احسان علیخانی چند روز گذشته با حضور در برنامه رادیو هفت گفتگویی با مجری این برنامه منصور ضابطیان داشت و در آن به خاطرات گذشته اش اشاره کرد. در ادامه این گفتگو را میخوانید.
در رویا با قاضی دست به یقه می شدم
این مجری درباره علاقه اش به حقوق اینگونه توضیح داد:یکی از تفریحات من در تابستان این بود که در اتاقم یک فضای دادگاه درست می کردم و به عنوان وکیل بلند می شدم و از یک متهمی دفاع می کردم و حتی در رویاهای خودم بعضی وقت ها با قاضی دست به یقه می شدم.
علیخانی ادامه داد:یک آشنایی داشتم که از علاقه من به حقوق باخبر بود و در زمانی که قصد انتخاب واحد میان حقوق و مدیریت را داشتم، من را در تابستان به دادگاه خانواده برد. بیش از یک ساعت در راهرو های دادگاه قدم زدم و فضایی متفاوت را تجربه کردم که متوجه شدم اصلا آدم این کار نیستم زیرا هرگز نتوانستم فضای کتک کاری ها و دعواهایی را که آنجا رخ می دهد تحمل کنم. بنابراین تازه متوجه شدم من فقط ادای وکالت را دوست دارم ولی به خود وکالت اصلا علاقه نداشتم.
مجری برنامه «ماه عسل» تأکید کرد:پس از این موضوع رشته مدیریت بازرگانی را که آن زمان برای خودش اسم و رسمی داشت انتخاب کردم و به دانشگاه تهران رفتم.
وی به علاقه اش به سینما و تلویزیون اشاره کرد و گفت:من از همان 17 تا 18 سالگی عشق به این فضای هنر و به ویژه تلویزیون را حس می کردم.
علیخانی در پاسخ به اینکه چه کسانی در تلویزیون برایت جذابیت داشتند، اظهار کرد:هنوز هم فکر می کنم که خیلی از کارهایی که در دورانی که من در دبیرستان بودم پخش می شد، کارهای خیلی خوبی بودند.
وی ادامه داد:شبکه آی فیلم در حال پخش مجدد سریال «سربداران» است. دوران کودکی وقتی این سریال را می دیدم، یک ترسی من را می گرفت و به همین دلیل الان فکر می کنم محمد علی نجفی خیلی خوب آن فضا را ترسیم کرده است، چون اصلا قرار بود از آن فضا بترسی و دقیقا در همان ایام در تاریخ همچین فضایی حاکم بوده است.
اجرای منوچهر نوذری بی نظیر بود
مجری و تهیه کننده «پشت صحنه» به اجرای مجریان تلویزیون در آن زمان اشاره کرد و گفت:در آن دوران اجرای منوچهر نوذری را بیشتر از همه دوست دارم و در واقع باید بگویم بی نظیر بود و البته فخرایی و عالمی و مقامی را هم دوست داشتم، زیرا دیدنی ها بخشی از زندگی همه ما ایرانیها بود.
وی در بخش دیگری از گفتگوی خود با ضابطیان درباره تجربیات سال های گذشته اش در تلویزیون اظهار کرد:سال 78 بود که من در یک فیلم سینمایی دستیار کارگردان بودم. از من خواستند تا یکی از بازیگران را صدا کنم که سر صحنه بیاید. من هم به راه پله خانه ای که لوکیشنمان بود رفتم و گفتم که خانم فلانی لطفا بفرمایید سر صحنه. یک بار دیگر هم او را بلند صدا کردم. بعد از این آن خانم که معروف است و اسمش را نمی آورم از اتاق گریم بیرون آمد و به کارگردان گفت این آقا باید می آمد آرام و در اتاق گریم از من خواهش می کرد که سر صحنه بیایم اما حالا با این برخورد اینجا یا جای من است یا جای ایشان و به من اشاره کرد.
این مجری ادامه داد:سر همین موضوع فردای آن روز از من خواستند که دیگر سر کار نیایم. سال ها بعد آن خانم را جایی دیدم و او به من گفت که خیلی دوست دارد در «ماه عسل» با من گفتگو کند من هم اتفاق آن سال را به او یادآوری کردم اما او چیزی یادش نمی آمد و بابت آن برخورد ناراحت شده بود. من هم به شوخی به او گفتم اگر به برنامه من آمدید این بار قول می دهم دیگر شما را آنطوری صدا نکنم.
علیخانی درباره تجربیات بعدی اش توضیح داد:پس از آن کار به تلویزیون رفتم و زمانی که مهندس جعفری جلوه مدیر شبکه یک بود با مدیر گروه اجتماعی این شبکه قرار گذاشتم و با اعتماد به نفس به او گفتم که فقط یک دوربین می خواهم تا گزارش تهیه کنم. آن زمان مراحل اداری مختلفی برای گرفتن دوربین باید طی می شد و مثل حالا ساده نبود. مدیر گروه اجتماعی هم این ریسک را کرد و کار را به من جوان 19 ساله سپرد. من برایشان سه آیتم 10 دقیقه ای ساختم که در سه شب قدر از تلویزیون پخش شد.
گزارشگری مثل لیسانس می ماند
وی تصریح کرد:گزارشگری کلاس فوق العاده ای برای اجراست و مثل لیسانس است که باید آن را بگیری تا به مرحله اجرا برسی. گزارش های من در آن برنامه آنقدر زیاد شده بود که گاهی آیتم ها از بخش استودیو بیشتر می شد.
این مجری همچنین در این گفتگو به برنامه «زیر تیغ چراغ برق» اشاره کرد که برای ساخت آن یک ساعت و نیم هربار با بچه های شیطان یک محله زیر تیر چراغ برقشان گفتگو می کرده و نتیجه این گفتگو ها در هفت دقیقه روی آنتن می رفته است.
