گفتگوی جذاب با نجمه جودکی
نجمه جودکی مجری و گوینده رادیو که بیشتر او را با برنامه سین مثل سریال و هفت ترانه میشناسیم چند سالی است ممنوع التصویر شده و در گفت و گویی درباره این موضوع توضیح داد.
او در سن 14 سالگی اولین اجرای خود را به طور کاملا اتفاقی انجام داد و از آن جا بود که دنبال علاقه اش رفت. درست در زمانی که سودای حضور در تلویزیون را داشت به گفته زنده یاد مهران دوستی عمل کرد و در رادیو به گویندگی پرداخت.
از «کمی متفاوت» می توان به عنوان کارهای شاخصش یاد کرد، در همان سال یعنی 1390 بود که به عنوان مجری بر تر شبکه یک انتخاب شد. در «سین مثل سریال» در کنار محمد سلوکی ترکیب بندی زیبایی از خود به جای گذاشت و در حال حاضر «مثبت 17» را روی آنتن دارد. با نجمه جودکی درباره تجربه اجرا در برنامه های تلویزیونی به گفت وگو نشستیم.
عکس جدید نجمه جودکی
ازنظرسنجی سال 1390 شروع کنیم که بهترین مجری شبکه یک شدید.
مهران دوستی به من اطلاع داد که تو اول شدی و من به تو افتخار می کنم. ایشان برای من مثل یک پدر بود. البته در آن برهه از زمان مردم سبک اجرای من را می پذیرفتند، وگرنه آقای شهیدی فر در گفت وگو از من بسیار حرفه ای تر است. در آن زمان من چهره جدیدی برای تلویزیون بودم و حتما لطف خدا شامل حال من شد.
در اجرا هایتان چقدر خودتان بودید؟
من خیلی آدم یکدستی نیستم و مدام در حال تغییر هستم. در طول زندگی شخصی ام نیز به همین صورت عمل می کنم. وقتی در حال اجرا هستم همیشه و در همه جا خوشحالم و لبخند از روی لبانم محو نمی شود.
همیشه سعی کردم قبل از اجرا هایم خیلی با آدم هایی که حالم را دگرگون می کنند در ارتباط نباشم که اجرایی خوب و عالی داشته باشم. در اجرا هایم کاملا خودم هستم، منتها خودمی که سعی کرده است در لحظه اجرا خودش را متعلق به مردم بداند و به هیچ چیز دیگری فکر نکند.
به این فکر می کنم که نجمه جودکی باشم که خودش از نوع تلویزیونی است؛ خودم را مدیون مردم می بینم و در آن یک ساعتی که اجرا می کنم مال مردم هستم، باید زندگی شخصی خود را فراموش کنم و با مردم باشم.
در اجرا هایتان خیلی بداهه صحبت می کنید، فکر نمی کنید این شیوه اجرا به جذب مخاطب لطمه وارد کند.
من چنین تفکری از اجرا هایم ندارم و فکر نمی کنم این شیوه اجرا از مخاطب من بکاهد. من کلا از متن فراری هستم و سعی می کنم در برنامه هایم نکته هایی از پیش تعیین شده پیش خودم داشته باشم، مگر این که اتفاق خاصی بیفتد و با آن متن ارتباط برقرار کنم و در اجرایم از آن استفاده کنم. احساس می کنم در قالب گذاشتن مجری باعث بروز اتفاق خوبی در کار نخواهد شد و مردم ما را پس می زنند.
در دوربین زنده بداهه گویی کار بسیار مشکلی است، در این شرایط با مشکلات و استرس مواجه نمی شوید؟
در برنامه غیر زنده اجرا برایم خیلی سخت تر است، برنامه ای که اجرا در آن زنده است روح تازه ای در آن جریان دارد و احساس می کنم چون مردم به من نگاه می کنند این دوربین به من حرف می دهد و این بسیار زیباست.
به نظر من این بداهه گویی در برنامه زنده باید بیشتر اتفاق بیفتد. پله اول این است که خودت را نسبت به دیگران بیشتر قبول داشته باشی، به شرط این که به مرز غرور کاذب نرسی.
خودباوری و غرور هر دو یک کلمه است ولی کمی رنگ هایشان با هم فرق دارد، در این کار ها باید اعتماد به نفس داشته باشی و به خود باوری برسی. زمانی می توانی خودت را باور داشته باشی که قدر خودت را در لحظات بدانی.
نجمه جودکی
رسانه ملی به نظر مخاطب اهمیت می دهد و با مجری که بخواهد اشتباه کند برخورد می کند. در این شرایط چه می کنید؟
کسی باید مجری شود که ادب و شخصیتش در راستای رسانه ملی باشد. من اگر بی ادبانه رفتار کنم، بیننده با این اشتباه من برخورد خواهد کرد. من در تنهایی خودم هم هیچ وقت با آدم ها نا محترمانه صحبت نمی کنم، کسی باید به این حیطه وارد شود که این چهارچوب ها را رعایت کند، چون او در قبال جامعه مسئول است.
دلیل این که دید مردم ما نسبت به قبل بسیار حساس تر شده است، چیست؟
من احساس می کنم مردم ما آرام نیستند، من در این مدت که دوباره به تلویزیون بازگشتم، از فضای مجازی متنفر شدم، مدام مردم دنبال ایراد گرفتن هستند. قبلا فضای مجازی نبود و مردم راحت تر با مسائل برخورد می کردند، ولی در حال حاضر صبر مردم هم خیلی کم شده است و فقط منتظر سوتی و گاف هستند، این واقعا اشتباه است.
در شرایطی که فضای مجازی در بین مردم فراگیر شده است برای کم کردن حساسیتشان چه باید کرد؟
همه آدم ها خطا می کنند ولی ما مجری ها چون در اولویت دید هستیم، خطایمان هم در جلوی چشم قرار می گیرد. از کاه برایمان کوه می سازند. من نمی دانم چه باید کرد.
از «هفت ترانه» و نحوه حضورتان در این مجموعه برایمان بگویید.
من چهار سال در شبکه های داخلی ممنوع التصویر بودم و اجازه اجرا در شبکه های معاونت سیما را نداشتم. بعد از «سین مثل سریال» نوروز 91 به شبکه شما و این برنامه دعوت شدم. در ابتدا نپذیرفتم، برنامه ای که مهمان نداشت و دکور بسیار ساده ای داشت جذب مخاطب برایش به سختی انجام می پذیرفت.
در نهایت قبول کردم و به عنوان مجری این برنامه شروع به فعالیت کردم و بدون جایزه رکورد یک میلیون و نیم میلیون پیامک را زدم. بعد از مدتی برای جذابیت بیشتر احساس کردم که باید حرفه ای خواننده ها را بیان کنم و در لابه لای برنامه این صحبت ها را بیان می کردم. این ایده، برنامه را جذاب کرد و با استقبال مردمی مواجه شد.
من «هفت ترانه» را دوست داشتم به خاطر این که به من اجازه داد خودم و قابلیت هایم را نشان دهم. این که برنامه ات را به چه صورت نمایش دهید که برای مخاطب جذاب باشد، واقعا در بهتر دیده شدن آن مجری موثر واقع می شود. من در «هفت ترانه» خیلی خودم بودم و این جزو افتخارات من است.
چطور شد به این اجرای راحت و بی دغدغه امروزی رسیدید؟
من کلا از چهارچوب متن فراری هستم و از اول به همین صورت بودم. در «هفت ترانه» بسیار به من خوش گذشت، سه سال این برنامه را اجرا می کردم، در اوج سریال های ماهواره ای این برنامه مخاطب را به سمت تلویزیون کشاند و پای این برنامه نشاند و از این بابت خیلی خوشحالم.
عکسهای نجمه جودکی
«هفت ترانه» در شرایطی که شدیدا از شما انتقاد می شد سروصدا کرد. با این انتقادات چه برخوردی می کردید؟
نقد اگر خوب و به جا باشد من به آن فکر می کنم، جایی از کار اگر درست باشد در ادامه اجرا هایم لحاظ می کنم، بیننده حق دارد مجری خوش پوش ببیند.
من در تمام برنامه هایم طراح لباس داشتم و برای پوششم ارزش قائل بودم، برای این که مخاطب باید مرا خوب ببیند. در مقابل انتقاد ها من فقط سکوت می کردم؛ به نظرم خوش پوشی که پوشیده باشد زیباست، من همیشه تلاشم را کردم که در این جهت پیش بروم.
به نظر شما یک مجری تلویزیون به چه میزان می تواند در جذب مخاطب یک برنامه موثر واقع شود؟
خیلی زیاد، نمونه بارزش همان «هفت ترانه» بود. مجری به شرطی موثر است که مردم او را بپذیرند و بعد خوب و بدت را قبول کنند.
یک اجرای استاندارد در ایران چه نوع اجرایی است؟
به نظر من یک مجری خیلی نباید خودش را هم سطح با مهمانش بداند، باید گفت و گویی را ترتیب بدهد که بیننده حس کند باز مجری برنامه قهرمان دیده خواهد شد. من برنامه هایی که خیلی قربان صدقه مهمان می روند را نمی پسندم، باید در جاهایی از برنامه چالش هرچند کوچک ایجاد کرد که به یک چاشنی خوب در برنامه تبدیل شود.
مهران دوستی همیشه می گفت 10 ثانیه طلایی برنامه را از دست ندهید وقتی که شما شروع می کنید اگر در آن 10 ثانیه تیر را به مخاطب زدید همه چیز تمام است، ولی اگر نزدید مخاطب برنامه تان را رها می کند و در اولویت بعدی قرار می گیرید.
با توجه به این که گویندگی در رادیو و اجرا درتلویزیون بسیار با هم متفاوت است، چطور به اجرا در تلویزیون رسیدید؟
خیلی از دوستان که از رادیو می آِیند به خصوص مجری های خانم با لحن کاملا رادیویی به اجرای برنامه می پردازند و صدا سازی می کنند، در رادیو تنها ابزار برای ارتباط با مخاطب صدایت است، ولی در تلویزیون با زبان بدنت هم باید با مخاطبت ارتباط برقرار کنید، این مجری است که باید بین تمام ابزار یک برنامه که در اختیارش گذاشته اند، تعادل ایجاد کند.
اولین گام گفت وگوی خوب است و در مراحل بعدی مطالعه حرف اول را می زند و بعد تک تک آدم هایی که یک برنامه را می سازند در بهتر دیده شدن آن برنامه موثر هستند.
از اجرا در تلویزیون در کنار کدام مجری بیشتر لذت بردید؟
محمد سلوکی در تلویزیون جزو کسانی است که خیلی به من کمک کرد، مخصوصا در «سین مثل سریال» و «این جا ایران» است و همیشه از اجرا در کنار او لذت می برم.
نجمه جودکی و محمد سلوکی در برنامه سین مثل سریال
نجمه جودکی به نظرتان چقدر توانسته تا به الان در اجرا موفق عمل کند؟
تا خواستم بال و پر بگیرم زمینم زدند. مردم تا من را شناختند در شبکه های داخلی نبودم، برای همین الان نمی گویم خیلی متفاوت هستم، اما مسائلی هست که دوباره در ارتباطم با مخاطب و نوع گفت وگویم دوباره از صفر شروع کردم، نتوانستم چالشی شروع کنم چون مردم نسبت به من گارد داشتند. با همه این ها فکر می کنم تا به این جا کار موفق عمل کردم.
وقتی حضور در برنامه «صبحی دیگر» را پذیرفتید استرس کمبود مخاطب نداشتید؟
به هیچ عنوان، مطمئن بودم «صبحی دیگر» پرمخاطب است. بخشی که من اجرا کردم در مورد دکوراسیون داخلی بود و خیلی آن بخش را دوست داشتم که بسیار مورد توجه قرار گرفت.
حضورتان در تلویزیون از جام جم شروع شد، خودتان این تجربه ها را چطور دیدید؟
من دوسال «این جا ایران است» را با محمد سلوکی اجرا می کردم و برنامه خوبی بود. طبق ذائقه مردم ایران در خارج ازکشور ساخته شد و در زمان خودش توانست حال مردم را خوب کند.
از «مثبت 17» و نحوه حضورتان در این مجموعه برایمان بگویید.
بعد از این که مدیریت تلویزیون عوض شد من قرار بود که برگردم. سهیل سلیمانی که تهیه کننده «ثانیه ها» بودند، از من برای «مثبت 17» دعوت به اجرا کرد؛ می توانم کاملا بگویم قسمتم این بود و خدا خواست در این برنامه حضور موثر داشته باشم.
کمی از سبک و سیاق برنامه «مثبت 17» بگویید.
برنامه ای کاملا جوانانه است، به خاطر این مساله اسم این برنامه را «مثبت 17» گذاشتیم. رنج سنی جوانان از 17 سال تا 32 سالگی است.
ما با تمام مراکزی که با جوانان در ارتباط هستند مثل سازمان ملی جوانان و دانشگاه ها و سازمان ملی نخبگان درحال نامه نگاری هستیم و آیتم میز ریاست که به جوانان می گوییم که اگر قرار بود شما در جایگاه فلان مدیر قرار می گرفتید چه فعالیت هایی برای کمک به جامعه انجام می دادید، در این آیتم چند دقیقه ای جوانان به ایراد سخن می پردازند و آن مقام مسئول را نیز به نوعی با حرف هایشان به چالش می کشند.
از هفته دیگر شاهد این آِیتم های جذاب خواهیم بود، در طی این 80 قسمت که از برنامه پخش شد ما سعی کردیم کاری نکنیم که مردم به هم بریزند و با بازخوردهای خوبی در این زمینه روبه رو بودیم. تمام تلاش «مثبت 17» این است که اگر حرف می زند انجام دهد و مثل برنامه های دیگر نباشد.
