شغل جالب سوسن پرور قبل از بازیگر شدنش!

 

تولد سوسن پرور

با بزنگاه شناخته شدید. با این حال می دانم که این نقطه شروع راهتان نبوده و پیش از آن، فعالیت هایی را در تئاتر هم تجربه کرده بودید. چه مسیری طی شد تا به بازی در آن مجموعه موفق برسید؟

من متولد اراک هستم و سال های ابتدایی فعالیت حرفه ای ام در آن شهر گذشت. بعد برای مدتی مدام بین اراک و تهران در رفت و آمد بودم تا این که نهایتا در سال 83 تصمیمم را گرفتم و به تهران نقل مکان کردم. پیش از این که به تهران بیایم، در جشنواره های مختلف استانی شرکت می کردم و در سطح خودم هنرمند شناخته شده ای بودم، با این حال نمی دانم چرا مدت ها تلاش می کردم و به آنچه می خواستم، نمی رسیدم.

علاقه اصلی من چه در بازیگری و چه کارگردانی فضای گروتسک و طنزهای تلخ اجتماعی بود، در حالی که در آن زمان فضای ابراز آن سبک از کار چندان وجود نداشت. از زمانی به بعد مساله امرار معاش هم مطرح بود و باید به گذران زندگی ام هم فکر می کردم. لذا سراغ شغل های دیگر رفتم. مدتی منشی بودم، اما خیلی زود استعفا کردم و صندوقدار پیتزا فروشی شدم. بعد از مدتی یکی از دوستانم تماس گرفت و گفت برای یکی از نمایش هایمان مجوز اجرا گرفته است. دوباره وسوسه هنر به سراغم آمد. از قضا فریده فرامرزی، همسر عطاران هم در آن کار حضور داشت و باعث شد ایشان بازی مرا ببیند و خیلی زود برای بازی در بزنگاه انتخاب شوم.

اتفاقی که بعد از بازی در بزنگاه برایتان رخ داد، این بود که تا مدت ها در همان قالب و کلیشه ثابت باقی ماندید و حتی مردم شما را با گریم و چهره آن نقش به خاطر می آوردند. دلیل این اتفاق را در چه می دانید؟

به سوال خوبی اشاره کردید. این که ما بخواهیم در نقش و قالب خاصی کلیشه نشویم، تنها 30 درصدش در اختیار ماست؛ 70 درصد باقی به عوامل دیگری چون انتخاب کارگردان و تهیه کننده و اتفاقات دیگر برمی گردد. البته از جهاتی از این دیده شدن خوشحالم، چون توانستم نقش دختری را بازی کنم که تا پیش از این در تلویزیون سابقه نداشت؛ با وجود سن بالا هنوز امیدش را برای ازدواج از دست نداده بود و پیگیری می کرد و برخلاف تصورات همیشگی، روحیه شادی داشت. لذا از این تصویری که ایجاد کردم، خوشحالم.

و بعد از بزنگاه چطور؟ مسیر کاریتان هموارتر از قبل نشد؟

بعد از بزنگاه دنیای کاری ام عوض شد. بلافاصله بعد از آن مجموعه، بازی در کار کیانوش عیاری به من پیشنهاد شد؛ کسیکه فکر نمی کردم حتی روزی از نزدیک ببینمش، چه رسد به این که در کاری به کارگردانی او بازی کنم. نکته جالب این که این نقش وقتی به من پیشنهاد شد که ضبط «روزگار قریب» به طور کامل به پایان رسیده بود؛ اما به طور اتفاقی نقشی را به آن اضافه کردند که ایفایش به من سپرده شد.

وارد سینما هم شدید؛ اما در قالب نقش هایی کوتاه و بعد ادامه ندادید. دلیلش چه بود؟

در «رد کارپت» تقریبا نقش خودم را داشتم و بازیگر تئاتر بودم. با این حال تلویزیون را بیشتر ترجیح می دهم، چون فضایی صمیمانه تر دارد و از سانتی مانتالیسم و تجمل گرایی سینما به دور است.

از میان این نقش های گوناگون تلویزیونی خودتان کدام یک را بیشتر دوست دارید؟

به بزنگاه علاقه ویژه ای دارم. در مجموعه «بیست» هم که برای گروه کودک و نوجوان شبکه یک تولید می شد، نقش پیرزنی را ایفا می کردم که لهجه ای اراکی داشت. این نقش را خیلی دوست داشتم و به نوعی ادای دین نسبت به شهر خودم بود.

این شب ها با مجموعه «شهرک جیم» حضور روی آنتن را تجربه می کنید. از نقشتان در این مجموعه بگویید.

با این گروه کاری ناآشنا نیستم. در مجموعه های دیگری چون «خنده بازار» و «آقا و خانم سنگی» همراه این گروه بوده ام و از همان موقع آقای شب خیز را می شناسم. در این مجموعه هم نقش بهناز گردآوری را بازی می کنم که خصوصیاتی شبیه به خودم دارد و انگار بر اساس شخصیت من نوشته شده است. علاقه ای که به محیط زیست و حیوانات و دیگر مسائل زیست محیطی دارم، در قالب این شخصیت کاملا نمایان است؛ اما به صورتی طنز و فانتزی.

در ماه رمضان امسال در مسابقات «خانواده باحال» خندوانه شرکت کردید. اجرایتان بشدت مورد استقبال قرار گرفت و اول هم شدید. چطور این اتفاق افتاد؟

اعتقاد دارم که برخی اتفاقات از دست ما خارج است. وقتی خدا چیزی را می خواهد همه چیز دست به دست هم می دهد و فکر می کنم در خصوص شرکت من در خندوانه هم چنین اتفاقی رخ داد. من حتی اصلا فکر نمی کردم که خانواده ام بتوانند مشغله هایشان را کنار بگذارند و در این مسابقه پیشم باشند. اما همیشه گفته اند «هر سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند» و به نظرم در خصوص اجرای ما هم چنین اتفاقی رخ داد.

یک آرزوی تولد متفاوت

سوسن پرور احتمالا تنها بازیگری است که هنگام فوت کردن شمع های تولدش در عوض آرزو برای خودش، به یاد ما خبرنگاران بود و آرزوهایی شیرین برایمان کرد. او گفت:فرصت آرزو کردن برای خودم زیاد است. دلم می خواهد برای شما آرزو کنم. امیدوارم همه شما خبرنگاران بتوانید در یک امنیت شغلی خوب به سر ببرید، کارتان را همچنان مثل روز اول دوست داشته باشید. می دانم که خبرنگاری کار آسانی نیست؛ ضمن این که سربلند زندگی کردن را هم برایتان آرزو دارم و امیدوارم روز به روز در حیطه کار و زندگی موفق تر از قبل باشید.