زندگی شخصی و کارخانه داری فواد بابان گوینده خبر

دوران کودکی من خیلی معمولی و مانند بقیه کودکان گذشت ولی با این تفاوت که پدر من فرهنگی بود و در رادیو کار می کرد، من از 7 سالگی به رادیو می رفتم و گاهی برنامه کودک هم اجرا می کردم. دوران تحصیلیم را در تهران گذراندم فقط یکی-دو سال را در کرمانشاه و ارومیه بودیم آن هم به دلیل اینکه پدرم رئیس انتشارات رادیو تلویزیون مراکز استان ها شد و ما خانوادگی به آنجا نقل مکان کردیم.

 

انواع و اقسام تنبیه ها را داشتم زمان ما دوران شیطنت بچه ها بود الان بچه ها شیطنتی ندارند مدام سرگرم موبایل و اینترنت هستند ولی در آن دوره به خاطر شیطنت همسایه ها از دست ما شاکی بودند. با توجه به اینکه در تهران زندگی می کردیم، پدرم می گفت چون کرد هستیم باید در خانه با زبان کردی صحبت کنیم فقط یکبار کردی حرف نزدم و به خاطر همین پدرم یک سیلی به من زد به این دلیل که می گفت محیط طوری است که فارسی را یاد می گیرید و همین یکبار در خانه تنبیه شدم ولی در مدرسه چند بار مورد تنبیه قرار گرفتم. هنوز هم در خانه با خواهر و برادر و فرزندانم کردی صحبت می کنیم.

 

 فرزند سوم خانواده هستم، 3 خواهر و 4 برادر دارم. ارتباطم با خواهر و برادرم عالی است، جالبه دو تا از برادرهایم که گاهی با هم دعوا می کردند. الان 30 ساله در آمریکا با هم زندگی می کنند، تربیت خوب پدر و مادر، رفتار خواهر بزرگم باعث شد که بعد از دوران نوجوانی و جوانی هم هرگز با هم اختلافی نداشته باشیم.

 

هیچ وقت این حس را نداشتم که استعداد گویندگی دارم، فکر می کنم اصلاً استعداد نداشتم. پدرم گوینده بود طبیعی است که تأثیر داشت در داستان های شب که پدرم برای رادیو می نوشت برای تمرین هر شب در خانه از ما به عنوان سیاهی لشکر استفاده می کرد. همیشه ما را مجبور به کتاب خواندن می کرد به خاطر همین با ادبیات آشنا بودیم، البته پدرم یکی از گوینده های معروف به زبان کردی بود فارسی هم گویندگی می کرد ولی تبحر خاصی در زبان کردی داشت، حتی در زمان جنگ ایران و عراق صدام برای سر پدرم جایزه تعیین کرده بود زیرا پدرم تفسیرهای سیاسی علیه رژیم صدام می خواند.

آذر 53 در رادیو تلویزیون کرمانشاه استخدام شده بودم و خبرهای استان کرمانشاه را می خواندم، البته بعد از 6 ماه که اعلام برنامه رادیو را انجام دادم، شروع به خواندن خبرهای یک خطی کردم. ما مدتها برای آشنایی با فضای خبر در استودیو حضور پیدا می کردیم. اولین بخش خبری را ساعت 5 بعد از ظهر 8 آذر سال 54 به مدت  10 دقیقه خواندم.

 

 در مدت 37 سال گویندگی نمیشه گفت مهمترین خبری که خواندم چی بود، ولی می توانم به خبر آزادی خرمشهر و زلزله بم اشاره کنم یا زمانی که آقای حیاتی خبر رحلت امام خمینی (ره) را گفت ما همه در استودیو کنارش بودیم.

 

در زمینه گویندگی 2 کتاب نوشتم و در حال حاضر در دانشگاه های گوناگون تدریس می شود. زمانی که تدریس می کردم سؤالات متعددی پرسیده می شد، حتی افراد در بیرون می پرسیدند که چی بخوریم، چطور حنجره را پرورش دهیم. حتی اینکه چقدر حقوق می گرفتید، لباس های مورد استفاده مال خودتان بود یا نه و از این قبیل سؤال ها.

 

فعلاً تدریس نمی کنم، طی چند روز گذشته از سوی مدیران از من خواسته شده برای تدریس در کلاس های آموزش سازمان حضور پیدا کنم. ولی با توجه به اینکه فرصت ندارم گفتم اگر گوینده ها درجه یک باشند برای ارتقاء سطح آنها حضور پیدا می کنم. رسالتم را با تدریس و تألیف دو کتاب برای گویندگی انجام دادم فقط همکاری با خود آموزش سازمان را به عنوان رسالت و ارتباط ملی معقول ادامه خواهم داد.

 

معیار اصلی گویندگی جنس صدا، تصویر مناسب است گاهی اوقات ممکن است شخصی که دارای صدای معمولی و آرامی است گوینده خوبی شود و صدای معمولی از صدای بم قابلیت تربیتی بهتری دارد و برای معیار فرعی می توان به دانش گوینده، تحصیلات و آشنایی به کار گویندگی اشاره کنم. گویندگی در رادیو با تلویزیون متفاوت است، گوینده رادیو از طریق صدا با شنونده در ارتباط است به مراتب سخت تر از تلویزیون است و گوینده باید با تمام احساسات خبر را طوری به شنونده برساند که قابل فهم و گوش نواز باشد.

 

 از ابتدا آقای حیاتی بوده و الان هم هست. زمانی که گوینده ها را بررسی می کنم همه خوب هستند، چون همگی جوان بوده و میدان در اختیار جوان هاست. البته معیارها متفاوت شده است، زمانی ما فقط قاری بودیم الان بحث اجرا مطرح است قبلاً به ما تأکید می شد، که هیچ گونه حرکت اضافی نداشته باشیم ولی زمانی که خدمت مقام معظم رهبری رفتیم، ایشان فرمودند که خبر را راحت و آرام تر و با انعطاف بیشتر اجرا کنید و از حرکات دست و صورت خود استفاده کنید.

 

فرزندان من بعدها به گویندگی علاقه مند شدند، که دیر شده بود. اوایل من می گفتم ولی راضی نبودند و اکنون دخترم اظهار علاقه کرده است.

 

هزاران بار اتفاق غیر منتظره داشتم. یکبار فیلمبردار فراموش کرده بود که چرخ های دوربین را قفل کند و دوربین خود به خود شروع به حرکت کرد و من هم نیم متر حرکت کردم و بعد از این اتفاق کارگردان صورت منو بوسید که با این کار من کسی متوجه این اتفاق نشد.

آخرین خبری که در بخش خبری جام جم خواندم حس عجیب و غریب داشتم و پس از اعلام خبر یکی از خبرنگاران شبکه کنار میزم آمد و مصاحبه ای زنده با من انجام داد و این گفتگو پایان بخش خبرهای من شد و بعد از آن هم رو به دوربین خداحافظی مفصل با مردم داشتم و سپس مسئولان و همکارانم با گل مرا بدرقه کردند.

 

بوی نون سنگک، ماشین قدیمی که پدرم داشت دوست دارم داشته باشم، ترانه های قدیمی و خانه های قدیمی نوستالژی های من هستند.

 

بله به موسیقی کردی، فارسی، خارجی و کلاسیک علاقه مندم ولی با موسیقی سبک جدید میانه ای ندارم.

 

تا سال گذشته مطالعه زیادی داشتم، در مترو و اتوبوس روزنامه و کتاب می خواندم ولی با خریداری یک کارخانه و فعالیت در آن زمان کمتری برای مطالعه پیدا می کنم، بیشتر به صورت مجازی خبرها را دنبال می کنم، سابق هر بخش خبری را دنبال می کردم ولی الان فرصت کمی دارم.

 

بعد از اینکه از خارج از کشور وارد ایران شدم، تقریباً به مدت 30 سال همواره در سه محل (مدیر عامل کارخانه، ساخت و ساز، گویندگی) کار می کردم ولی از سال 91 همه کارها را تعطیل کردم و به تألیف کتاب، استراحت و برای زندگی به شمال کشور رفتم و می توانم بگویم همواره همه دوران کاریم دوران طلایی بود.

 

بارها از تصمیم خود پشیمان شده ام از جمله کارخانه ای که خریداری کردم، اشتباه بود زیرا تدریس، برگزاری همایش و ساخت و ساز را تعطیل کردم و در صورتی که می توانستم به مطالعه و نوشتن کتاب، استراحت و در کل به زندگی بپردازم.

 

مهربانی و حسود نبودن

 

همه ما در زندگی خط قرمز های فراوانی داریم برای هر کسی یک خط قرمز وجود دارد شوخی بی مورد نکنیم، پول زیادی خرج نکنیم، خساست نداشته باشیم، رسیدگی به پدر و مادر، خواهر و برادر، در خدمت خانواده بودن همه اینها خط قرمزی دارند که نباید از آنها تجاوز کرد.