کمبود کدام ماده معدنی یا ویتامین باعث ریزش مو می‌شود؟

افراد مبتلا به ریزش مو معمولاً به دنبال یافتن پاسخ این سؤال هستند که آیا مصرف ویتامین و مکمل‌های تغذیه‌ای می‌تواند به افزایش رشد مو کمک کند و یا مانع ریزش بیشتر مو شود؟ اساساً ریزش مو و ویتامین با هم در ارتباط‌ هستند. اما متأسفانه بسیاری از افراد به شکلی خودسرانه و به امید اینکه مکمل‌ها در هر شرایطی بی‌ضرر هستند، اقدام به مصرف آن‌ها می‌کنند و تولیدکنندگان مکمل‌ها نیز روی چنین نقطه ضعف‌هایی به شکلی بی‌رویه و غیرعلمی سرمایه‌گذاری می‌کنند.
از آنجا که فولیکول‌های مو از فعال‌ترین بخش‌های بدن از نظر سوخت‌وساز هستند، رشد مو ممکن است تحت تأثیر کمبود کالری، پروتئین و همچنین ریزمغذی‌ها قرار بگیرد. در ادامه با ما همراه باشید تا درباره اثرات کمبود مواد مغذی و همچنین مصرف مکمل‌ها بر ریزش مو بیشتر بدانید.

تأثیر کمبود مواد مغذی بر سلامت و رشد مو

کمبود مواد مغذی می‌تواند هم بر ساختار مو و هم بر رشد آن تأثیر بگذارد. به عنوان مثال بیماری تلوژن افلوویوم حاد (ریزش موی شدید اما موقتِ موهایی که در مرحله استراحت قرار دارند) به دلیل کاهش وزن ناگهانی یا کاهش مصرف پروتئین رخ می‌دهد و یا بیماری آلوپسی یا ریزش موی منتشر به علت کمبود نیاسین به وجود می‌آید.

نتایج مطالعات همچنین نشان می‌دهد که ارتباط احتمالی بین کمبود مواد مغذی و بیماری تلوژن افلوویوم مزمن، آلوپسی آندروژنیک (ریزش مو با الگوی مردانه)، ریزش مو با الگوی زنانه و آلوپسی آره‌آتا (ریزش موی سکه‌ای) وجود دارد.

ریزش مو امری شایع است؛ به گونه‌ای که بیش از 50 درصد از مردان و زنان بعد از سن 50 سالگی دچار ریزش مو می‌شوند و با افزایش سن افراد، این عدد بالاتر هم می‌رود. در چنین شرایطی، دور از انتظار نیست که بسیاری از مکمل‌های غذایی با عنوان درمان ریزش مو به بازار عرضه شوند! با نگاهی به برچسب بسته‌بندی مکمل‌های غذایی و ویتامینی، متوجه خواهید شد که تولیدکنندگان زیادی با درج عبارت «کاهش ریزش مو» روی محصولات خود، مدعی اثربخشی مکمل‌هایشان برای درمان ریزش مو هستند، اما تا چه اندازه می‌توان به چنین ادعاهایی باور داشت؟

آیا مکمل‌های غذایی بی‌خطر هستند؟

سازمان غذا و داروی آمریکا، ایمنی و اثربخشی مکمل‌های غذایی را قبل از عرضه به بازار بررسی نمی‌کند، زیرا این محصولات عملاً دارو به حساب نمی‌آیند. در نتیجه مسئولیت ایمنی آن‌ها فقط با تولیدکنندگان است! به هرحال نکته‌ای که باید حتماً در نظر داشته باشید، این است که چنین مکمل‌هایی نمی‌توانند بدون خطر باشند. اگر بدن شما دچار کمبود مواد مغذی نیست، مصرف مکمل‌ها حتی می‌تواند برای مو و سلامتی کلی بدن، مضر نیز باشد.

بر اساس تحقیقات صورت‌ گرفته، مصرف بیش از حد برخی از مکمل‌های غذایی از جمله سلنیوم، ویتامین A و ویتامین E می‌تواند باعث ریزش مو شود. بنابراین جای تعجب است که چرا پرفروش‌ترین مکمل‌های مو در آمریکا حاوی ویتامین‌های A و E و حتی سلنیوم هستند!

فواید مکمل‌های تغذیه‌ای برای ریزش مو

با اینکه چنین محصولاتی حاوی مواد مغذی متنوعی هستند، اما از منظر پزشکی شواهد کافی برای استفاده از آن‌ها وجود ندارد و هرآنچه در مورد تأثیر این مکمل‌ها برای درمان ریزش مو گفته می‌شود، بر اساس بیماری‌هایی است که منجر به کمبود این مواد مغذی می‌شود. در حال حاضر درباره تأثیر مصرف مکمل‌های غذایی در افرادی که دچار فقر مواد مغذی نیستند، شواهد علمی زیادی وجود ندارد.

در ادامه به بررسی کمبود مواد مغذی و ارتباط آن با ریزش مو، عوامل بروز چنین کمبودهایی در بدن و شواهد موجود درباره فواید و مضرات آن‌ها برای ریزش مو خواهیم پرداخت.

1) آهن

کمبود آهن موضوعی بسیار شایع و یکی از علل شناخته‌شده ریزش مو است. با این حال هنوز مشخص نیست که چه اندازه از فقر آهن ممکن است باعث ریزش مو شود. گرچه نحوه اثرگذاری آهن بر رشد مو مشخص نیست، اما تقسیم سلولی در فولیکول مو با سرعت بالایی صورت می‌گیرد و به همین دلیل فقر آهن ممکن است از طریق نقشی که در مکانیسم مولکولی تقسیم سلولی دارد، باعث ریزش مو شود. مطالعات صورت‌گرفته بر روی موش‌ها نشان می‌دهد که جبران کمبود آهن باعث افزایش رشد مو می‌شود.

چه افرادی بیشتر در معرض کمبود آهن هستند؟

• برخی از افراد بیشتر در معرض خطر ابتلا به کمبود آهن هستند که این موضوع از طریق بررسی سوابق پزشکی و نوع رژیم غذایی قابل تشخیص است.
• زنان قبل از یائسگی به دلیل از دست دادن خون در دوران قاعدگی بیشتر در معرض خطر هستند. با این حال در زنان یائسه و مردان نیز احتمال خونریزی پنهان در دستگاه گوارش وجود دارد. تست «خون مخفی» از طریق بررسی مدفوع می‌تواند این مورد را مشخص کند.
• اختلالات سوء جذب مانند بیماری سلیاک (نوعی بیماری خودایمنی که منجر به عدم تحمل گلوتن می‌شود).
• آکلریدری (achlorhydria: کمبود اسید در معده) یا مصرف مهارکننده‌های H2 مانند سایمتیدین، فاموتیدین و نیزاتیدین که اسید تولیدشده در معده را کاهش می‌دهند. (آهن برای جذب به یک PH اسیدی نیاز دارد.)
• افراد گیاه‌خوار نیز بیشتر در معرض کمبود آهن هستند زیرا نیاز روزانه گیاه‌خواران به آهن 1.8 برابر افرادی است که گوشت مصرف می‌کنند.

کمبود آهن و ریزش مو

با وجود تحقیقات متعدد هنوز به طور دقیق مشخص نیست که آیا کمبود ذخایر آهن باعث ریزش مو می‌شود یا خیر؛ زیرا نتایج حاصل از این تحقیقات متناقض بوده است. برخی مطالعات نشان می‌دهد که پایین بودن سطح پروتئین ذخیره‌کننده آهن (فریتین) در سرم خون بیماران مبتلا به تلوژن افلوویوم مزمن، ریزش مو با الگوی زنانه، آلوپسی اندروژنیک و آلوپسی آره‌آتا شیوع بیشتری دارد؛ در حالی که برخی مطالعات دیگر چنین ارتباطی را رد می‌کنند. به همین دلیل نمی‌توان به طور قطعی نتیجه‌گیری کرد.

چه رویکردی توصیه می‌‌شود؟

برای تمامی افرادی که به کمبود آهن مبتلا هستند، نمی‌توان از یک روش درمانی استفاده کرد. پزشک برای درمان فقر آهن، مصرف منابع غذایی و مکمل‌های خوراکی آهن را برای رسیدن به سطح فریتین بالاتر از 50 میکروگرم در لیتر (در صورت وجود کم‌خونی) یا 70 میکروگرم در لیتر (در صورت نداشتن کم‌خونی) توصیه می‌کند. بیمار باید به هنگام مصرف مکمل‌های آهن تحت کنترل باشد و پاسخ وی به درمان پایش شود. بیمارانی که مکمل‌های آهن را خودسرانه مصرف می‌کنند، در معرض عوارض جانبی شدیدی قرار خواهند گرفت. چرا که حتی مصرف بیش از حد مقادیر کم مکمل آهن به مدت طولانی می‌تواند باعث مسمومیت شود.

2) زینک

زینک یک ماده معدنی ضروری است. صدها آنزیم و عوامل متعدد مولکولی که عملکردهای مختلف ژن‌ها را تنظیم می‌کنند، به زینک نیاز دارند.

علائم کمبود زینک در بدن

کمبود زینک ممکن است ارثی یا اکتسابی باشد و بر عملکرد صحیح ارگان‌های مختلف بدن تأثیر بگذارد. کمبود زینک ممکن است باعث اسهال، تأثیر بر سیستم ایمنی بدن و تأخیر در بهبود زخم شود و یا حتی کاهش قدرت چشایی و بویایی را به دنبال داشته باشد. از سوی دیگر مشکلات پوستی مانند درماتیت (التهاب پوستی) دور دهان و نوک انگشتان، مشکلات مو مانند بیماری تلوژن افلوویوم و شکنندگی موها نیز از عوارض احتمالی کمبود زینک محسوب می‌شوند.

چه کسانی بیشتر در معرض کمبود زینک هستند؟

• بیماران مبتلا به بدخیمی
• بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کبد یا کلیه
• افراد الکلی
• بیمارانی که داروی والپروئیک اسید مصرف می‌کنند
• افرادی که برخی داروهای خاص ضد فشار خون را مصرف می‌کنند
• زنان باردار

گیاه‌خواران نیز در معرض خطر کمبود زینک هستند؛ زیرا فراهمی زیستی زینک در سبزیجات نسبت به گوشت پایین‌تر است. علاوه بر این، گیاه‌خواران به طور معمول حبوبات و غلات کامل مصرف می‌کنند که به علت وجود فیتات در آن‌ها، توانایی بدن برای جذب زینک کاهش می‌یابد زیرا فیتات‌ها به زینک متصل شده و مانع جذب آن می‌شوند.

کمبود زینک و ریزش مو

غربالگری در افرادی که خطر کمبود زینک دارند، توصیه می‌شود؛ زیرا ریزش موی ناشی از کمبود زینک قابل بازگشت است. در یک مطالعه بر روی 5 نفر از افراد مبتلا به تلوژن افلوویوم و کمبود زینک، پس از مصرف مکمل خوراکی، توقف ریزش و رشد مجدد مو مشاهده شد.

در تحقیق دیگری روی 312 بیمار مبتلا به آلوپسی آره‌آتا، ریزش مو با الگوی مردانه، ریزش مو با الگوی زنانه و تلوژن افلوویوم نشان داد که میزان زینک در تمام این گروه‌ها از لحاظ آماری کمتر از افراد سالم بوده است. همچنین مصرف مکمل زینک در بیماران مبتلا به آلوپسی آره‌آتا با سطوح پایین زینک، اثرات درمانی داشت.

مسمومیت با مکمل زینک

در حال حاضر اطلاعات محدودی درباره اثرات مکمل زینک بر رشد مو در افرادی که کمبود زینک ندارند، موجود است. تنها نکته مهم این است که اگر کمبود زینک ندارید، با مصرف بیش از حد این نوع مکمل دچار مسمومیت خواهید شد. از عوارض جانبی حاد می‌توان به درد، استفراغ و اسهال اشاره کرد و عوارض مزمن نیز شامل تداخل زینک با آهن و کاهش عملکرد سیستم ایمنی بدن است.

3) ریزش مو و ویتامین B3 (نیاسین)

بیماری پلاگر به دلیل کمبود نیاسین ایجاد می‌شود و حساسیت پوستی به نور، اسهال و زوال عقل را به دنبال دارد. همچنین افرادی که کمبود نیاسین در بدن دارند، ممکن است دچار آلوپسی هم بشوند.

افرادی که بیشتر در معرض کمبود نیاسین هستند

• افراد معتاد به الکل
• افراد درگیر اختلالات سوء جذب مانند فیبروز کیستیک (یک بیماری ژنتیکی پیش‌رونده که باعث بروز عفونت‌های ریوی مقاوم و محدود شدن قدرت تنفس در طول زمان می‌شود)، پانکراتیت (التهاب طحال) مزمن و عدم تحمل لاکتوز
• کسانی که برخی داروها مانند ایزونیازید را مصرف می‌کنند

کمبود نیاسین و ریزش مو

تاکنون بررسی علمی درباره سطح نیاسین در افرادی که فقط دچار ریزش مو هستند، صورت نگرفته است.

4) اسیدهای چرب

کمبود اسیدهای چرب ضروری مانند لینولئیک اسید (نوعی اسید چرب امگا-6) و آلفا لینولنیک اسید (نوعی اسید چرب امگا-3) که مجموعاً با نام ویتامین F نیز شناخته می‌شوند، می‌تواند ناشی از تغذیه وریدی نامناسب (روشی که مواد غذایی از طریق رگ‌ها به بدن وارد می‌شود) و اختلالات سوء‌جذب مانند فیبروز کیستیک باشد. همچنین به دلیل کمبود اسیدهای چرب ممکن است تغییراتی در مو نیز رخ دهد مانند ریزش موی سر و ابروها یا کم‌پشت شدن موها.

نقش اسیدهای چرب در رشد مو

اسیدهای چرب اشباع ‌نشده ممکن است با مهار آنزیم 5 -آلفا ردوکتاز (مانند داروی فیناستراید) عملکرد آندروژن را تنظیم کنند. علاوه بر این، آراشیدونیک اسید که یک اسید چرب امگا- 6 است، می‌تواند با افزایش تکثیر فولیکول‌ها باعث تقویت رشد مو شود. با این حال اطلاعات کافی درباره مصرف مکمل‌های‌ اسیدهای چرب در دسترس نیست. طبق نتایج یک مطالعه، استفاده موضعی افراد دچار کمبود اسیدهای چرب ضروری از روغن گیاه گلرنگ که حاوی میزان بالایی از اسید لینولئیک است، منجر به رشد مو در آنها شده است.

5) سلنیوم

سلنیوم یک عنصر کمیاب ضروری است که نقش مهمی در محافظت از آسیب اکسیداتیو دارد. تحقیقات محدودی درباره ارتباط کمبود سلنیوم و ریزش مو در انسان انجام شده ‌است. نتیجه یک مطالعه صورت‌گرفته در ژاپن نشان می‌دهد که کم ‌پشتی مو در یک پسربچه 18 ماهه بعد از مصرف مکمل حاوی سلنیوم بهبود یافته است. با توجه به عدم انجام تحقیقات انسانیِ کافی در این زمینه جای تعجب است که برخی از مکمل‌های ریزش مو حاوی سلنیوم در بازار عرضه می‌شوند. این موضوع به دلیل احتمال مسمومیت ناشی از مصرف مکمل‌های سلنیوم نگران‌کننده است. مسمومیت می‌تواند منجر به ریزش موی کلی، ضایعات پوستی مانند تاول، اختلالات گوارشی و مشکلات حافظه شود.

6) ریزش مو و ویتامین D

آزمایشات حیوانی صورت‌گرفته نشان می‌دهد که ویتامین D نقش مهمی در چرخه زندگی فولیکول‌های مو دارد. بر اساس نتایج یک مطالعه، موش‌های مبتلا به بیماری راشیتیسم وابسته به ویتامین D (اختلال در رشد استخوان که منجر به نرم شدن و ضعیف شدن استخوان‌ها می‌شود) به ریزش مو نیز مبتلا بودند. ریزش مو و ویتامین دی با یک دیگر در ارتباط‌ اند البته به شرط آن که ما دچار کمبود شدید ویتامین دی باشیم. در غیر این صورت، مصرف زیاد ویتامین دی، نه تنها کمکی به رشد مو نمی‌کند، بلکه باعث مسمومیت و عوارض جدی نیز خواهد شد.

چه عواملی باعث کمبود ویتامین D می‌شود؟

• مواجهه ناکافی با نور خورشید
• داشتن پوست تیره
• چاقی
• عمل بای‌پس معده
• سوء جذب چربی

کمبود ویتامین D و ریزش مو

نتایج بررسی صورت‌‌گرفته بر روی هشت زن مبتلا به بیماری تلوژن افلوویوم یا ریزش مو با الگوی زنانه نشان می‌دهد که سطح ویتامین D در آن‌ها به طرز چشمگیری پایین‌تر از گروه کنترل است. علاوه بر این، سطح ویتامین D با افزایش شدت بیماری کاهش می‌یابد. با این حال هنوز اطلاعات کافی درباره تأثیر مکمل‌های ویتامین D بر ریزش مو وجود ندارد.

7) ریزش مو و ویتامین A

ویتامین A نام گروهی از ترکیبات مانند رتینول، رتینال، رتینوئیک اسید و کاروتنوئیدهای پیش‌ساز ‌ویتامین A است. ارتباط این ویتامین و ریزش مو، هم در حیوانات و هم در انسان بررسی شده است.

مطالعات صورت‌ گرفته بر روی موش‌ها

مطالعات نشان می‌دهد که مصرف ویتامین A باعث فعال شدن سلول‌های بنیادی فولیکول‌های مو می‌شود. کمبود ویتامین A ارتباطی با ریزش مو ندارد اما سطح بالای این ویتامین باعث ریزش مو می‌شود. نتایج یک مطالعه نشان داد در موش‌های مبتلا به آلوپسی آره‌آتا (ریزش موی سکه‌ای)، کاهش ویتامین A (تا حد نرمال) در رژیم غذایی باعث به تأخیر افتادن ریزش مو شده است.

مطالعات انسانی

مطالعات صورت‌ گرفته بر روی انسان‌ها نشان می‌دهد که هایپر ویتامینوز A (اختلالی که در اثر مصرف بیش از حد یک یا چند ویتامین ایجاد می‌شود) ممکن است ناشی از مصرف بیش از حد مکمل ویتامین A باشد و ارتباط قوی با ریزش مو و سایر مشکلات پوستی، بینایی و استخوانی داشته باشد.

8) ریزش مو و ویتامین E

خانواده ویتامین E شامل توکوترینول‌ها و توکوفرول‌ها، آنتی‌اکسیدان‌های قوی هستند. کمبود این ویتامین منجر به کم‌خونی همولیتیک (اختلالی که در آن گلبول‌های قرمز خون سریع‌تر از حالت عادی تخریب می‌شوند)، مشکلات عصبی و خشکی پوست می‌شود. کمبود ویتامین E نادر است اما می‌تواند همراه با اختلالات سوءجذب چربی ایجاد شود. مطالعه صورت‌ گرفته بر روی 21 داوطلب که مکمل توکوترینول دریافت کرده‌اند (100 میلی‌گرم توکوترینول در روز)، افزایش قابل توجهی را در تعداد مو در مقایسه با گروه کنترل نشان می‌دهد.

مشکلات مرتبط با مصرف بیش از حد مکمل‌های ویتامین E

مصرف بیش از حد این مکمل ممکن است منجر به هایپر ویتامینوز E شود که می‌تواند خطر خونریزی را افزایش و تولید هورمون تیروئید را کاهش دهد. علاوه بر این، شواهدی مبنی بر عوارض منفی روی رشد مو نیز وجود دارد. داوطلبانی که میزان 600 واحد ویتامین E را روزانه به مدت 28 روز مصرف ‌کرده بودند (حدود 30 برابر بیشتر از مقدار توصیه‌شده)، دچار کاهش رشد مو شدند. علاوه بر مشکلاتی که مقادیر مازاد ویتامین ای برای رشد مو ایجاد می‌کند، مسمومیت با ویتامین E، عوارض بسیار جدی و بلندمدتی برای سلامتی بدن دارد.

9) ویتامین C و ریزش مو

ویتامین C یا آسکوربیک اسید یک ویتامین محلول در آب است. این ویتامین یک آنتی‌اکسیدان قوی است که می‌تواند از اکسید‌شدن لیپوپروتئین‌های با چگالی پایین و رادیکال‌های آزاد جلوگیری کند. همچنین، ویتامین C می‌تواند به عنوان یک واسطه برای ساخت فیبر‌های کلاژن عمل کند.

ویتامین C در جذب آهن پس از هضم مواد غذایی، نقش حیاتی دارد. در نتیجه، مصرف این ویتامین در بیماران مبتلا به ریزش مو ناشی از کمبود آهن مهم است.

10) ریزش مو و ویتامین B9 (فولیک اسید)

سبزیجات برگ‌دار و بسیاری از غذاها سرشار از فولیک اسید هستند و به همین دلیل کمبود آن تقریباً امری نادر است. به هرحال کمبود این ویتامین به طور عمده منجر به کم‌‌خونی مگالوبلاستیک (اختلالی که در آن مغز استخوان، گلبول‌های قرمز نابالغ با ساختاری غیرعادی و اندازه بزرگ تولید می‌کند) بدون ایجاد ریزش مو می‌شود.

کمبود فولیک اسید و ریزش مو

طبق مطالعات صورت‌گرفته، ارتباطی بین ریزش مو با سطح فولیک اسید در بدن دیده نشده است.

11) ریزش مو و ویتامین B7

کمبود بیوتین یا ویتامین B7 در بدن امری غیرمعمول است. در سراسر جهان از بین هر 61 هزار نفر تنها یک نفر دچار کمبود این ویتامین است. کمبود بیوتین به این دلیل نادر است که باکتری‌های روده‌ به طور معمول قادر به تولید سطح کافی بیوتین هستند. کمبود آن می‌تواند در اثر مصرف بیش از حد سفیدۀ تخم‌ مرغ خام رخ دهد.

علائم کمبود بیوتین

• اگزمای پوستی
• آلوپسی (ریزش مو)
• التهاب ملتحمه

مکمل‌های بیوتین و درمان ریزش مو

تاکنون هیچ کارآزمایی بالینی تأثیر مکمل بیوتین را برای درمان ریزش مو (در صورت عدم کمبود آن در بدن) نشان نداده است. با این حال بیوتین در اکثر مکمل‌هایی که برای درمان ریزش مو به بازار عرضه می‌شوند، وجود دارد. شاید یکی از دلایل این موضوع تأثیر بیوتین در درمان شکنندگی و لایه لایه شدن ناخن‌ها باشد.

12) اسیدهای آمینه

سوء تغذیه حاصل از کمبود پروتئین (و در نتیجه کمبود اسیدهای آمینه) مانند بیماری کواشیورکور (سوء تغذیه بسیار شدید که باعث تجمع مایعات زیاد در بافت‌های بدن و تورم زیر پوست می‌شود)، می‌تواند منجر به ریزش و کم‌پشتی مو شود.

اسید آمینه لیزین

در یک مطالعه نقش لیزین که یک اسید آمینه ضروری است و ممکن است در جذب آهن و زینک نقش داشته باشد، مورد بررسی قرار گرفت. افزودن لیزین به مکمل آهن منجر به افزایش قابل توجهی در میانگین غلظت فریتین سرم (پروتئین ذخیره‌کننده آهن) در برخی از زنان مبتلا به تلوژن افلوویوم مزمن (ریزش مو با الگوی زنانه) شد که درمان آن‌ها به مکمل آهن به تنهایی پاسخ نداده بود.

کمبود سایر اسیدهای آمینه و ریزش مو

تحقیقات انجام‌شده تاکنون نتیجه‌گیری مشخصی درباره تأثیر سایر اسیدهای آمینه و پروتئین‌ها بر ریزش مو نداشته‌اند. از آنجایی که مکمل‌های اسیدهای آمینه و پروتئین‌ها، حاوی دیگر مواد مغذی نیز هستند، نمی‌توان نقش دقیق این نوع مکمل‌ها را در صورت عدم کمبود آن در بدن تشخیص داد.

13) آنتی‌اکسیدان‌ها

آنتی‌اکسیدان‌ها ترکیباتی هستند که قادر به خنثی کردن گونه‌های فعال اکسیژن بوده و از آسیب اکسیداتیو جلوگیری می‌کنند. استرس اکسیداتیو با ریزش مو ارتباط دارد. مواد مغذی فراوانی وجود دارند که در دسته آنتی‌اکسیدان‌ها قرار می‌گیرند؛ مانند زینک، سلنیوم، ویتامین A، ویتامین E، ویتامین C و پلی فنول‌ها.

مطالعات آزمایشگاهی صورت‌ گرفته بر روی سلول‌های پاپیلای پوستی (سلول‌های اختصاصی که در انتهای فولیکول مو قرار دارند و نقش مهمی در تشکیل و چرخه رشد مو دارند) در بیماران مبتلا به آلوپسی آندروژنیک (ریزش مو با الگوی مردانه) نشان می‌دهد که استرس اکسیداتیو ممکن است نقش مهمی در پیشرفت بیماری و شکل ظاهری طاسی داشته باشد. همچنین در حالی که پلی فنول‌ها در غلظت‌های پایین دارای خواص آنتی‌اکسیدانی هستند، در غلظت‌های بالاتر می‌توانند باعث تقویت تولید گونه‌های فعال اکسیژن شوند.

بنابراین آنتی‌اکسیدان‌های موجود در میوه‌ها، سبزیجات و غلات ممکن است نسبت به هر یک از این ترکیبات که به صورت تکی و با دوزهای بالا در مکمل‌ها موجود هستند، ایمن‌تر و سالم‌تر باشند. به عنوان مثال مواد غذایی مانند سیب، پیاز، شکلات تلخ و کلم قرمز سرشار از پلی فنول هستند.

کلام آخر

کمبود مواد مغذی در بدن ممکن است ناشی از اختلالات ژنتیکی، بیماری‌ها یا رژیم‌های غذایی ناسالم باشد. اینکه کمبود مواد مغذی ممکن است منجر به ریزش مو شوند، قابل انکار نیست و واضح است که این نوع کمبودها باید برطرف شوند. از آنجایی که سطوح ایده‌ال ریزمغذی‌ها جهت پیشگیری یا درمان ریزش مو مشخص نیست، مصرف خودسرانه مکمل‌های تغذیه‌ای برای درمان یا پیشگیری از ریزش مو کار صحیحی نیست. زیرا مصرف بیش از حد این مکمل‌ها می‌تواند باعث مسمومیت ویتامین شده و عوارض خطرناکی به همراه داشته باشد. بنابراین تنها زمانی برای درمان ریزش مو از مکمل‌ها استفاده کنید که با مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات لازم، کمبود این مواد مغذی در بدن شما تشخیص داده شده باشد.

تجربه شما

شما چه تجربه‌ای درباره مصرف مکمل‌های غذایی برای درمان یا پیشگیری از ریزش مو داشته‌اید؟ آیا با عوارض خطرناکی مواجه شده‌اید؟ برای ما از تجربه‌هایتان درباره ارتباط ریزش مو و ویتامین یا مواد معدنی بنویسید و چنانچه پرسشی داشتید، مطرح نمائید تا کارشناسان ما پاسخگوی شما همراهان گرامی باشند.