فرناز رهنما: استعداد چاقی دارم!!

حرف‌های بازیگر زن دربار تغذیه و سلامت پوست

فارغ‌التحصیل رشته بازیگری تئاتر است و برای او دغدغه تئاتر بیشتر از تلویزیون یا سینماست. از کارهایش می‌توان به تئاترهای چشم‌اندازی از پل، تلف شده، دوازده و سریال‌های مامور بدرقه، زیرزمین، ساختمان پزشکان و همین‌طور فیلم‌های اقلیما و بعدازظهر سگی سگی اشاره کرد.

از فرناز رهنما سریال «هفت‌سنگ» از شبکه 3 پخش شد. وی در مجموعه‌های مناسبتی دیگری مانند «زیرزمین» و «ماموربدرقه» نیز بازی کرده و حضور دوباره او در یک سریال مناسبتی، بهانه گفت‌وگوی ما با او بود. در ضمن این هنرمند هیچ نسبتی با بهاره رهنما (بازیگر) ندارد.

* سریال «هفت‌سنگ» فضای خانواده را خیلی خوب و صمیمی نشان داده است، به نظر شما چه باید کرد که این رابطه‌های صمیمی مانند گذشته در خانه‌های ما وجود داشته باشد؟
** قبل از شروع تصویربرداری، صحبت‌هایی داشتیم و به این نتیجه رسیدم که «هفت‌سنگ» یادآور روابطی است که دیگر کمتر در خانواده‌ها می‌بینیم و به فراموشی سپرده شده است؛ یعنی دور هم جمع شدن اعضای خانواده‌ها و عشق ورزیدن به یکدیگر، ناهار و شام را پیش پدربزرگ و خانواده خوردن، زود بخشیدن یکدیگر، دور کردن کینه‌ها و دیگر چیزهایی که این روزها در خانواده‌ها کمتر شاهدش هستیم. تمام این روابط می‌تواند روزهای گذشته را تداعی کند و پیام خوبی برای خانواده‌های امروز ما داشته باشد. خانواده‌هایی که به هر دلیل کمتر دور هم جمع می‌شوند. شاید موضوع این سریال تلنگری باشد و مخاطب را به این نتیجه برساند که باز هم می‌تواند این روابط را داشته باشد و اگر این اتفاق با تماشای این سریال برای مخاطب بیفتد، اتفاق خوبی است.

* متاسفانه در حال حاضر بین بیشتر والدین و جوان‌ها فاصله افتاده است. به نظر شما چه دلایلی باعث شکاف بین نسل‌ها شده است؟
** متاسفانه والدین گرفتار مسائل روزمره زندگی و جوان‌ها درگیر فضای مجازی شده‌اند. فرزندان از مهمانی‌های خانوادگی فراری هستند در صورتی که دید و بازدید جزوی از فرهنگ ماست که دارد به فراموشی سپرده می‌شود و شاید «هفت‌سنگ» بتواند تا حدی روابط و رسم و رسوم فراموش‌شده را یادآوری کند.

* کمی هم درباره خودتان صحبت کنیم. فکر می‌کنم شما از آن آدم‌هایی هستید که به سلامتتان اهمیت ویژه‌ای می‌دهید؟
بله، مثلا هیچ‌وقت با آرایش نمی‌خوابم، همیشه از پاک‌کننده‌های لوازم آرایش استفاده می‌کنم، بعد از هر گریمی صورت خود را می‌شویم و از کرم‌های لازم برای مراقبت از پوستم استفاده می‌کنم. در این هوای آلوده و آفتاب تند تابستان، پوست نیازمند مراقبت ویژه‌ای است که آدم‌ها به دلیل گرفتاری روزمره کمتر به آن توجه می‌کنند اما باید از پوست بسیار محافظت کرد. نه‌تنها پوست صورت به مراقبت نیاز دارد، بلکه پوست بدن هم نیازمند این مراقبت‌هاست. من کمتر خانمی را دیدم که کرمی را برای پوست بدنش خریداری کند. به هر حال من به‌عنوان یک بازیگر باید از پوستم بیشتر مراقبت کنم.

چقدر روی گریم حساسیت به خرج می‌دهید؟
خیلی زیاد چون مثلا برای بازی در یک سریال، 6 ماه هر روز گریم می‌شوم بنابراین بعد از هر گریم صورت خود را پاک می‌کنم تا پوستم نفسی بکشد. باور کنید کار ما اصلا آسان نیست و باید مواظب خیلی چیزها باشیم از مسائل جسمی گرفته تا مسائل روانی.

رژیم خاصی هم دارید؟
** بسیار استعداد چاقی دارم و اگر رعایت نکنم، وزنم بالا می‌رود. من رژیم خاصی ندارم اما همیشه کم خوردن را الگوی خود قرار می‌دهم. در هر وعده غذایی، سعی می‌کنم قبل از اینکه غذایم تمام شود، از خوردن دست بکشم. جالب است بدانید از دوران کودکی زیاد به متخصص تغذیه مراجعه کرده‌ام و برای همین می‌دانم چه کاری باید انجام دهم و معتقدم بهترین نوع مراقبت در این زمینه این است که کم بخوریم ولی همیشه بخوریم.

* خانم رهنما! اغلب نقش‌هایی که بازی کرده‌اید به‌نوعی طنز بوده‌اند. آیا طنز ژانر مورد علاقه‌تان است؟
اصلا این طور نیست. اتفاقا خیلی دوست دارم در کارهای جدی کار و آن را هم امتحان کنم اما وقتی کار طنز به دلم می‌نشیند و با خود فکر می‌کنم که از این طریق می‌توانم لبخندی بر لبان مخاطبانم بنشانم، می‌پذیرم.

* مخاطبان بیشتر شما را با بازی در آثار طنز می‌شناسند و چون همیشه خنده بر لبتان است، توقع عصبانیت یا افسردگی را از شما ندارند. وقتی دچار این حس‌ها می‌شوید، نگران واکنش مردم و اطرافیان نیستید؟
چون اصولا آدم خنده‌رویی هستم، کمتر این اتفاق می‌افتد اما من هم مانند همه مردم سعی می‌کنم مراقب رفتارم باشم و خشمم را کنترل کنم. البته معمولا غلبه بر خشم آسان نیست و همه نمی‌توانند خشمشان را کنترل کنند.

* چگونه خشمتان را کنترل می‌کنید؟
** سعی می‌کنم تحمل کنم. البته من هم مانند همه آدم‌ها گاهی از کوره درمی‌روم و عصبانی می‌شوم. مخاطبانم در بعضی از کارها از کوره در رفتن‌هایم را دیده‌اند بنابراین دیدن عصبانیت من برایشان دور از تصور نیست.

* دلتنگی‌های خود را با چه کسی در میان می‌گذارید؟
** پدر، مادر و همسرم. این افراد تنها دوستان زندگی‌ام هستند و مدیون آنها هستم چون همیشه مشوقم بودند و هر زمان که دلتنگ یا رنجیده شده‌ام، با آنها درددل کرده‌ام و خدا را شکر راهنمای خوبی هم برایم هستند.

در انتخاب یک نقش اولویتتان چیست؟
** به چند عامل اصلی در انتخاب‌هایم دقت می‌کنم؛ ابتدا فیلمنامه و نقش، دوم کارگردان، سوم تهیه‌کننده، چهارم افرادی که با آنها قرار است کار کنم. اگر 3 تای این عوامل مناسب باشد، آن کار را می‌پذیرم. همین معیارهاست که گزیده‌کارم می‌کند و ممکن است یک سال روی آنتن نباشم و مشغول بازی در تئاتر شوم. اگر روزی احساس کنم خود را تکرار کرده‌ام، آن روز نابود شده‌ام بنابراین همیشه سعی می‌کنم خود را تکرار نکنم؛ ممکن است مجموعه‌های «مامور بدرقه» و «ساختمان پزشکان» هر 2 طنز باشند اما به اعتقاد خودم شبیه هم نیستند. تلاش من انتخاب‌های متفاوت‌تر با بسترهای مختلف است تا بتوانم توانایی‌های خودم را نشان دهم.

* به نظر می‌رسد مساله این است که معمولا کمتر نقش‌های متفاوت و تازه برای بازیگران ما نوشته نمی‌شود، به‌خصوص برای خانم‌ها.
** دقیقا همین‌طور است. در سال‌های اخیر، محدودیت‌ها و خط قرمزها برای خانم‌های بازیگر بیشتر هم شده است. اگر یادتان باشد، مثلا در سریال «همسران» کاملا بار درام داستان بر دوش تمام اعضای خانواده بود و فیلمنامه مختص آقایان یا خانم‌ها نوشته نشده بود. یکی از دلایلی که بازی در سریال «هفت‌سنگ» را پذیرفتم، دقیقا همین مساله بود؛ تمام اعضای خانواده زیر ذره‌بین قرار گرفته‌اند. در صورتی که بیشتر سریال‌هایمان مردسالار و مردمحور است و خانم‌ها نقش کمتری را ایفا می‌کنند یا حداقل محوریت کمتری دارند و اتفاق کمتری در داستان برایشان می‌افتد.

فکر می‌کنید چرا این اتفاق می‌افتد؟
به نظرم دلیل ننوشتن نقش متفاوت و تازه برای بازیگران زن ترس فیلمنامه‌نویس‌هاست، آنها ترجیح می‌دهند سوژه یا جمعی را به‌عنوان شخصیت‌های داستان انتخاب کنند که زیاد دچار حاشیه نشوند. این اتفاق، کار را برای بازیگران زن سخت‌تر می‌کند. به قول مرجانه گلچین، کار بازیگران زن سخت است به‌خصوص اینکه کار طنز هم انجام دهند چون طبق قوانین و مقرارت، باید در چارچوبی بازی کنند.

* مردم ایران خیلی سخت می‌خندند. به نظر شما چگونه می‌توانیم آنها را شادتر وحالشان را خوب کنیم؟
به نظرم استفاده از یک فیلمنامه خوب و شاد که مطابق با رسم و رسومات و اعتقاد‌هاست موثر است و مردم می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند و در زندگی خود آنها را ببینند، می‌تواند لبخند را بر لبانشان جاری کند. ما مخاطبان باهوشی داریم، آنها اختلاف بین لوس‌ترین و بامزه‌ترین شوخی‌ها را به سادگی تشخیص می‌دهند. اگر بتوانیم واقع‌بین باشیم و از زندگی واقعی مردم سوژه بگیریم، می‌توانیم خنده را هم بر لبانشان بیاوریم.

فکر می‌کنید چه فرق مهمی بین بازیگران تئاتر‌ و بازیگران تلویزیون وجود دارد؟
بازیگران تئاتر، تعلق‌خاطر زیادی به این کار دارند و پس از مدتی غیبت از تئاتر، دلتنگ آن می‌شوند. به شخصه احساس می‌کنم در تئاتر سواد کاری‌ام بیشتر می‌شود. نمی‌گویم که کار تصویر این درس را به آدم نمی‌دهد ولی درس‌های تئاتر خیلی ریشه‌ای‌تر از تلویزیون است.

اینکه می‌گویند بازیگران تئاتر مقابل دوربین راحت بازی می‌کنند، چقدر صحت دارد؟
به هر حال ممکن است هر بازیگر تئاتری یک روز جلوی دوربین برود و بازی مقابل دوربین هرگز کار آسانی نیست. بازیگران سینما اعتقاد دارند بازیگران تئاتر درست بازی می‌کنند. اگر هم راحت هستند شاید به دلیل اندوخته‌هایی است که در تئاتر کسب کرده‌اند.

تئاتر، سینما یا تلویزیون کدام‌یک برای شما ارجحیت دارند؟
ترجیح می‌دهم بتوانم خودم را در فضای تئاتر حفظ کنم چون در آنجا آرامش زیادی دارم.