از دیدگاه خانواده‌های ایرانی دوران نامزدی دو تعریف متفاوت دارد. برخی خانوداه‌ها فاصله بین بله بران و زمان عقد را به عنوان دوره نامزدی می‌شناسند و برخی خانواده‌ها دوران بین عقد و عروسی را به این نام می‌شناسند که از دیدگاه شرع مقدس اسلام نیز دوران نامزدی، این دوران است.
نامزدی بدون جاری شدن صیغه عقد دائم
به هنگام توافق طرفین برای ازدواج، معمولا داماد حلقه‌ای به نشانه قول ازدواج به عروس خانم تقدیم می‌کند. این حلقه نامزدی است که به عنوان نشانه نامزدی از یک رسم قدیمی گرفته شده است. در آن رسم قدیمی، از یک حلقه به عنوان نشانه صحت یک ادعا یا مهر کردن یک قرارداد یا نامه استفاده می‌شده است. در برخی خانواده‌های امروزی ترجیح بر آن است که فاصله بین بله بران و عقد کمی طولانی‌تر شود تا دختر و پسر آشنایی بیشتری با یدکدیگر پیدا کنند. رابطه جنسی در دوران نامزدی که هنوز صیغه عقدی خوانده نشده است از دیدگاه عرف ناپسند و از دیدگاه شرع حرام و گناه است.
برخی خانواده‌ها ترجیح می‌دهند جهت حفظ حدود دینی یک صیغه محرمیت بین آن‌ها خوانده شود تا معاشرت آنان اشکال شرعی نداشته باشد؛ ولی با این وجود هرگونه رابطه جنسی در دوران نامزدی که بدین شکل تعریف شده است، ناپسند است و یک دلیل ساده برای آن این است که در صورت منتفی شدن ازدواج، طرفین آسیب‌های روحی و روانی نبینند.
نامزدی به معنای جاری شدن صیغه عقد دائم
بسیاری از خانواده‌های ایرانی چنین تعریفی از دوران نامزدی دارند؛ جاری شدن صیغه عقد دائم و محرمیت بین عروس و داماد. تقریبا بین تمام خانواده‌های ایرانی فاصله بین عقد و ازدواج وجود دارد که بنا به هر دلیلی زوجین نمی‌توانند زندگی مشترک خود را زیر یک سقف شروع کنند. در فرهنگ ایرانی، در این دوران زوج جوان در یک وضعیت خاکستری و غیر مشخصی از نظر جنسی به سر می‌برند. از نظر شرع و قانون زن و شوهر قانونی هستند و از نظر عرف هنوز کاملا زن و شوهر نیستند و رابطه جنسی در دوران نامزدی برای آنان ناپسند است و خانواده‌ها رابطه جنسی که یک زن و شوهر می‌توانند با یکدیگر داشته باشند را برای آنان جایز نمی‌شمارند. حال سوال اغلب زوج‌ها این است که رابطه جنسی آنان در دوران نامزدی چه کمیت و کیفیتی می‌تواند داشته باشد؟
رابطه جنسی در دوران نامزدی، آری؟ نه؟
از نظر شرع مقدس اسلام بعد از جاری شدن صیغه عقد دائم روابط جنسی و زناشویی بین آنان کاملا آزاد و پسندیده است و زن و شوهر می‌توانند روابط آزادی داشته باشند و غریزه جنسی یکدیگر را کاملا ارضا کنند که این آمیزش جنسی حتی عبادت محسوب می‌شود. اما برخی از خانواده‌ها و حتی برخی از مشاوران به زوج‌های جوان و خصوصا به دختر توصیه می‌کنند که از برقراری رابطه کامل جنسی در دوران عقد خودداری کنند و رابطه کامل زناشویی را به پس از عروسی موکول کنند.
علت اصلی این توصیه، اختلافات مرسومی است که در دوران نامزدی پیش می‌آید و متاسفانه باعث جدایی زوجین می‌شود. بنابراین قبل از برقراری رابطه جنسی، این موضوعات را بررسی و سنجیده عمل کنید.
دلایل زیادی نیز برای به تعویق انداختن هرگونه رابطه جدی جنسی تا بعد از عروسی وجود دارد که مهمترین آن‌ها عبارتند از:
- وجود ریسک در تداوم ازدواج
- بی‌قراری و انحراف فکری زیاد به دلیل بیدار شدن میل شدید شهوانی
- دلبسته شدن دو طرف و عدم توانایی در شناخت کامل یکدیگر
- احتمال باردار شدن ناخواسته در دوران نامزدی
- از بین رفتن انگیزه‌های دو طرف و خصوصا پسر برای تشکیل زندگی مشترک؛ چرا که مشاوران معتقدند مردان بعد از ارضای میل جنسی، انگیزه خود را برای برگزاری مراسم عروسی از دست می‌دهند.
اما حامیان این دیدگاه، برقرای رابطه جنسی در دوران نامزدی را به کلی منع نمی‌کنند؛ بلکه توصیه می‌کنند زوج جوان به شیوه هایی غیر از رابطه کامل زناشویی یکدیگر را ارضا کنند. شیوه‌هایی مثل : لمس کردن، بازی‌های عاشقانه، لمس قسمت‌های حساس بدن، بوسیدن و معاشقه و … که البته ارضا شدن از این راه‌ها برای زن و شوهر از نظر شرعی نیز هیچ اشکالی ندارد.
علت تمامی این توصیه‌ها بر پایه “ترس” است. مشاهدات گوناگون از تجربه‌های تلخ طلاق و شکست ازدواج دلیلی بر آن شده تا خانواده و مشاوران این توصیه‌ها را به جوانان عرضه کنند که البته قابل درک و تامل است.
اما آیا واقعا بهترین راهکار همین است؟ آیا می بایست در دوران عقد از یکی از حلال‌ترین لذت‌ها چشم پوشی کرد و این میل و عطش جنسی را محدود کرد؟ آیا همین محدود کردن روابط جنسی باعث ایجاد برخی کج خلقی‌ها، اختلافات در دوران نامزدی و گاه انحرافات نخواهد شد؟ فراموش نکنیم که ازدواج بهترین راه برای ارضای امیال سرکش جنسی است و چنانچه حتی بعد از ازدواج نیز به بهانه های مختلف فرد امکان بهره بردن جنسی از همسر خودش را نداشته باشد، خود باعث سرخوردگی، افسردگی و خدای نکرده انحراف خواهد شد.
محدود کردن رابطه جنسی در دوران نامزدی و عواقب ناخواسته آن
همانگونه که برقراری رابطه جنسی در دوران نامزدی ممکن است باعث ایجاد مشکل شود، محدود کردن این رابطه نیز می‌تواند عواقب خاص خودش را داشته باشد. سرپوش گذاشتن بر میل سرکش شهوت آن هم زمانی که دوطرف احساس می‌کنند این حق قانونی و شرعی آنهاست که از یکدیگر بهره ببرند، می‌تواند باعث برخی اختلافات و کج خلقی‌ها در زمان قبل از عروسی شود. از طرفی زمینه ایجاد انحراف را نیز فراهم نماید. تصمیم با شماست، اما درست تصمیم بگیرید!
برقراری رابطه جنسی بین شما و نامزدتان در دوران عقد یک تصمیم کاملا شخصی است و به حریم خصوصی شما مربوط می‌شود. از نظر شرعی و قانونی روابط جنسی بین پسر و دختری که صیغه عقد بین آن‌ها جاری شده است هیچ اشکالی ندارد. روابط زناشویی بین زن و شوهر بسیار مورد تاکید و سفارش اسلام قرار گرفته است و در بسیاری روایات از آن به عنوان شکلی از عبادت یاد شده است. بنابراین تنها کسی که می‌تواند در خصوص رابطه جنسی شما و نامزدتان در دوران عقد تصمیم گیری کند خود شما هستید. اما گرفتن این تصمیم کار ساده‌ای نیست و نباید از کنار آن به سادگی عبور کنید.
پنج نکته‌ای که می‌تواند به شما کمک کند تا تصمیم درست بگیرید:
۱ – از وجود تمام ریسک‌ها باخبر شوید
بارداری ناخواسته در دوران نامزدی یکی از ریسک‌هایی است که باید از آن آگاه باشید و درباره آن فکر کنید. احتمال به هم خوردن ازدواج شما به هر دلیلی نیز یکی دیگر از ریسک‌هایی است که باید به آن فکر کنید. باید بدانید که اختلافات در دوران نامزدی بسیار متداول هستند، اما کم نیستند شمار کسانی که در همان ابتدای راه زندگی و در دوران عقد از یکدیگر جدا شده‌اند. بنابراین قبل از برقراری روابط کامل جنسی با نامزدتان، به این موضوعات خوب فکر کنید.
۲ – آیا اطمینان دارید که باهم می‌مانید؟
اینکه شما تا آخر عمر باهم می‌مانید کاملا مبهم و نامعلوم است. زندگی مشترک از همان ابتدا با فراز و نشیب‌های زیادی مواجه است. اما اگر قصد دارید با نامزدتان همبستر شوید، بهتر است یک شناخت و اطمینان نسبی بین شما وجود داشته باشد. هرچقدر این شناخت و اطمینان بیشتر باشد، ریسک مواجه شدن با اتفاقات احتمالی مثل طلاق و جدایی در دوران عقد کمتر خواهد شد. فراموش نکنید که در صورت به هم خوردن ازدواج شما، چنانچه رابطه زناشویی به طور کامل بین شما برقرار شده باشد، هر دوی شما آسیب خواهید دید. شاید در نگاه اول به نظر برسد در چنین موقعیتی فقط دختر آسیب می‌بیند، اما مسئولیت‌های قانونی پسر نیز در صورت برداشته شدن پرده بکارت نامزدش، بیشتر خواهد شد. پس اگر هنوز مطمئن نیستید که ازدواج شما دوام خواهد داشت یا خیر، بهتر است همبستر شدن با نامزد خود را به تاخیر بیندازید.
۳ – احتمال بارداری ناخواسته را جدی بگیرید
هیچ یک از راه‌های پیشگیری از بارداری ۱۰۰% تضمین شده نیست. کاندوم می‌تواند احتمال بارداری تا حدود ۸۵% کاهش دهد اما هنوز ۱۵% احتمال حاملگی وجود دارد. بنابراین اگر آمادگی بچه‌دار شدن در دوران عقد را ندارید، بهتر است روابط کامل زناشویی را تا بعد از عروسی به تعویق بیندازید.
۴ – موقعیت مکانی و زمانی خود را بسنجید
بهتر است بدانید که اولین رابطه کامل جنسی با نامزدتان، لزوما یک تجربه رمانتیک و لذت بخش نخواهد بود! در اغلب مواقع این رابطه با درد و خونریزی شدید همراه است. بنابراین مطمئن شوید که در مکان و زمانی اقدام به این کار می کنید که امکان مقابله با هرنوع اتفاق ناخوشایندی را دارید. بعنوان مثال دسترسی به جعبه کمک‌های اولیه، دسترسی به درمانگاه و… از نکاتی است باید به آن توجه کنید.
۵ – هرگز ” فقط به خاطر نامزدتان ” اقدام به این کار نکنید
پس از در نظر گرفتن تمام موارد فوق، شما باید زمانی اقدام به برقراری رابطه جنسی کنید که خودتان نیز به آن تمایل کامل داشته باشید. هرگز به خاطر نامزدتان کاری را که آمادگی آن را ندارید انجام ندهید. اینکه “او می خواهد” و یا دوست صمیمی شما نیز در دوران نامزدی‌اش با همسر خود همبستر شده است و یا دلایلی از این قبیل هرگز دلیل کافی برای این که با نامزد خود همبستر شوید، نیست.
منبع: تبیان
