگی در فیلم دست های آلوده ی سیروس الوند در سال 78 کار را به طور رسمی دنبال کرد و این آهنگ باعث دیده شدن و شهرت وی شد.
سالروز درگذشت نیما یوشیج
علی اسفندیاری، مردی که بعدها به «نیما یوشیج» معروف شد، در بیست ویکم آبان ماه سال 1276 مصادف با 11 نوامبر 1897 در یکی از مناطق کوه البرز در منطقه ای به نام یوش، از توابع نور مازندران، دیده به جهان گشود. او نخستین شعرش را در 23 سالگی می نویسد؛ یعنی همان مثنوی بلند «قصه ی رنگ پریده» که خودش آن را یک اثر بچگانه معرفی کرده است.
آثار نیما یوشیج عبارتند از:«تعریف و تبصره و یادداشت های دیگر»، «حرف های همسایه»، «حکایات و خانواده ی سرباز»، «شعر من»، «مانلی و خانه ی سریویلی»، «فریادهای دیگر و عنکبوت رنگ»، «قلم انداز»، «کندوهای شکسته» (شامل پنج قصه ی کوتاه)، «نامه های عاشقانه» و غیره.
این شاعر بزرگ در اواخر عمر خود، درحالی که به علت سرمای شدید یوش، به ذات الریه مبتلا شده بود و برای معالجه به تهران آمد؛ معالجات تاثیری نداد و در تاریخ 13 دی ماه 1338، نیما یوشیج، آغاز کننده ی راهی نو در شعر فارسی، برای همیشه خاموش شد.
او را در تهران دفن کردند؛ تا اینکه در سال 1372 طبق وصیتش، پیکرش را به یوش برده و در حیاط خانه محل تولدش به خاک سپردند.
